Mijn dochter overwon haar angst : de balletles

Emma zit op ballet. Na 4 pogingen, met veel moeite en tranen onderweg was het uiteindelijk gelukt. Een uitgebreid artikel kan je hier lezen. Over onze zoektocht naar de geschikte timing en geschikte balletles voor onze dochter.

Naar de balletles zonder problemen

Het ging eigenlijk vrij vlug vrij vlot (als je de jaren en pogingen ervoor even vergeet), wat erop wijst dat de timing echt wel goed zat deze keer. Het klopte gewoon. In het begin moest ik meegaan met haar naar de zaal, na een tijdje ging ze al vanzelf vanuit de “cafetaria”. Geweldig! Echt, ik was en ben nog altijd zo trots op haar. Ja, ik zit hier te blinken als een horde gloeiwormpjes die een feestje vieren. Het was zo’n stap voor haar, en het is haar gelukt. Ze heeft de stap genomen. Ze ging opeens écht naar de balletles! Het jaar zit erop, een vol jaar! Geen enkele les had ze het moeilijk, geen enkele les dat ze zei “ik wil niet”. Of toch niet in een erge mate, het is en blijft een kind natuurlijk. Ze vond het altijd leuk! Yup, ik ben super trots op haar.

Optreden voor een volle zaal

Elk jaar doen ze een optreden met de balletschool. In een grote zaal, een podium, theaterstoelen, … echt alles erop en eraan. Ze mocht kiezen van mij of ze wou meedansen of niet. Ja, dat wilde ze wel. Ze vergeleek het met het forum dat ze maandelijks op school doen (dat is in de sportzaal voor de ouders/grootouders). Een goede vergelijking om mee te starten natuurlijk, iets begrijpbaars. Dus ja, ze wou meedansen. Ik had er een klein beetje schrik voor maar ik steunde haar volop en geloofde -ondanks mijn twijfels- zeker écht in haar. Ze moest twee keer optreden, eens op zaterdagavond en eens op zondagochtend. De week voor het optreden moest ze extra oefenen op woensdag en op donderdagavond. Ik was benieuwd. Het is plots een grote druk, maar het ging. Ze danste zich er letterlijk door! Ze vond het super leuk, ze oefende heel erg graag en ze keek ernaar uit.

De zaterdag voor het optreden had ze natuurlijk wat kriebeltjes en zenuwen! Ik moest haar afzetten in de kleedruimte en dan zelf in de zaal gaan zitten. Het afzetten ging redelijk vlotjes, niet zo vlotjes als de andere kinderen daar. Ik hielp haar in haar kostuumpje en bleef wachten tot haar vriendinnetje er was. Op gepaste tijd en met geduld is dat gelukt, het ging prima! Ze deed het bijzonder goed. Het hoeft vast niet verteld te worden dat ik een traantje wegpinkte tijdens haar optreden. Mijn meisje, die dochter van ons, zo op dat grote podium. Wauw, dit had ik niet durven dromen!! Ze deed het heel erg goed, heel zelfverzekerd. Het was zoals mijn schoonmama zei: “Ik zag een andere Emma.”

De zondagochtend ging het afzetten in de kleedruimte wat minder goed. Dat was wel met traantjes. Een rotgevoel had ik en ik ging ervan uit dat ze minder goed zou dansen. Niets was minder waar, ze danste minstens even goed als de avond ervoor. Ook dat is weer een extra stap voor haar! Jaja ik zat daar werkelijk te blinken in die zaal.

Had ik al gezegd dat ik trots ben op haar?

Volg je kinderen

Onze kinderen hoeven geen hobby uit te oefenen. Ze zijn daar vrij in. Ik vind tijd thuis, rustig, zonder verplichtingen heel erg belangrijk. Dus neen, ik vind niet dat ze iets moeten doen buitenshuis. Emma wou duidelijk wel naar de balletles. Na een lange weg is dit uiteindelijk gelukt, en hoe!

Je kind helpen om de stap te zetten

Nou, hoe? Vooral door haar te volgen. Ik ken mijn dochter heel goed, al is ze vaak moeilijk te begrijpen. Ik heb vertrouwen in haar maar ook in mijn opvoedkwaliteiten. Ik weet doorgaans wel hoe ik wil opvoeden en wat ik ermee wil bereiken. Vooral bij Emma is dat al een heuse weg weggeweest en dat blijft ook moeilijk en we moeten blijvend alert zijn. Geduld. Geduld is het keyword. Ook afstappen van principes, misschien is het voor sommige kinderen wel goed om te zeggen: “Als je begint moet je je jaar uitdoen.” terwijl dat voor andere kinderen meer slecht dan goed doet. Dat is het inschrijfgeld en de wekelijkse drama’s niet waard. Blijf zoeken naar de goede school, de goede groep en de goede timing. Maar vooral, alles start bij het aanvoelen van je eigen kind. Geef duwtjes, maar niet te ver. Nogmaals: principes. Misschien is het beter voor je kind dat je er x aantal lessen bij blijft of juist niet. Denk daarbij aan jou kind en niet aan wat jij ooit in gedachten had als “zo moet het”. Sta ervoor open en je leert elke dag ontzettend veel blij. Samen geraak je er dan zeker uit!

Doen jullie kindjes een hobby buitenshuis?