En daar gaan we weer … terugdenken aan enkele jaren terug, 3 jaar om exact te zijn. Drie jaar geleden woonden we nog niet zo heel lang in ons huisje, hadden we net een hele dag in de tuin gewerkt. Doodmoe in de zetel. Voelde ik wel geen weeën binnensluipen zeker. Even in bad gaan om te checken of ze blijven of wegvloeien. Ze bleven. En ze werden sterker. Rond middernacht besloten om toch nog wat te gaan slapen, we konden maar beter uitgerust zijn. Maar langer dan vijf minuten hield ik het niet uit in bed, oma bellen als babysit en dan hup vertrekken richting materniteit. Een 6 tal uurtjes later was ze er, onze lieve dochter. De vlotste bevalling tot nu toe (al kwam dat wegens onze kennis van bij Abel …).
Emma, die dochter van ons. Ze wist al vanaf dag 1 wat ze wou en weet het nu nog altijd. Onze dramaqueen, lieve meid, mama’s of papa’s meisje, losbol, vrolijk danseresje en prinses. Wij zijn zo blij om je in ons leven te hebben. Altijd.