Een dochter die van 1u tot 3u30 niet kon slapen. Was het de warmte, was het pijn, was het denken niet moe genoeg te zijn. Ik weet het niet. Ik weet wel dat ze weende, dat ze niet lang wou drinken, dat ze telkens haar tut uit bed smeet, dat ze telkens met haar hoofd tegen de spijlen schoof. Zucht! Gelukkig, dank God, wou ze om 3u30 plots wel drinken en zijn we zo in slaap gevallen. Lang leve het co-slapen, toch nog :-). Maar pfrt hopelijk volgende nacht terug normaal!
Verder zien we dochterlief nog altijd even graag …