Contents
Je bent hier vast terecht gekomen omdat je niet blij bent met je gewicht en misschien je uiterlijk. Ik herken dat gevoel heel erg. Als tiener was ik niet écht dik maar ik vond van wel. Ik was groter dan de meisjes in mijn klas en ook breder. Ik had maatje 42 terwijl anderen maatje 38 hadden. Nu weet ik dat maatje 42 hebben echt normaal is, doorsnee. Toen niet. Ik begon te diëten en dat voor vele jaren lang. Met ups en downs. Ik viel af maar kwam de kilo’s uiteindelijk ook weer bij. Het diëten zorgde ervoor dat ik een vertekend beeld had over mij lichaam en over mijn eetgedrag. Nu, daar wil ik het in deze intro niet over hebben. Waar ik het wel wil over hebben is het volgende:
Of je nu wil diëten of niet, jezelf accepteren is heel belangrijk. Als je jezelf wat meer kan aanvaarden, wat meer zelfvertrouwen hebt dan sta je heel wat steviger in je schoenen en geniet je meer van jezelf en het leven. Dat is niet makkelijk, zelf begon mijn weg naar zelfacceptatie in 2018. Ik ging van een super onzekere vrouw die niet in badpak durfde te lopen op het strand naar een zelfzekere vrouw die nu ongegeneerd met haar kinderen speelt op het strand in bikini.
Ook jij kan dat. Nu, tijdens het afvallen of erna, dat maakt allemaal niet uit. Mijn tip is wel: Start nu. Hoe vroeger je ermee begint hoe vlugger je resultaten zal zien. Maar hoe begin je daar nu aan? Hoe krijg je meer zelfvertrouwen. Hoe ga je je lichaam meer gaan accepteren? Wel, laat mij je helpen. Ik heb wat ik deed en nog altijd doe in een traject gegoten. Een zes weken traject waarin je elke week toegang krijgt tot een video en opdracht. Na die zes weken zal je al heel wat verder staan in de zelfacceptatie en is er een stevige basis gelegd.
Let wel op, jezelf accepteren lukt niet in zes weken. Dat is onmogelijk, dat heeft jaren nodig en is in mijn inzicht nooit helemaal af. Bij mij is dat ook niet af maar ik sta nu al zoveel verder dan in 2018 en ik ben mezelf daar zo dankbaar voor!
Meer info over Selfie LoveOp Instagram kreeg ik heel wat vragen door van mensen over hoe ik omga met mijn overgewicht, afvallen en Body Positivity. Hier zal ik de meeste gaan beantwoorden, mijn instagram volgen is ook altijd fijn om extra dingen te weten te komen over dit onderwerp aangezien niet alles ook nog eens op mijn blog verschijnt.
Hier heb ik verduidelijking gevraagd en het gaat specifiek om de aanvaarding van de striemen. Ik maak zelf geen onderscheid tussen striemen die er komen specifiek door de zwangerschap/bevalling of striemen die er zijn door overgewicht/afvallen. Ik weet nog goed toen ik na mijn eerste bevalling ontdekte dat ik heel wat striemen had onderaan mijn buik en bovenaan mijn benen ik dat helemaal niet zo fijn vond. Het is niet dat ik er echt een degout van had maar ik had er liever geen gehad. Voor de striemen specifiek heb ik me nooit geschaamd, dat is nooit een reden geweest om bv niet te gaan zwemmen.
Ik probeer het te zien als een soort van bewijs dat ik kinderen op de wereld gezet hebt, je moet er iets mee natuurlijk. Ik ben ook niet verwoed gaan smeren om ze te minderen, ik geloof daar niet in en ik had wel andere te doen als nieuwe jonge mama. Volgens mij is het vooral een mindset, wat mij ook altijd helpt bij dergelijke zaken aanvaarden is foto’s opzoeken en verhalen over andere vrouwen die ze ook hebben. Het besef ook dat dit bij iedereen kan voorkomen en niet alleen bij dikke mensen helpt mij ook enorm.
Als je er echt een degout van hebt zou ik je aanraden om dus op zoek te gaan naar verhalen en foto’s van andere mensen die ook striemen hebben en zelf ook je striemen bekijken in de spiegel en op foto’s. Hoe meer je ziet hoe je echt bent hoe meer je jezelf kan aanvaarden, stap per stap, dag per dag.
Hoh ik vind dit een moeilijke vraag omdat ik merk dat ik van nature een bepaalde gave heb om zo’n dingen van me af te laten glijden, zowel over mijn overgewicht als over opvoeding en andere keuze’s die we maken. Nu, er is niemand die het echt in mijn gezicht gaat zeggen of rare stekende opmerkingen geeft zo tussendoor. Gelukkig maar want daar zou ik absoluut niet mee gediend zijn! Ik weet en merk wel dat bepaalde personen van de families daar minder mee om kunnen en minder “begrip” voor hebben dan andere.
Ik heb niet de behoefte om daarover te praten met die mensen en eerlijk gezegd ook geen zin om me daarin te verdedigen. Als er mensen zijn die oprecht vragen hebben of oprecht bezorgd zijn dan wil ik daar natuurlijk mee praten en mijn verhaal vertellen, zoals ik doe op Instagram en hier. Daar zit ik niet mee, maar mezelf verdedigen en uitleggen naar mensen toe die echt heel vooroordelend zijn nee dank je daar maak ik geen tijd en energie voor. Ik steek liever mijn tijd om body positivity te verspreiden!
Klopt dat vind ik ook. BMI, buikomtrek, … het zegt misschien wel iets maar zeker niet alles. In maart 2019 heb ik mijn bloed laten onderzoeken, ook naar schildklier en alles toe. Mijn bloed was super goed in orde, ik was daar natuurlijk kei blij mee! Nu zijn we natuurlijk een half jaar verder maar volgens mij is dat nu niet zoveel anders, ik zie momenteel geen reden om dat nog eens opnieuw te laten checken.
Was het maar zo makkelijk hé. En wat is gezond? Ik vind dit een heel moeilijke stelling, het klinkt zo makkelijk en zo logisch maar dat is het niet. Gezond is niet makkelijk te vatten en is voor heel veel mensen, ook wetenschappers, anders. Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat groenten gezond zijn, fruit ligt dan bij bepaalde diëten of moet ik zeggen levenswijzen gevoelig om nog maar niet te spreken over vetten, koolhydraten, … Dus wat is gezond? En volgens mij is dat ook nog eens verschillend voor ieder persoon apart, niet in grote lijnen misschien. Ik durf hier dus geen echte uitspraken over te doen met veel diepgang maar ik snap de stelling wel. En ik vind het super jammer dat het voor heel veel mensen, ook voor mij, niet zo vanzelfsprekend is.
Deze drie vragen komen voor mij wat op hetzelfde neer. Het is volgens mij iets dat heel erg veel voorkomt en niet alleen rond het aanvaarden van hoe je er zelf uitziet maar je kan dat ook doortrekken naar iemand anders zijn leven. Het gras ziet er op heel veel vlakken vaak groener uit bij de buren. Dat is niet zo. Echt niet.
Ik herken mezelf in alle drie deze vragen. Ook ik vind andere dikke vrouwen vaak mooier dan mezelf, want dat of dat is toch net iets anders, het is ronder of net minder dik. Ik denk dat we altijd extra kritisch zijn voor onszelf en we met heel andere ogen naar de spiegel of een foto kijken waar we zelf opstaan.
Hoe ik dat doe blij zijn met mijn lijf? Wel, ik ben er al even mee bezig dus ik sta nu al verder dan mensen die eraan beginnen. De allereerste foto die ik plaatste op Instagram was onderstaande. Ik had echt zo’n klein hartje, ik was super bang voor reacties en wat er zou komen. Nu weet ik dat dit het beste was wat ik kon doen, vanaf dan was ik vertrokken – met veel ups en downs natuurlijk, nu nog. Ik zeg niet dat je jezelf kan aanvaarden door een foto op Instagram te plaatsen. Dat moet iedereen voor zichzelf beslissen, je kan de weg ook starten zonder Instagram of andere social media.
Soms vraag ik me af of ik ook zo dik geworden zijn zonder kinderen, of mocht ons lief vijfde kindje er niet geweest zijn. Doorheen mijn eerste zwangerschap ben ik ongelofelijk veel bijgekomen. Tussen zwangerschappen door viel ik wel wat af, vooral na de vierde zwangerschap. Toen was ik in een echte afval-flow geraakt en zo goed als aan mijn streefgewicht gekomen. Toen werd ik weer zwanger en vlogen alle kilo’s en ook heel veel nog extra er weer aan.
Ik ben vijf keer redelijk op elkaar zwanger geworden dus dat is allemaal voorbij gevlogen. Me goed kleden naar mijn vormen kon ik altijd wel goed. Ik draag voornamelijk rokken en kleedjes en dus geen broeken en dat heeft twee redenen: 1. Toen ik klein was, voor de zwangerschappen, droeg ik ook zelden broeken. 2. Nu kan ik geen goede broek vinden.
Wat ik nu merk aan mijn lichaam is dat ik een buikje heb. Maar dat komt niet echt door de zwangerschappen, nu komt dat echt door het gewicht dat erbij is gekomen NA de bevalling van ons vijfde sprotje. De enige echte verandering dat ik kan toeschrijven aan de zwangerschappen zijn de striemen en daarover heb je al gelezen. Ik denk niet dat de rest, mijn extra gewicht, mijn buikje, … door de zwangerschappen komen.
Verder kan ik je alleen aanraden om die gevoelens niet uit de weg te gaan. Denk eraan en ga echt na wat je daarbij voelt. De drie tips van hierboven kan je zeker ook gaan toepassen! Ik weet dat dit misschien geen pasklaar antwoord geeft, ik hoor altijd graag feedback en zal dan mijn best doen om daar verder uitgebreid op te reageren indien nodig. Helaas zijn deze zaken ook niet kant en klaar op te lossen. Er moet veel tijd over gaan, als je er bewust mee bezig bent en de pijnpunten niet uit de weg gaat dan gaat het denk ik wel vlotter.
Ja, ik wil meer zelfvertrouwen