Het maakt niet uit of je klaar bent voor school of niet

Want 1 september komt er toch aan, hoe dan ook. En helaas pindakaas (altijd al eens willen gebruiken) nu onze oudste echt leerplichtig is, valt er heel wat vrijheid weg daaromtrent.

Wist je dat er nog een heel goede uitweg is voor als je niet klaar bent voor school? Of gewoon meer vrijheid wil? Of om welke reden dan ook? Ik heb het hier en daar al eens over gehad: Thuisonderwijs. Je hebt nog eventjes de tijd om de brief te versturen die voor 3 september binnen moet zijn, dus hup hup aan de slag!

Na heel wat gepraat en dingen op een rijtje zetten start ons thuisonderwijs avontuur nu nog niet. Ik zeg bewust nu nog niet, enkel God weet wat ons te wachten staat. Wij houden onze ogen en vooral ons hart open om te volgen wat nodig is.

Zijn wij klaar voor het nieuwe schooljaar? Ja en nee.

• Ik heb nog niet genoeg aan zonder wekker opstaan, heerlijk het ritme laten afhangen van de kindjes die wakker worden. Nog wat spelen in de living tot ze vooral heel subtiel komen melden dat ze honger hebben en willen ontbijten. Deze vakantie is de allereerst vakantie waarin het lukt om tussen 8u en 8u30 op te staan ipv (veel) vroeger.
• Heerlijk om te zien hoe de broertjes en zus met elkaar omgaan, heel veel tijd samen kunnen doorbrengen. Op een schooldag is dat beperkt tot ‘s morgens een uurtje en na school voor het slapengaan een 3,5/4 uurtjes. Wat echt een heel verschil is om elkaar te leren kennen, begrijpen en echt tot een wisselwerking te komen.
• Daarbij komt ook dat ikzelf er niet genoeg van krijg om mijn kindjes bij mij te hebben. Ik leer zoveel van hen en wat is het fijn om “niets” te doen en naar hen te kijken, om hen te lachen en gewoon samen te zijn. Met een overactieve bijna 6 jarige, een eigenzinnige (op de beste manier 😉 ) dochter, een ik-leef-op-mijn-eigen-wereldje eerste kleuter en een “baby” die niet stilzit zou je verwachten dat ik blij ben dat er 3 van de 4 even naar school gaan maar niets is minder waar.
• Mijn dochter zal volgens mij wel blij zijn om haar vriendinnetjes terug wat meer te zien. Al vraag ik me af in hoeverre dat echt meespeelt want ze vraagt er zelf niet naar. Onlangs is ze wel naar een verjaardagsfeestje geweest en daar was ze natuurlijk wel heel blij om. Ik denk dat het een light versie is van “uit het oog uit het hart”, niet dat ze haar vriendinnen vergeet (heel soms heeft ze het er wel eens gewoon over in haar spel) maar échte nood heeft ze er nu niet aan. Het scheelt natuurlijk wel dat we regelmatig weggingen met vrienden die ook kindjes hebben.
• Niet zo’n strict slaapuur, want hey de volgende dag dat is het gewoon vakantie! Niet dat het hier zoveel schommelt maar het scheelt toch echt al een pak als het gewoon is van “het komt zo uit” ipv het “moet” omwille van school de volgende dag.
• Onze oudste zoon is volgens mij wel klaar om te leren lezen en schrijven. Er zal een wereld voor hem opengaan, ik kijk er al helemaal naar uit.
• Ik hou van de langere maar vooral vrijere namiddagen. Als het school is is de dag echt opgedeeld in blokjes, ‘s morgens moeten de kindjes klaargestoomd worden en op tijd afgeleverd, en midden in de namiddag afgehaald. En als daarbij nog eens komt dat ik Adam ‘s middags moet gaan afhalen vliegt de dag zo voorbij en lijkt het alsof ik enkel maar leef op de klok. In de vakantie is het zo heerlijk lekker eten ‘s middags wanneer we honger hebben en als we er zin hebben naar een speeltuintje gaan en daar blijven zolang we willen. Ah, is het avondeten een beetje later is dat helemaal geen ramp.
• De grote stap van het leerplichtig zijn vind ik wel een moeilijke. Niet dat we zo vrij omsprongen met de schooldagen maar het kon en mocht wel. En dat doet ook al veel met een mens of toch met mij. In het eerste kleutertje bijvoorbeeld werd de begeleidster soms vervangen door iemand anders als ze op bijscholing was. Mijn zoon kon daar absoluut niet mee om en dus bleef hij dan gewoon thuis. Nu kan dat niet meer. Gelukkig is hij daarin wel gegroeid én kan hij dat beter kaderen, maar toch je weet nooit wanneer er iets gelijkaardigs voorvalt. We gingen ook een hele tijd de woensdag niet naar school, vooral voor mijn dochter. En dat hielp haar, opeens was ze wel klaar voor volle weken. Nu moet ik zoiezo gaan om mijn oudste zoon te gaan afzetten. Of wat als de baby geboren wordt, een paar dagen allemaal samen thuis elkaar leren kennen en op ritme komen zal er ook niet inzitten.

Ik kan nog wel een tijdje doorgaan met puntjes op te sommen. Maar het doet er allemaal niet toe. 1 september komt eraan en daar kunnen we niet onderuit. De boekentassen zijn in orde, de brooddozen en drinkflessen staan proper te wachten in de kast. De bakfiets werkt nog en mijn regenkleding is nog waterdicht. Dus laat maar komen!