Gisteren was er een pedagogische studiedag dus konden ze een volledige dag ipv een halve dag bijkomen van de voorbije schooldagen. In de namiddag kregen we leuk bezoek , vooral Emma was super blij want ze kreeg 3 popjes! En Adam het muco-aapje. Een fijne namiddag vol spel, vooral met de trein van Playmobil.
‘s Avonds gingen de kindjes lekker in bad en dan gaan slapen, het was geen doorsnee avond waar ik een paar keer de trap moet doen om alle kindjes die enkel mama willen naar boven te brengen, ik heb ook geen 3 verhaaltjes moeten lezen. Nee, Emma kon best naar boven samen met papa, Emma maakte er niets van dat ik me bezig hield met Adam die de ene crisis na de andere kreeg. Emma was tevreden dat papa bij haar een verhaaltje las en dat ik een lange tijd op de kamer van Adam en Abel bleef. Ik heb zelfs niet moeten herlezen toen ik bij haar kwam zitten tot ze sliep. Wat ze ook vlug deed. Wat een verschil.
Deze ochtend was ze in eerste instantie ook vrolijk. De speelgoedkoetjes laten slapen in de zetel onder een dekentje. Gezellig spelen. Tot ik zei dat ze een verse onderbroek moest aandoen om naar school te gaan, en misschien ook wel een legging want donderdag is het sporten. Nee dat wou ze niet, ze wil immers niet naar school, ze wil bij mama blijven. Ik smeer boterhammen voor de jongens, ik eet mijn eigen eten op, ik maak de boekentassen klaar en ga dan bij Emma zitten. Ze wil niet knuffelen, ze wil niet samen een onderbroek gaan kiezen. Ze wil niets. Ze wil thuisblijven bij mama. Ik blijf tegen haar praten uiteindelijk lukt het me om haar op mijn schoot te trekken en te houden en ze ontspant een mini klein beetje. Ze wil een onderbroek kiezen van de selectie die ik gaan halen ben. Ze wil samen naar boven om een legging en een rokje te kiezen. Beneden gekomen gaat ze weer zitten en ze wil geen schoenen aan. Ik maak Abel vertrekkensklaar en installeer hem in de bakfiets met de boekentassen. Ik ga terug naar binnen, Emma heeft zich verstopt achter de zetel. Ze wil niet mee, ze wil haar schoenen niet aandoen, ze wil niet naar school, ze wil niet sporten. Ze wil spelen met haar popjes. De popjes zaten al allemaal in een zak om mee te nemen naar school, die zak klemde ze vast. Ik vertel haar dat het sporten maar een uurtje duurt en ze daarna een hele dag kan spelen met haar popjes. Ze wil niet. Ik zeg haar dat we samen naar school gaan en dat we daar kunnen praten en als het echt niet lukt mag ze terug mee naar huis. Aarzelend en tegen haar zin gaat ze mee, nadat ik haar schoenen mocht aandoen.
Op school aangekomen blijft ze tegen mij geplakt. De laatste weken gaat ze vrolijk als het tijd is naar haar klas, vandaag niet. Ik zwaai Abel uit en ga praten met de sport begeleider. Emma vertelde me vlak ervoor dat het te luide muziek is. Ik stem dat even af met de sport begeleider en ze stelt voor om de muziek stiller te zetten maar dat het vooral de kindjes zijn die luid zijn. Ze wil nog altijd niet. Ik ga even met haar naar haar begeleidster en ze stelt voor om mee te gaan en haar aan de kant, zo ver mogelijk van de radio, te installeren. Dat doen we. De sport begeleider verteld dat ze zo goed als altijd aan de kant zit en bijna nooit meedoet. Ik installeer haar tegen haar zin in een hoekje ver van de radio. Ze wil niet dat ik wegga, ze wil mee naar huis, ze wil niet blijven. We spreken nog eens door en ze wil wel naar school gaan maar niet sporten. Ik zeg haar dat als ze mee naar huis gaat ze ook de rest van de schooldag mist. Dat kan haar niet zoveel schelen natuurlijk. Ik had belooft om haar niet achter te laten tegen haar zin. Ik stel als laatste voor om de time timer dat ik altijd bij heb bij haar te plaatsen zodat ze kan zien hoe lang het sporten nog duurt. Dat is ok. Ik mag gaan.