Zorgen omtrent school – hoe doe ik dat met twee kinderen

De laatste dag van de vakantie, maandag mag onze terug naar school. Ik ben benieuwd want de eerste dag begint zonder zijn favoriete begeleidster. Altijd wat moeilijker voor hem. Maar misschien zal hij ons terug versteld doen staan. Hij is zo gegroeid, figuurlijk (en letterlijk). Hij speelt nog altijd gigantisch veel in de autohoek maar hij gaat ook al eens op expeditie naar de puzzels, de put, de Playmobil  … Hij ging altijd wel graag naar school maar dit is toch ook heel fijn om te beleven. En vooral wetende dat het uit zichzelf komt, hij word niet gepusht of ernaar gelokt. Net zoals hij nu af en toe al eens gaat spelen voor dat het tijd is om de klas binnen te gaan ipv aan mijn rokken gekleefd te staan. Ook zo’n stapje waar ik weet van, het zit goed. We zijn goed bezig. Ik volg hem erin, ik ben bij hem, hij kan zich ontplooien op de manier en de tijd dat hij nodig heeft. En dat doet hij. Ik vertrouw op hem en dat loont.

En nu. De laatste dag dat ik 1 schoolgaand kindje heb. De dochter mag maandag ook starten. Ik ben benieuwd. Ik ben zenuwachtig. Ik ben bang. En ik ben trots. Op dat kleine meisje, dat lieve meisje dat ook enorm goed weet wat ze wil. En dat was vooral mama, voelen en ruiken. 24/24, 7/7. En nu nog, blijgezind gaan slapen op haar eigen kamer in haar eigen grote bed, wakker worden om bij mama en papa te slapen. Ze weet wat goed voor haar is. Tevens is ze ook zelfstandig. Ze speelt probleemloos uren in haar eigen wereldje. Met de poppen, met de blokken terwijl de poppen slapen. Een echt moedertje, zorgzaam, lief en troostend. Sorry mama zeggen als ik pijn heb en ze er zelfs niets mee te maken heeft. Dank u om het minste dat we haar geven. De gekke lieve meid. Geen stress om wat mis kan gaan, de wereld gaat ze zomaar verkennen, ze voelt zich geborgen en veilig.

Een stukje loslaten. Gaat het haar goed gaan. Dat ze er goed zal opgevangen worden daar twijfel ik niet aan. Een fantastische school door de fantastische begeleiders. Maar toch. Ze blijft onze lieve kleine meid.

Het zal een nieuw ritme zoeken zijn. Onze zoon is gewoon dat ik met hem meeloop naar zijn vakje, jasje uit en samen wegleggen. Samen de klas inlopen, hij zoekt een plaatsje uit in de ronde. Nog een kus, knuffel en “Ik hou van jou, mama.” en altijd de “Je komt me halen hé, mama.”. Maar nu is er ook mijn dochter die ik in de klas wil brengen. Op hetzelfde tijdstip. Help.
En gaan afhalen. Ik sta klaar aan mijn zoon zijn klasje, ze rennen (of slenteren) naar buiten en hij ziet mij als eerste. Lekker knuffelen en jasje aandoen. Klein praatje met de begeleidster en hup naar huis. Maar nu is er ook de dochter die ik wil ophalen van haar klas. Die ik wil opvangen en waar ik naar wil luisteren. Op hetzelfde tijdstip. Help.