Vanmorgen alle kindjes aankleden tot de dochter vroeg: “Gaan we naar de winkel?”. “Vandaag is het school, lieverd.” Waarop ze vol vreugde uitroept: “Joepie! Jippie.” Woehoew, goed begin dus.
Nog vlug even een foto buiten en hupla richting school. Papa heeft een dagje verlof dus kunnen we met de auto want de regenwolken waren al paraat. Op school aangekomen, nog altijd veel vreugde, even op de speelplaats en dan in de peuterklas. Allebei druk aan het spelen.
En dan was het tijd. Moest ik mijn zoon daar weg plukken en naar zijn klasje brengen. Helaas is Griet er vandaag dus niet, vandaar deels mijn help kreet van een paar dagen terug. Het afzetten van de zoon in de ronde ging helemaal niet goed, traantjes maar ook wel ingehouden. Wat meer knuffels en geruststellingen dan anders, mijn moederhart brak toch wel. Gelukkig ging de peuterjuf na enkele minuten nog eens kijken voor me en zat hij er al weer gewoontjes bij. Maar toch, het zal zijn dagje niet zijn vermoed ik. Gelukkig is morgen alles weer normaal voor hem.
Samen bleven we nog bij onze dochter in de klas. Allemaal gezellig in de ronde, een leuke voorstelling van alle kindjes. De dochter heeft fier haar nieuwe schoentjes getoond. En haar naam was “zus”. Af en toe keek ze wel om en zei “Niet weggaan hé.”. “Neenee, nog niet.” Speciaal een korte ronde zodat de nieuwe kindjes wat konden spelen en ontdekken. Mijn dochter direct naar de popjes, en maar spelen. Nog wat afwachten tot er een andere ouder afscheid genomen had zodat de peuterjuf haar handen vrij zou hebben voor onze dochter. Onze dochter wou geen knuffel geven aan ons, ook geen zoentje. Zwaaien dat wou ze wel. En kushandjes. En dat deden we. En we zwaaiden haar vrolijk uit, we komen jou straks halen! Veel plezier. En weg waren we. En onze lieve kleine meid was vrolijk aan het spelen.
Terug naar huis met onze kleine zoon.