Goed genoeg ouderschap

Voor ik zelf mama was

Voor ik zelf mama was kon ik me onmogelijk inbeelden hoe het was, ook al dacht ik graag van wel. Ik heb veel van mijn initiële gedachten moeten bijstellen. Mijn kinderen gingen nooit ’tantrums’ krijgen in winkels, ik ging nooit dit of dat, ik kon het toch wel beter dan alle reeds bestaande ouders. Nu ik mama ben, merk ik dat ook van veel kindloze mensen in mijn omgeving. Nu ik mama ben weet ik beter, opvoeden is niet zo makkelijk, rechtlijnig en zwart/wit als velen denken. Opvoeden is elke dag opnieuw er voor gaan, zelf heel veel bijleren, jezelf continue tegenkomen maar bovenal heel veel liefde!

Raising kids is not for wimps. – Alfie Kohn

Brave kinderen – wat is dat nu eigenlijk

“Wauw zeg, wat was jij een braaf kind.”
“Goed luisteren in de klas.”
“Braaf zijn bij oma en opa.”
“Wat een goede jongen hebben jullie.”
“Wees braaf.”
“Doe nu eens normaal.”
“Jou kind deed het zo goed tijdens de vlucht.”

We noemen onze kinderen vaak braaf of goed, we willen meestal ook dat ze braaf of goed zijn. Maar, wat is dat eigenlijk? Waarom willen we dat? Nou, meestal willen we dat voor onszelf. Als we brave en goede kinderen hebben maakt dat ons leven veel makkelijker, zo kunnen wij rustig eten op restaurant, hoeven we ons niet te schamen in een vliegtuig of in de supermarkt. Een braaf en goed kind hebben is makkelijk, heel makkelijk. Maar, hoort dat eigenlijk wel? Is een kind wel gemaakt om braaf en goed te zijn? Is het soms niet beter dat een kind eens wat anders doet, gewoon kind kan zijn?! En belangrijker nog … waarom is het kind goed en braaf? Zorgen wij ervoor dat het kind goed en braaf is? En hoe doen we dat? En bovenal, wat brengt dat allemaal teweeg in het kind nu en later?

Opvoeden tot volwassenen

In verband met bovenstaande vraagstellingen vind ik het zelf altijd fijn om verder te denken. Ja, het is leuk om NU een goed en braaf kind te hebben want dat maakt mij leven zoveel makkelijker. Maar, wil ik dat wel? Wat wil ik eigenlijk later? Hoe wil ik dat mijn kinderen zijn als ze volwassen worden, of zelfs vroeger tijdens de adolescentie en de pubertijd? Wil ik dat ze gewoon goed en braaf zijn, alles doen wat gevraagd wordt en netjes meelopen met de rest en ja  knikken? Voor mij is dat simpel: Nee, dat wil ik niet. Ik wil adolescenten en volwassenen opvoeden die zelf kunnen nadenken, die weten wie ze zijn, die een eigen mening durven hebben en ervoor uitkomen, ik wil dat ze zichzelf zijn en zich verder durven ontplooien. Ik wil dat ze zelfstandig zijn en durven nadenken en dingen in vraag stellen.

Dat zijn belangrijke bedenkingen om te gaan beslissen hoe ik mijn kinderen wil gaan opvoeden.

Lees zeker ook: Bewust ouderschap, informatie, tips en eigen ervaring

Voed ik nu op zoals ik wil?

Nee en ja. Ja, ik weet in belangrijke lijnen wat ik wil bereiken met mijn opvoeding. Ik weet vaak ook hoe ik dat kan doen. Ik zit ook heel vaak met mijn handen in het haar, me afvragend hoe ik daar nu weer op moet reageren en wat ik moet doen. Ik weet het zeker niet altijd. Of ik weet het wel maar deed het niet, maar ook daar leer ik van. Ik als mama ben ook gewoon menselijk, ik doe mijn best om het goed te doen maar dat lukt niet altijd en dat is ok. Volgende keer beter, en zoniet de keer daarna. Bij mij draait het erom dat ik er mee bezig blijf. Ik hou van mijn kinderen. Ik probeer ze een veilig en liefdevolle thuis te bieden. Van daaruit vertrek ik naar een zo goed mogelijke opvoeding. Perfect zal het nooit zijn, dat kan niet en dat hoeft niet, ik ben al blij dat ik niet (lang) blijf stilstaan.

Goed genoeg ouderschap

Vaak lees ik nu over goed genoeg ouderschap en heb daar gemengde gevoelens bij. Ik snap dat we geen extra druk moeten leggen op ouders en dat we niet moeten verwachten dat ze perfect zijn. Dat snap ik en steun ik volledig. Je kan geen perfecte ouder zijn, opvoeden is nu eenmaal moeilijk en gaat met vallen en opstaan. Ik snap ook dat er bepaalde ouders zijn die om een of andere reden minder draagkracht hebben en enorm gevoelig zijn. Dat snap ik allemaal en ik wil die mensen allemaal bemoedigen en tot steun zijn. Maar, ja hier komt het, ik vind wel dat als iets beter kan, als daar ruimte en eventuele draagkracht voor is dat ook een mogelijkheid moet zijn. Er staat ook “eventuele draagkracht” omdat ik persoonlijk ondervonden heb dat het soms even een extra inspanning vraagt om iets te veranderen aan de opvoeding om daar later de vruchten van te hebben. Dus, iets veranderen in je houding en visie ten opzichte van kinderen opvoeden kan het na een tijdje ook net makkelijker maken.

Happy mama is niet altijd gelijk aan happy kind

Ik weet dat we in een tijd leven van geen extra druk leggen op (nieuwe) ouders. Goed genoeg je best doen is goed genoeg. Nou, zoals je al kon lezen ben ik het daar zeker niet altijd mee eens. Opvoeden is belangrijk, punt. Ik vind “goed genoeg ouderschap” zeker niet goed genoeg. Ja, het is belangrijk dat kinderen graag gezien worden en dat ze een happy mama hebben. Maar een happy mama is niet altijd gelijk aan een happy kind. Sorry om deze bubbel te doorbreken. Ik snap het zinnetje wel en in sommige situaties gaat dat op maar in andere niet.

Zelfzorg is een heel belangrijk deel van kinderen opvoeden.

Zelfzorg is een heel belangrijk deel van kinderen opvoeden. Je moet voor jezelf zorgen, zorgen dat je er niet aan onderdoor gaat. Je kan niet geven uit een lege beker. Je hebt zelf energie nodig, brandstof om door te geven. Op tijd en stond eens alleen in bad kruipen met een heerlijk boek en een lat chocolade. Een avondje alleen gaan stappen of een namiddag gaan shoppen, dat kan en mag allemaal. Echt waar, doe dat zonder schuldgevoel. Maar, voor alles is een plaats en een tijd. Ik heb het gevoel dat het bij vele ouders vaak begint door te slaan en dat het zinnetje “Happy mama is een happy kind” alles goedmaakt. Nee, dat is niet zo. Het draait allemaal om evenwicht, kinderen zijn buigzaam en vergevingsgezind. Ze houden van hun ouders en gaan daar ver in. Het is aan ons om dat met respect te behandelen en niet te vergeten dat wij de ouders zijn en wij moeten zorgen voor onze kinderen.

Happy kid is ook niet altijd happy mama

Het omgekeerde is natuurlijk ook waar. Als mama altijd toegeven en alles opofferen om het kind maar goed op te voeden is ook geen goed idee. Zoals ik eerder al benoemde het draait om evenwicht, beslissen wat jij belangrijk vindt als ouder, kijken naar welke gevolgen een bepaalde handeling heeft en van daaruit een beslissing nemen of het een goed idee is of niet. Er is vaak ook een groot verschil tussen een eenmalige gebeurtenis of iets dat frequent voorkomt.

Streef naar 70-30

Natuurlijk kan je streven naaf 100% van de tijd een geweldige ouder te zijn, nooit fouten te maken, altijd rustig te blijven, in elke crisis situatie perfect handelen volgens de kennis en de boekjes. Je kan dat proberen, en je mag dat ook proberen maar als je er aan onderdoor gaat dan moet je gaan beseffen dat het niet lukt. Niemand kan een perfecte ouder zijn, dat gaat gewoonweg niet en de reden daarvoor is: Ouders zijn ook mensen. Ja, jij als ouder bent ook maar een mens. Een mens met een eindig geduld, je bent misschien wel vermoeid of overprikkeld. Je doet altijd je best maar vaak doe je ook maar wat. En dat is allemaal ok. Dat is ok.

Een veel realistischer doel is streven naar 70% van de tijd een goede ouder te zijn en 30% te falen als ouder. Want uit die 30% leer je ook ontzettend veel. Zet die 30% in als groeimechanisme, kijk terug en leer ervan. Je zal zoveel wijzer worden over jezelf maar ook over je kind. Alles heeft een reden, en alles heeft een gevolg. Wees niet te hard voor jezelf! Zonder die 30% kan je je kinderen ook niet leren hoe ze moeten omgaan met fouten, dat fouten maken normaal is, hoe je jezelf kan excuseren en het goed maken, … Wees mild voor jezelf, als je niet aan die 70% komt is dat ook niet erg want het feit dat  je er al mee bezig bent en naar streeft zegt al zoveel: Je wilt jezelf verbeteren en een goede opvoeder zijn. Echt, dat is het allerbelangrijkste.

Wees mild voor jezelf en voor andere ouders

We hebben allemaal onze idealen, onze visie over hoe wij willen opvoeden en hoe anderen moeten omgaan met hun kinderen. In een wereld waar zoveel verschillende mensen en gezinnen leven is dat nu eenmaal zo. Praten over opvoeden is heel belangrijk om zelf stoom af te kunnen laten, om tips te ontvangen en om nieuwe kennis op te doen. Maar praten over opvoeden is niet altijd zo makkelijk omdat het allemaal zo gevoelig ligt. We willen elkaar helpen en tips geven maar omdat we slechts mensen zijn is het niet makkelijk om die boodschap over te brengen zonder aanvallend te zijn. Ook al doen we nog zo ons best, vaak komen goed bedoelde opmerkingen heel hard aan. Dat is normaal, maar het is niet omdat het normaal is dat we het moeten opgeven. We moeten blijven proberen om de communicatie rond opvoeding en het gezinsleven open te houden en een manier vinden dat voor ons werkt om ermee om te gaan en samen met andere gezinnen verder te gaan. Zodat elke mama en papa weet dat ze niet alleen zijn, ze staan er niet alleen voor. Er zijn nog andere mama’s en papa’s die hetzelfde voor hebben of in ongeveer dezelfde situatie zitten. Bij niemand gaat het perfect. En dat is ok, zolang we allemaal maar ons best doen, het beste willen en mild zijn voor onze kinderen en onszelf.

Lees zeker ook

• Natuurlijk Ouderschap – Attachment Parenting
• Bewust ouderschap, informatie, tips en eigen ervaring