En dan is het echt: Tada!
Toen we hier kwamen wonen een 4 tal jaartjes terug reed mijn prins onze eerstgeborene rond in zijn kruiwagen.
Na een dagje zwoegen hadden we al een beter zicht op het tuinhuisje en verscheen er nog een stuk van onze tuin. Waarbij God ons beloonde met een dochtertje de volgende dag.
Enkele jaren verstreken waar er hier en daar een lelijke struik eruit ging, een vervallen tuinhuis gesloopt werd en waar we ook moesten afscheid nemen van onze 3 pruimenbomen. Tot de dag van vandaag. En nu kunnen we eindelijk – zo goed als – het einde van onze tuin zien. En ja we hebben er heel wat buitenspeelgoed bij 😉 .
Bedankt trouwens aan de helpers!!