- SOFIE LAMBRECHT - WOMEN LIFESTYLE
- hallo@sofielambrecht.be
Een brooddoos, een kennismaking en een boekentas.
Nog 17 dagen
17 augustus 2012Nog 12 dagen voor school start
23 augustus 2012Nog 12 dagen. En mijn lief Abeltje Fabeltje gaat naar school. Voor echt. Zo vlug al. Ik kan het niet geloven, ik kan er echt nog niet bij. Al moet ik wel. Afgelopen zaterdag kochten we al een brooddoos, mijn zoon mocht helemaal zelf kiezen. En een koekjesdoos waar we geen koekjes gaan indoen maar eventueel stukjes vlees of kaasjes of rozijntjes of wat dan ook om bij zijn boterhammetjes te eten. Zo’n doosje wou hij niet, dus heeft mama gekozen.
En vandaag mochten we 2 uurtjes naar school gaan. Ook voor de dochter. (Maar dat probeer ik te vergeten, dat is zeker nog te vroeg! Help.). Maar toch, verbazend om het verschil tussen mijn zoon en mijn dochter te zien. De zoon nooit echt aanhankelijk geweest, sliep vlug door, niet te veel knuffelen of andere. De dochter, kon niet slapen als er 1 cm tussen onze lichamen zat, hing bijna de hele dag en nacht door aan mijn borst moederliefde te tanken, kon je geen 5 min laten slapen in haar eigen bed, … En raad eens wie er nu het beste alleen, en in een vreemde omgeving kan spelen, zonder om te kijken naar mama of papa. Juist, ja, de dochter. Ik vrees dat het op 3 september toch een kleine ramp zal worden met mijn zoon. Als we echt moeten weggaan, nadat we allemaal gezellig samen ontbeten hebben. Mijn moederhart doet er nu al pijn van.
Bij het kopen van de brooddoos was ik al zo emo en erna, als ik er naar keek. En nu, nu is het enkel nog echter geworden. De klasgenootjes gezien, de andere ouders, een boekentas gekocht, … Vreselijk echt. Het is bijna zover.
Een echte koekjesdoos of andere kopen we niet omdat ze daar een leuk systeem voor hebben. De ouders brengen om de zoveel weken (zoveel als er ouders zijn) voor een schoolweek fruit en meer mee voor de kindjes. Gemakkelijk en vind het echt een leuk idee dat ze er echt gezamenlijke momenten van maken. Ook moeten we nog een drinkbeker kopen met een oor, om in de klas te drinken. Als ze dorst hebben, gewoon hun beker pakken, vullen met water en drinken.
En ik vraag me nu af wat de grens is. Ik wil het best wel eens proberen, hem op school achterlaten als hij weent, als ik weet dat het echt van korte duur is en hij erna een fijne tijd heeft. Maar wat is de grens? 3 min wenen? 5 min wenen? En hoe lang, in weken dan, kan dat duren? 1 week, continu? Want hij moet van mij echt nog niet naar school hé. Ik wil hem erin volgen, maar hoe doe je dat het beste? Voorlopig hou ik het erbij dat we het wel zullen aanvoelen. Hoop ik.
13 Comments
Beste raad die ik je kan geven is van je hart een klein beetje een steen maken, het afscheid niet te lang maken en wees er op voorbereid dat het nisk kan zijn , maar dat het ook wekenlang elke ochtend een scène kan zijn, hou er ook rekening mee dat het bv na vakanties de eerste dagen ook kan terugkomen of tegen het einde van een lange periode van vakantie gewoon door vermoeidheid. Maar weet dat die tranen vaak van korte duur zijn. Mijn moederhart doet ook pijn als ik ze zo moet achterlaten maar ik heb zelf 6 jaar in een crèche gewerkt waardoor ik ook wel weet dat die tranen meestal van korte duur zijn (soms al over voor ik de deur terug hoorde dichtslaan)
Mar het is en blijft een moelijk moment, zeker als je kindjes nooit naar de crèche zijn geweest (zij wel maar uiteindelijk werkte ik daar ook en was een kleine crèche) Maar doordat je al veel kans hebt gehad om de school goed te leren kennen zal je denk ik wel meer dan genoeg vertrouwen hebben , en wees gerust dat doet veel!
Nore is nu van vorig jaar september begonnne, maar ik weet nu al dat het binnen anderhalve week s’morgens ook weer el gaat zijn en kan alleen maar hopen dat ze er snel terug gewoon aan is
Als juf van de instappertjes zie ik verschillende situaties… Neem afscheid, maar hou zoiets ook kort; keer zeker niet terug, want dat is best verwarrend voor je kindje 😉 Hij is in goeie handen en ik verzeker je, het verdriet duurt meestal niet lang. En is dat dan wel zo; maak van je hart een steen! Alles went…
Ik ben benieuwd naar zijn eerste stappen in het schoolleven.
Groetjes Sofie
Ja dat zijn we wel van plan hoor en niet terug gaan. En als het echt niet gaat, als het veel te lang duurt voor hij terug ok is, als dat maar blijft aanslepen dan gaan we normaal wel beslissen om er nog even mee te wachten. Tot het wel goed gaat. Maar we gaan er vanuit dat het wel zal lukken. En hopelijk gaan we het goed aanvoelen want we willen hem echt niet forceren.
Ok, vertrouwen op je gevoel lijkt me inderdaad het beste, voor beide partijen 😉
Hey,
Geen juf hier, wel mama van een dochter van net 4. De eerste dag heb ik echt van mijn hart een steen gemaakt. Krijsend achter gelaten, dag 2 hetzelfde maar ze ging wel mee naar binnen. En zo nog een tijdje door. Van de juf heb ik begrepen dat de tranen weg waren tegen ze in de klas zijn. En dat ze ontdooide een uur later. En dat vind ik erg.
Ik hoop van harte dat de juffe, eerlijk zijn tegen de ouders. Want …bij niet elk kind loopt het goed met de tranen. Waarschijnlijk wel op school maar dan heb je de weerslag thuis. En
Dat hoop ik ook. Als het na heel even over is, kan ik er nog mee leven. Maar langer niet, ik wil hem echt niet forceren. Hij kan dan echt veel beter, in mijn ogen toch, nog wat langer thuisblijven. Tot het wel beter gaat. Maar ja dat gaan we wel merken zeker. En ik ga ervan uit gaan dat het wel allemaal zal lukken.
Helemaal mee eens hoor! Zo’n kleintje weet echt wel wat goed voor hem is!
Dan is het soms wel goed dat je het op een andere manier aanpakt. Want echt dat forceren … Heeft geen zin, dat krijg je terug.
MAAR … Kinderen doen je toch telkens weer verbazen …
Nog geen kindjes, maar ik weet 1 ding heel zeker: een kind zijn emoties zijn vaak een spiegel van wat er in zijn ouders omgaat. Als je als ouder er heel veel moeite mee hebt met het idee van afscheid en je er al weken emotioneel mee aan het worstelen bent, kan het gewoon niet anders dan dat zich dat je kind deze emoties voor een stuk zal overnemen. Kinderen hebben daar een ongelooflijke radar voor.
Veel sterkte.
De weken voor mijn oudste zoontje in april ll naar school zou gaan, had ik het er zelf heel erg moeilijk mee. Ik maakte me voortdurend zorgen en de tranen kwamen vaak opwellen. Ik heb mijn emoties wel proberen verbergen voor hem. Ik vertelde hem hoe leuk school wel zou zijn. En het is heel goed meegevallen. Enkel de tweede ochtend heeft hij geweend op de speelplaats. En hij is heel erg geëvolueerd sindsdien. Sinds zijn geboorte plakte hij ongeveer op mij, nu is hij al erg onafhangelijk. Na 2 maand vakantie waarvan een maand bij mama en een maand afwisselend bij de ene en andere oma, zal het maandag wel weer afwachten zijn hoe enthousiast hij nog is…
ach dat gaat allemaal super meevallen, hij gaat de tijd van zijn leven hebben in het klasje. ‘t Is even een moeilijk moment voor de mama om hem los te laten, maar je gaat zien, hij gaat zo veel leren. Eventjes doorbijten mama, niet gemakkelijk maar het gaat zeker en vast goed gaan…
jaja de laaste dagen vakantie zijn aangebroken!! volgende woensdag mag fien haar nieuwe juf gaan ontmoeten en dan weten we ook wie ze terug ziet in haar klasje… Vorig jaar zaten de 10 starters (waaronder fien) samen met nog 17 andere kindjes. De kindjes die na de krokusvakantie starten zaten in een nieuw klasje. Maar het eerste kleuterklas wordt gesplitst in 3! Dus ofwel wordt alles herverdeeld ofwel houden ze wat rekening met het jaar ervoor… wij zijn benieuwd! en in april mag femke ook naar school! god man wat worden ze snel groot!!! april zal er al even rap zijn voor mij als sept nu voor u! én in april mag jij dat alles ook nog eens overdoen! 😉
haha dat klopt 🙂 Emma gaat het daar natuurlijk al goed kennen hé 🙂