Nog 12 dagen voor school start

Na gisteren die kennismakingsronde er toch liggen over denken in mijn bedje. En wou toch nog even iets van me afschrijven.

Het is niet dat ik hem niet wil of niet kan loslaten, ik vind het heel erg belangrijk dat we zijn ritme erin volgen, wat ik erover denk doet er eigenlijk helemaal niet toe. Wil hij na enkele dagen volle dagen gaan, mij goed, wil hij maandenlang halve dagen gaan, mij goed, wil hij niet meer gaan, mij goed. Bij het laatst zien we wel verder, kunnen het dan nog altijd eens opnieuw proberen. Er zit echt geen haast achter. Zolang we zijn ritme volgen. We zijn wel van plan om even door te zetten natuurlijk, tenzij de eerste dag of dagen echt rampzalig zijn. Maar zoals ik al vermelde, we gaan ervan uit dat het allemaal in orde komt, op school.

En ja ze zullen wel aanvoelen dat ik ermee worstel. Maar het gaat, mijn inziens niet over het loslaten. Wat misschien zo wel kan overkomen. Maar eerder dat ik een beetje schrik heb dat ik niet met zekerheid zal weten of hij nu echt klaar is of niet. Ik denk van wel. En verder maar hopen dat we op tijd de goede signalen opvangen zeker. Natuurlijk zal het wennen zijn voor mij, ik ben er continu bij sinds zijn geboorte. Maar ik zal hem zeker niet tegenhouden in dingen waar hij voor kiest en wat hij wil. Laat daar geen misverstanden over bestaan.

Verder vind ik dus zoals je wel kan lezen het niet persé nodig om hem naar school te doen. Iedereen zegt wel dat ze daar gaan openbloeien en kei veel dingen bijleren. Dat geloof ik hoor. Dat geloof ik maar al te graag. En dat zal ook zeker wel zo zijn. (En het zal ook wel een andere kant hebbe, helaas, dat er dingen worden afgeremd.) Maar ik ben wel van mening dat het niet nodig is. Denk maar aan thuisonderwijs, unschooling. ik geloof daar wel in. Heb er een tijd, en soms nog, dingen over opgezocht, hoe en wat. Maar het is toch een stap, iets houd me tegen, niet omdat ik er niet in geloof maar omdat het in mijn omgeving heel erg weinig voorkomt en dat is dan wel een grote stap om te zetten. Toch een stap in het diepe, dat ik, helaas eigenlijk, niet durf te nemen. En het is maar dat we (dank U) de wachtlijst overwonnen hebben van de levensboom, een school waar ik zeker achtersta qua visie en aanpak dat ik het op dat gebied echt wel zie goedkomen op school.

Weeral een post over school dus. Het is dan ook iets belangrijks, vind ik toch, want ze gaan er toch veel uurtjes leven.