Borstvoeding #5 – derde keer borstvoeding

Aangezien bramensofie.be nu officieel mamaabc.be is geworden moet/mag je mij opnieuw volgen via bloglovin. Dankjewel.

Als je zwanger bent ga je doorgaans bevallen van een baby (dat wens ik toch iedereen toe!). Zo’n baby moet eten krijgen. Tegenwoordig kan je kiezen of je borstvoeding geeft of gaat voor flesvoeding. In deze reeks neem ik je mee doorheen mijn keuze hierin. Hoe ik erin groeide en wat ik bijleerde.

Lees de volledige reeks.

De start van de derde keer borstvoeding

Adam werd geboren door middel van een inleiding. En net zoals de vorige 2 met een epidurale (jammer genoeg). Zijn suikertest was niet goed, helemaal niet goed. Ze gaven hem een flesje kunstvoeding. Wat was ik boos! Het ging allemaal zo vlug, we waren net op onze kamer aanbeland. Ik was me net aan het opfrissen. Ik was heel erg boos, vooral ook omdat die vroedvrouw zo bruusk was. Ze stelde zelfs niet voor dat de papa of ikzelf het flesje kon geven. Daar kon ik absoluut niet mee lachen en dat hebben ze geweten ook. Die bepaalde vroedvrouw heb ik dan gelukkig ook niet meer teruggezien. De andere waren wel heel lief. De test die ze een paar uur later moesten doen was nog niet goed maar toen heb ik uitstel gekregen. Even later was het nipt wel goed en was er geen verder ingrijpen “nodig”.

Voor dat flesje heeft Adam wel al uitgebreid bij mij gelegen skin to skin. En al wat aan de borst gesabbeld. Hij was ‘s avonds geboren en de eerste nacht was hij heel rustig. Te rustig naar mijn zin. Ik maakte hem frequent wakker om aan te leggen. Het hielp niet veel. Gelukkig was het een dagje later wat anders. Hij is nooit zoals Emma een baby geweest die continu aan de borst wou. Dat is niet erg natuurlijk, elk zijn eigen ritme en behoefte. In het begin moest ik er echt op letten dat hij voldoende keren per dag bij me dronk. Na een tijdje ging dat vanzelf en raakten we goed op elkaar ingespeeld.

Een makkelijke baby

Ook ‘s nachts bleef hij om de 2 uren ongeveer eten vragen. Dat was ideaal. Tussen de voedingen door was hij ook heel makkelijk “weg” te leggen in zijn wiegje. Het maakte hem allemaal niet zo uit. In de draagdoek, zijn wiegje, de wipper, op de speelmat, … allemaal om het even. Een heel gemakkelijke baby dus. Natuurlijk had hij ook wel eens zijn lastige momentjes of dagen. Dat is normaal! Maar echt, wat een verschil bij Emma! Die toen ook nog heel regelmatig bij ons sliep en me nog super veel nodig had. Gelukkig waren er nog draagdoeken hé.

Hoe het eindigde

Toen werd ik rond zijn 10-11 maanden opnieuw zwanger. Hij vond het niet bepaald viezer of lekkerder. Deze keer lag het probleem bij mij. Voeden begon pijn te doen. Dat evolueerde naar ontzettende harde pijn. Ik beet door. Ik dacht, dit gaat over. Het ging niet over. Na enkele weken elke voeding tegen het plafond geplakt te zijn door de pijn besloot ik af te bouwen. Enkel overdag, uiteindelijk gaf ik overdag geen borstvoeding meer. ‘s Nachts wel nog, ik had geen zin in flesjesgedoe tijdens het slapen. Hij lag nog altijd bij ons in bed/co-sleeper en dronk ik denk zo’n 1-3 keren per nacht. ‘s Nachts deed het ook ontzettend pijn. Toen Emma opeens ziek werd en Adam daardoor ook een mindere nacht had besloten we om hem de volgende dag op een kamertje apart te leggen. Zo kon ik ook onbezorgd bezig zijn met de zieke Emma. Hij sliep door. En hij bleef doorslapen. Sindsdien slaapt hij bij Abel op de kamer. Zomaar, zonder problemen.

Adam kreeg net geen 1 jaar borstvoeding, het scheelde een week ongeveer.

In de volgende blog in deze reeks vertel ik over hoe de borstvoeding verliep bij Eden. Of eigenlijk verloopt, want ja Eden krijgt nog altijd.