Sensorisch spelen met spaghetti en een vergiet
26 oktober 2015
Het ballonnenfeest
28 oktober 2015
Als je zwanger bent ga je doorgaans bevallen van een baby (dat wens ik toch iedereen toe!). Zo’n baby moet eten krijgen. Tegenwoordig kan je kiezen of je borstvoeding geeft of gaat voor flesvoeding. In deze reeks neem ik je mee doorheen mijn keuze hierin. Hoe ik erin groeide en wat ik bijleerde.
De start van de derde keer borstvoeding
Adam werd geboren door middel van een inleiding. En net zoals de vorige 2 met een epidurale (jammer genoeg). Zijn suikertest was niet goed, helemaal niet goed. Ze gaven hem een flesje kunstvoeding. Wat was ik boos! Het ging allemaal zo vlug, we waren net op onze kamer aanbeland. Ik was me net aan het opfrissen. Ik was heel erg boos, vooral ook omdat die vroedvrouw zo bruusk was. Ze stelde zelfs niet voor dat de papa of ikzelf het flesje kon geven. Daar kon ik absoluut niet mee lachen en dat hebben ze geweten ook. Die bepaalde vroedvrouw heb ik dan gelukkig ook niet meer teruggezien. De andere waren wel heel lief. De test die ze een paar uur later moesten doen was nog niet goed maar toen heb ik uitstel gekregen. Even later was het nipt wel goed en was er geen verder ingrijpen “nodig”.
Voor dat flesje heeft Adam wel al uitgebreid bij mij gelegen skin to skin. En al wat aan de borst gesabbeld. Hij was ’s avonds geboren en de eerste nacht was hij heel rustig. Te rustig naar mijn zin. Ik maakte hem frequent wakker om aan te leggen. Het hielp niet veel. Gelukkig was het een dagje later wat anders. Hij is nooit zoals Emma een baby geweest die continu aan de borst wou. Dat is niet erg natuurlijk, elk zijn eigen ritme en behoefte. In het begin moest ik er echt op letten dat hij voldoende keren per dag bij me dronk. Na een tijdje ging dat vanzelf en raakten we goed op elkaar ingespeeld.
Een makkelijke baby
Ook ’s nachts bleef hij om de 2 uren ongeveer eten vragen. Dat was ideaal. Tussen de voedingen door was hij ook heel makkelijk “weg” te leggen in zijn wiegje. Het maakte hem allemaal niet zo uit. In de draagdoek, zijn wiegje, de wipper, op de speelmat, … allemaal om het even. Een heel gemakkelijke baby dus. Natuurlijk had hij ook wel eens zijn lastige momentjes of dagen. Dat is normaal! Maar echt, wat een verschil bij Emma! Die toen ook nog heel regelmatig bij ons sliep en me nog super veel nodig had. Gelukkig waren er nog draagdoeken hé.
Hoe het eindigde
Toen werd ik rond zijn 10-11 maanden opnieuw zwanger. Hij vond het niet bepaald viezer of lekkerder. Deze keer lag het probleem bij mij. Voeden begon pijn te doen. Dat evolueerde naar ontzettende harde pijn. Ik beet door. Ik dacht, dit gaat over. Het ging niet over. Na enkele weken elke voeding tegen het plafond geplakt te zijn door de pijn besloot ik af te bouwen. Enkel overdag, uiteindelijk gaf ik overdag geen borstvoeding meer. ’s Nachts wel nog, ik had geen zin in flesjesgedoe tijdens het slapen. Hij lag nog altijd bij ons in bed/co-sleeper en dronk ik denk zo’n 1-3 keren per nacht. ’s Nachts deed het ook ontzettend pijn. Toen Emma opeens ziek werd en Adam daardoor ook een mindere nacht had besloten we om hem de volgende dag op een kamertje apart te leggen. Zo kon ik ook onbezorgd bezig zijn met de zieke Emma. Hij sliep door. En hij bleef doorslapen. Sindsdien slaapt hij bij Abel op de kamer. Zomaar, zonder problemen.
Adam kreeg net geen 1 jaar borstvoeding, het scheelde een week ongeveer.
In de volgende blog in deze reeks vertel ik over hoe de borstvoeding verliep bij Eden. Of eigenlijk verloopt, want ja Eden krijgt nog altijd.
4 Comments
Hey,
hier bij de oudste had ik het probleem dat meneer te lui was om echt voldoende te driken van de borst, hij deed er gemakkelijk een uur over om te zeggen nu heb ik genoeg en dan een uur later was hij er weer van ik heb honger ook ’s nachts was dit zo. Ik ben daardoor in een lichte postnatale depressie beland (samen met andere dingen natuurlijk maar dat was de druppel bijwijze van spreken) en hebben dan een fles gegeven en sindsdien weigerde hij de borst wat ook niet echt bevordelijk was voor mij maar kom hij was er wel beter af met omdat hij nu eigenlijk vele rustiger dronk, niet meer in slaap viel tijdens de voeding waardoor die een kwartier tot max een half uur duurde en sliep vele langer aan een stuk.
Bij de jongste zei ik van kijk ik ga het terug proberen maar stop van zodra ik merk dat het mij niet meer af gaat. Wel die dronk vanaf dag 1 enorm goed, sliep goed door en wenen deed hij bijna niet, als hij honger had begon hij te kneuten. De eerste keer dat hij echt weende sinds zijn geboorte was een 3 maand later. Hij kreeg ni meer genoeg precies dus moeten bijvoederen en toen liep helas mijn borstvoeding heel snel achteruit en hebben we overgeschakeld naar flessen. Hij was een 3,5 maand oud toen ik stopte.
Ik raad iedereen aan bij een eerste te proberen bv te geven, is het niets voor u of lukt het niet met het juiste advies dan geef je kv, maar als je bij je eerste zegt het lukte niet goed, bij de 2de opnieuw proberen (3de en zo ook natuurlijk) en je zal geruster zijn, je zal het gemakkelijker hebben om iets langer vol te houden en wie weet de juiste mensen vinden om te helpen.Als je echter zegt dit is niets voor mij dan moet je het niet opnieuw proberen. Mijn moeder die wilde het bijvoorbeeld heel graag maar zij had nooit genoeg. En mijn schoonmoeder die bewonderde mij dat ik dat wilde doen want zij vond da vroeger maar niets. Tja ieder zijn ding dus he en niet iemand beoordelen over het al dan niet lukken van de BV
Ja met oudere mensen daarover praten kan ook heel verschillend zijn hé. Dat is mij echt opgevallen. Sommigen vinden het heel erg natuurlijk en goed. Anderen waren echt gewoon van oei nee wij MOESTEN flesjes geven …
Bizar hoe dat zo per kind kan verschillen. Ik ben heel benieuwd hoe dat bij ons zal zijn, later, als ik groot ben (en een tweede kindje ons gegund is) 🙂
Ja, het kan echt enorm veel verschil maken! Geeft meestal alleen maar hoop hé.