Zelfzeker zijn als mama is een groeicurve

Ik vind het heel erg fijn om te bloggen over hoe wij dingen aanpakken als gezin. Dat gaat dus ook af en toe over borstvoeding, ik heb mijn ervaring trouwens in een reeks neergepend. Ook over het (samen) slapen, straffen en belonen en ook over bijvoeding. Ik weet dat er grijs bestaat in de wereld. In feite is zogoed als alles grijsgebied. Daar ben ik me van bewust. Sommige dingen zijn nu eenmaal wel feiten. Tja, ik schrijf soms wel graag eens wat zwart witter. Ik heb niet altijd zin om na elk zinnetje dat ik schrijf te verdedigen. Dan stop ik nog liever met bloggen. Dat doe ik niet, daarvoor doe ik dit veel te graag. Deze inleiding is trouwens niet helemaal geworden wat ik gedacht had. Ahja, dat moet dan maar.

Zelfzeker zijn als mama

Geluk met de gezondheid van de kindjes

Doorheen de jaren dat ik nu mama ben heb ik veel bijgeleerd. Ik kan wel stellen dat ik tot nu toe echt geluk heb gehad. Ik durf het bijna niet op te schrijven, blijkbaar ben ik ergens toch wel bijgelovig … Dus ik hoop met heel mijn hart dat er nu geen verandering in komt. Tot nu toe zijn onze kinderen gezond. We zien dan ook niet zo veel een arts, een speciale kinderarts hebben we zelf niet. Behalve dan die van kind en gezin. Ja, ik ga wel trouw naar kind en gezin. Vind het er best gezellig, ik heb een super verpleegster die helemaal mee is in mijn borstvoeding/slaap/rapley verhaal.

Zelfzeker zijn als mama, groeit

Ik ben best wel zelfzeker nu als mama. Eerlijk, ik heb niet zoveel om onzeker over te zijn. Mijn kinderen doen het op gezondheidgebied best goed, op andere gebieden heb ik ook niet te klagen. Anna bijvoorbeeld, ze drinkt goed, ze drinkt genoeg, ze komt goed bij, ze is blij, … dus alles in orde. Geen reden tot twijfel natuurlijk. Toch is het zelfzeker zijn wel een dingetje. Dat is toch ook iets dat gegroeid is doorheen mijn jaren als mama. Ik denk dat dit heel erg normaal is. Je hebt dat als mama niet helemaal zelf in de hand. Het is normaal dat je tijdens de eerste keer borstvoeding niet zeker bent en dat wel bent na hoop en al 6 jaar borstvoeding. Als mama heb je dat dus niet helemaal zelf in de hand. Dat hoeft ook niet, we zijn geen robots. We leren door te doen en te ervaren.

Zelfzeker zijn door kennis te vergaren

Toch kan je er wel wat invloed op uitoefenen. De tijd dat we nu enkel onze informatie halen bij een (kinder)arts is voorbij. Daar ben ik eigenlijk best blij om. (Kinder)Artsen zijn zeker nuttig en wat ben ik blij (en vele ouders en kinderen met mij) dat ze er zijn. Toch ben ik blij dat we nu toegang hebben tot meer informatie. Een deel van die informatie is ook niet zo nieuw hoor. Neem nu La Leche League, deze organisatie bestaat toch ook al sinds 1956. Een feit is wel dat een dergelijke organisatie toegangelijker is doormiddel van het internet. Je kan de website bezoeken, makkelijk contact opnemen via een communicatiemiddel naar keuze, er is een geweldige facebookgroep over, … Ik kan het alleen maar toejuichen dat ouders zelfstandig op zoek gaan naar informatie. Naar mijn gevoel versterkt dat het zelfzeker zijn. Ik ben er trouwens meer dan 100% zeker van dat die mogelijkheid tot kennis en steun ervoor gezorgd heeft dat de borstvoeding vanaf mijn tweede kindje gelukt is. Voor mijn eerste kindje deed ik dat niet, ik dacht daar allemaal nog niet zo over na. Het verschil is immens.

Internet is niet heilig

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat je niet alles moet geloven wat je kan vinden aan informatie. Niet op internet maar ook niet in boeken. Veel hangt af van de auteur en diens visie. Er zijn in de bibliotheek boeken te vinden die promoten om de kinderen met de harde hand op te voeden en er zijn boeken te vinden die promoten om te luisteren en te communiceren met de kinderen. Dusja, dat er ook gevaar schuilt in het zelf opzoeken van informatie lijkt me logisch. Maar als je enkel naar de (kinder)arts luistert moet je ook geluk hebben. Nee, ik wil niemand schrik aanjagen.

Gezond verstand

Dit. Gezond verstand. Ik denk dat dit in een leven een van de belangrijkste zaken is. Dat heb je nodig voor zowel de informatie dat je opzoekt op internet te verwerken als de raad dat je ontvangt bij een persoonlijk bezoekje aan de (kinder)arts. Met uitzonderingen weggelaten zijn we als we ouder worden best in staat om logisch na te denken. Laten we dit dan ook doen. Dit zal voor iedereen een andere uitkomst bieden en dat is ok. Zolang we gaan nadenken, niemand blindelings volgen én onszelf af en toe in vraag stellen. Dan bereiken we een leercurve en zijn we vertrokken. Mijn leercurve als mama is al bijna 7 jaren ver en deze heeft al heel wat meegemaakt. Ik heb ze al veel bijgesteld en laten groeien en dat zal niet stoppen. Heerlijk toch dat wij daartoe in staat zijn.

Wat ik eigenlijk wil zeggen

Dat ben ik dan. Ik begin een artikel te tikken met een idee. Dat idee verlies ik onderweg. Ik denk dat ik het nodig vond om nog eens duidelijk te maken dat het goed is dat we de toegang hebben tot diverse informatiebronnen. Dat we die moeten gebruiken, op een goede, gezonde manier, maar ook vooral, dat het niet erg is om te twijfelen aan het hele moederschap, dat het normaal is. Het is een leer- en groeicurve. Iedereen maakt deze op zijn eigen manier door. Ook zijn we allemaal anders en gaan we dus andere zaken eruit besluiten. Ook dat is normaal en ok.