Uitstap: Parc Zoologique
4 november 2017
Eerste keer op hotel zonder kinderen – Hoe het echt is
7 november 2017
Elke schrijft elk eerste weekend van de maand een artikel voor Mama ABC. Deze keer geeft ze haar mening en visie weer over “Kindercoach”.
Wat is kindercoaching? Of net niet.
Al surfend kwam ik onlangs toevallig op klasse.be terecht. Ik stootte er op een artikel. Een artikel met als titel „Voor elk probleem een kindercoach“. Wel, dat vind ik nu jammer! Zo een titel. Vooral omdat ik weet dat een kindercoach voornamelijk oplossingsgericht werkt. Sterker nog, het kind heeft vaak zelfs niet eens een probleem. Meestal heeft de ouder gewoon nog niet de juiste aanpak gevonden om het kind te laten doen wat het eigenlijk zou moeten doen.
Ook vond ik het jammer om te lezen dat „professionele“ hulpverleners zich zorgen maken over onze opmars. Volgens hun hebben wij niet genoeg bagage om echte problemen aan te pakken. Het zou te gek voor woorden zijn dat wij ons op hun terrein begeven. Mij lijkt na het lezen van dit artikel vooral dat zij een „probleem“ hebben. Het artikel waarover ik spreek dateert namelijk al van 2013. Ik overdrijf niet als ik zeg dat kindercoaching vandaag nog meer een succes is dan toen. Ook klagen diezelfde hulpverleners nog steeds steen en been. Toch hebben ze ons succes nog altijd niet aangegrepen om hun eigen manier van werken te evalueren. Laat staan om na te denken over methoden die beter aansluiten bij de leefwereld van het kind.
Misschien wordt het daarom tijd dat deze hulpverleners ook eens een traject bij ons volgen. Zo kunnen ze met eigen ogen zien dat coaching een laagdrempelige vaak praktische manier van werken is. Voor mij persoonlijk de vergelijking niet eens waard. De focus ligt bij ons (zoals ik al eerder zei) niet bij het probleem. Ik vind het dan ook jammer dat zij het idee hebben dat wij ouders en kinderen het idee geven dat er voor ieder probleem een pasklaar antwoord bestaat. Want heb je dan een probleem als je onzeker of heel erg verlegen bent? Of als je moeilijk in slaap kan komen? Heb je een probleem als je veel piekert en je zorgen maakt over vanalles en nog wat? Of als je faalangst of driftbuien hebt? Heeft de pestkop niet een probleem als hij jouw pest?
Dit zijn een greep uit de „problemen“ waar een kindercoach dagelijks zoal mee in contact komt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een psychotherapeut gaan wij dan niet op zoek naar een dieperliggende oorzaak of betekenis. Wij kijken naar het wat het kind nodig heeft en stemmen onze (vaak creatieve) begeleiding daarop af. Wanneer een kind gaat geloven in zijn of haar kwaliteiten, wordt de focus namelijk verschoven van probleem naar zelfkennis. Ik vind dat zowel psychologen, psychotherapeuten,… en kindercoaches andere kwaliteiten hebben. Ik zou het dan ook fijn vinden als we in de toekomst kunnen samenwerken. Want nog te vaak wordt er niet naar ons doorverwezen. Terwijl de wachtlijsten bij CLB, CGG, etc. immens zijn. Dat vind ik immers een probleem. Heeft niet ieder kind recht op ontplooiing?
