Contents
Samen Minecraft spelen kan heel leuk en opbouwend zijn. Wat Minecraft is kan je hier lezen.
Zoals te verwachten was, was Abel dolenthousiast over het idee om samen iets te doen. Ik ga er niet om liegen, ik was zelf eigenlijk ook best wel enthousiast om mijn passie met hem te kunnen delen. Hem iets bij te brengen en om hem te leren omgaan met de digitale wereld. Samen Minecraft spelen zagen we dus helemaal zitten.
Zodra Emma hoorde wat we van plan waren, was ze vastbesloten om niet achter te blijven, en, gewapend met haar eigen tablet, kwam ze gezwind mee spelen in onze wereld. We zijn klein van start gegaan, in de veilige “Creative Mode”, zodat ze naar hartelust konden verkennen en uitzoeken hoe alles werkte. Ik toonde hen hoe de controls werkten (anders op tablet dan op PC, uiteraard), en wat ze allemaal konden bouwen. Ik toonde hen hoe ze de lijst is met alle mogelijke blokken en items konden gebruiken, en dat werd prompt omgedoopt tot “De Winkel”.
Terwijl papa een kasteel bouwde op de heuvel, bij wijze van demonstratie, ging Abel op ontdekkingsreis in de wereld, en besloot emma om het interieur voor haar rekening te nemen, en alles te voorzien van felroze tapijt. Je ziet, voor ieder wat wils.
Het duurde niet lang voor Abel verdwaald was, en niet meer wist hoe hij moest terug keren. Papa to the rescue! Ik bouwde een hemelshoge toren, die van ver zichtbaar zou zijn, en plaatste er met lichtgevende blokken de tekst “START” en een pijl naar beneden langs, kwestie dat hij toch niet kon missen waar hij eigenlijk moest zijn.
Helaas, hij was te ver gegaan, en kon de toren niet meer zien. Gelukkig kon hij in “De Winkel” een kompas opsnorren dat hem netjes terug leidde naar onze thuisbasis. Plezier alom, en nu hadden ze beide genoeg zelfvertrouwen om lange en verre reizen te maken, en de wereld van Minecraft te ontdekken.
Door allerlei omstandigheden, hebben we in de weken erna nagenoeg niet meer samen gespeeld. Dit weerhield Abel & Emma er echter niet van om op hun eentje, of samen aan de slag te gaan op hun tablet. Ik toonde hem dat ze eenvoudig in elkaars wereld konden inloggen, en daar maakten ze gretig gebruik van.
Abel heeft er beduidend meer interesse in dan Emma, en spendeert vaak uren in zijn werelden, terwijl hij mij de oren van het hoofd vraagt: Welke blok is dit? Wat doet dit ding? Papa wat is dat voor iets? Kan ik patatten planten? Kan ik op dat paard rijden? Hoe moet ik mijn deur zetten? en zo gaat het maar door.. Hij ontdekte onlangs, samen met Emma, dat hij op YouTube Kids kan zoeken naar filmpje over Minecraft, en sindsdien spendeert hij evenveel tijd aan het kijken naar anderen die van alles bouwen als hij zelf tijd spendeert in Minecraft.
Door enkele wijzigingen in ons avondritueel, kwam er tijd vrij en dus besloten we samen op avontuur te gaan. In een nieuwe wereld, die we de “Vriendenwereld” gedoopt hebben, gingen we aan de slag om eens de survival modus uit te proberen. Abel ging akkoord, maar voegde er wel aan toe: “maar wel nog zonder monstertjes hé papa?”. Gelukkig kan je die gewoon uitzetten met een klikje in het menu. Het grote verschil is dan, dat je geen toegang meer hebt tot “De Winkel”, maar in de plaats daarvan het moet doen met een lege “rugzak”. Alles wat je nodig hebt, moet je zelf ontginnen / zoeken / maken.. Het is een heel andere manier van spelen, en vraagt ook een andere ingesteldheid. Maar Abel was er klaar voor, en samen bouwden we een klein kamp in een krater in ons bos. Dat werd dan verder uitgebreid met een ruime weide voor ons vee, een ondergrondse boerderij voor graan en suikerriet en een diepe mijnschacht die helemaal tot de bodem van de wereld gaat.
We spelen elke avond een half uurtje, en in het weekend als we er tijd voor vinden. Het is heerlijk om hem te zien bijleren. Hij experimenteert volop en bouwt vanalles in zijn eigen werelden, welke hij dan trots komt tonen. Een korte bloemlezing uit zijn creaties:
Verdere artikels over Minecraft dat nog komen (willekeurige volgorde):
Spelen jullie ook wel eens samen Minecraft?