- SOFIE LAMBRECHT - WOMEN LIFESTYLE
- hallo@sofielambrecht.be
Reguleren van emoties bij kinderen met autisme
#boostyourpositivity 3 : Het lichaam van een mama
29 oktober 2015
Onze oudste ging op stadsklassen
31 oktober 2015
Dat kinderen met autisme hun emoties niet goed kunnen reguleren is hier in ons gezin heel erg herkenbaar. Een tijdje terug was er een situatie met Abel.
Een hoofd vol emotie
Toen het bedtijd was begon hij opeens wat vreemd te doen. Hij kon niet meer luisteren en begon een beetje vast te zitten. Hij begon te huilen, heel erg hard te huilen. Heel aangrijpend. Ik wou hem troosten maar hij liet me niet toe. Beetje bij beetje kwam eruit dat het ging om school. Specifieker om de zandbak in school.
Wat bleek, hij had in de zandbak gespeeld op school. Het was super leuk, er waren nieuwe balken om mee te spelen. Balken met een soort gleufje in bovenaan zodat je daarvan een zandglijbaan kon maken. Abel vond het geweldig leuk. Waarom dan zo’n verdriet?
Omdat hij het zo heel erg leuk vond was hij al wat boos dat de speeltijden zo kort zijn. Hij wou er de hele dag mee spelen, wat niet ging. Dat was echter niet de reden waarom hij zo hartverscheurend moest huilen. Het probleem was dat hij dit niet kon doen in het weekend, laat staan in de grote vakantie. Dat dus nog maanden veraf ligt. Hij dacht aan de grote vakantie en dat hij dan zo een lange periode niet in de zandbak met die balken kon spelen.
Zijn wereld was ingestort, hij was er het hart van in. Tijdens zijn verhaal zat ik eerst te denken: En nu komt het. Nu zal hij iets vertellen dat een begeleider gezegd heeft dat hij dit of dat niet mag doen. Of dat een ander kindje hem iets aangedaan heeft dat hij niet fijn vond. Nee, het was puur het vooruitzicht van die grote vakantie en de zandbak missen. Net nu het er zo super leuk geworden was. Zijn hoofd zat er enorm vol mee. Hij kon zijn emoties errond niet meer reguleren. Hij weende en bleef maar wenen.
Wat kan je doen om te helpen
Dan ben ik er voor hem, ik luister naar hem en probeer hem te helpen met die overweldigende emoties om te gaan. Dan kijken we naar de tijden wanneer hij er wel mee kan spelen en vinden we oplossingen voor de tijden dat hij het zal moeten missen. Na een hele tijd empathie werd hij er wat rustiger van en kon hij, al was het nog wat nasnikkend, gaan slapen.
Een heftige avond, voor in onze ogen een kleine reden. Voor mensen met autisme kunnen de kleine dingen echt zo overweldigend zijn dat ze geen andere uitweg meer kunnen zien.
5 Comments
Hier geen autisme naar bij ons Abeltje zijn die emoties wel herkenbaar! Al zullen die bij autisme nog wel sterner/anders liggen.
Toch voor jullie ook een leerschool om er mee om te leren gaan!
En geweldig voor hem dat jullie dat zo actief doen:)
Wat is je favoriete boek erover?
Ja, elk kind/mens heeft wel bepaalde herkingspunten/raakvlakken met dergelijke zaken. Dat is vaak ook de reden waarom het soms bij het opgroeien “erger” lijkt te worden, vroeger kon je bij Abel nog zaken wegschrijven als: dat hoort bij het peuter/kleuter zijn … al was het toen ook al anders hoor, maar toch …. nu hij groter is kan je er minder dingen van “wegschrijven” aan zijn leeftijd.
Ik heb eigenlijk nog niet echt boeken gelezen daar specifiek over.
We staan er soms echt niet bij stil hè.
Bij ons op school hebben we een jongen gehad die niet naar de lockers meer wilde gaan.
Hij had een locker op rij twee. Met andere woorden zowel boven als onder hem een locker van een andere leerling.
De drukte in de periodes dat ze in de locker mochten was hem gewoon teveel.
Dus hij sleurde hele dag al zijn boeken overal naartoe.
Tot de toezichters en de leerlingenbegeleider het gezien hadden.
We hebben hem toen een locker gegeven op het einde van de gang en helemaal vanboven, waar niet zoveel leerlingen zaten… Het bracht hem terug rust.
Kleine dingen kunnen voor zo’n kinderen/mensen zo’n grote hulp zijn. Vaak hebben ze problemen waar wij gewoon niet aan denken.
Er moet nog veel geleerd worden…
Jullie doen dat super goed volgens mij.
Oh heel erg goed dat ze het gezien hebben wat er speelde en dat het opgelost kon worden!!
Je omschrijft dit heel mooi en geeft echt een kijkje in de belevingswereld van een kind met autisme. Zoals je inderdaad zegt lijkt het voor ons niet belangrijk maar voor iemand met autisme kan het van groot belang zijn. Mooi!