Redenen om niet te gaan slapen. Ze zijn lastig voor zowel ouder als kind! Vaak ook wel grappig.
Voor de verbouwingen sliep de dochter alleen op de kamer dat we nu living noemen. Ik (soms mijn man) bleef bij haar tot ze in dromenland was. Zo kon ze rustig in slaap vallen. Klinkt vredig, niet? In werkelijkheid ging dat soms heel vredig maar veelal duurde het langer dan leuk was. Hoe meer ik me ergerde hoe langer het duurde. Dus ik leerde om los te laten. Ging ze spelen, prima. Ging ze lezen, ook goed. Deed ze haar lichten aan, wat kan het mij schelen. Ik zat op de kamer, ze was niet alleen en ik leerde vertrouwen. Vertrouwen dat het wel goed komt. Dat ze mij nodig heeft en dat ze hier wel uit zal groeien. En ik kreeg af en toe bevestiging, dan begon ze te praten over vanalles en nog wat in haar klein hoofdje rondspookte. Moet ik haar daar alleen mee laten?
Toen gingen we verbouwen en vloog ze bij de jongens op de kamer. Spannend en ze keek er helemaal naar uit. Dan hebben we erover gepraat en gezegd dat ze niet meer alleen is, nu heeft ze 2 broertjes op de kamer. Ik denk dat we een week gehaald hebben dat ik niet moest blijven zitten bij haar. Wauw, was dat nu de oplossing? Niet dus.
Ik moest weer blijven zitten en ik deed dat met plezier (nouja, niet écht tegen mijn zin) tot het echt heel lang ging duren. We elke avond wel iets van drama hadden. In het begin lukte het door met haar naar de kamer ernaast te gaan zodat we konden knuffelen en ze kon praten als ze dat nodig had. Maar dat praten kwam nooit, het knuffelen wel en dan kon ik ze in bed leggen. Maar dat ging weg en het werd moeilijker en moeilijker. Ik zat er uren. Als ze sliep wegsluipen met een bang hartje dat ze me niet hoorde want dan begon het van voren af aan.
Ik was het beu. Erover praten en creatieve oplossingen samen bedenkingen hoe het komt en waarom hielpen voor geen meter. Overdag gaat ze er heel nuchter mee om maar ‘s nachts is dat precies een andere dochter. Tot ik zei, nu is het genoeg, ik zit niet meer bij je.
Dan kwam ze maar bij ons in de living zitten tot ze in slaap viel of tot ze zelf achter haar bed vroeg. En ondertussen blijven we verder denken hoe het precies komt en wat we eraan kunnen doen. Hieronder de 12 laatste redenen om niet te gaan slapen, sommigen combineerbaar per avond.
1. Ik wil niet alleen zijn en dat terwijl we allemaal boven wonen, wij in de kamer ernaast zitten en boven haar in het stapelbed haar oudere broer ligt en in een ander bed in de kamer haar jongere broer. Ze wil niet alleen zijn.
2. Ik ben nog niet moe om dan vaak na 5 min in de zetel in de living in slaap te vallen.
3. Ik wil niet in het stapelbed, dan zijn wij zo lief om de jongere broer te overreden om te wisselen van bed.
4. Ik wil onder het stapbelbed, ok dan wisselen, en overreden, we terug.
5. Het is veel te donker. Dat kan kloppen, voor de verbouwingen moesten (bijna) alle lichten aan liggen op haar kamertje. Nu ze bij Abel en Adam ligt gaat dat niet want dan kunnen ze niet slapen. Dus kochten we haar, en dus bij extensie alle kinderen, een eigen zaklamp.
6. De deur moet op een kier.
7. De deur moet verder open.
8. De deur moet dicht.
9. Ik heb het koud. Dan warmen wij een lekker kersenpitkussentje op voor je en draaien je, onder je donsdeken, nog eens extra in een fleece dekentje.
10. Ik moet pipi doen. Dan gaat ze maar eventjes naar het toilet, ahja.
11. Ik wil drinken. Ok, ik zet je flesje naast je.
12. Ik wil een poezeknuffel. God weet waarom precies een poezeknuffel en niet een van de 100’en andere knuffels die ons huis bewonen, maar bon, dan kopen papa en mama speciaal voor jou een poezeknuffel. Weet je trouwens hoe moeilijk dat te vinden is? Alle mogelijke beesten (muizen, ratten, beren, honden, uilen, krokodillen, ..) vind je als knuffels, maar een gewone poes was niet te vinden. Het is zo’n niet aai-baar poezeding geworden dat geluid maakt. Dochter blij. Gaan slapen zonder drama zoals ze zelf beloofde, dat zat er niet in.
Ik ben er zeker van dat jou kind dit lijstje nog langer kan maken, vertel!
6 Comments
Als ik goed geteld heb tel ik acht redenen die beginnen met ‘ik’.
Ik ben het eens met de reactie van mendie: ze maakt er misbruik van.
Ik zou ook een slaapritueel ontwikkelen en je mag best wat streng zijn. Licht uit, stil zijn, de dag is om.
Het lijkt erop dat jullie dochter jullie uitbuit. Ze weer toch dat jullie alles voor haar doen.
Ik zou een slaapritueel ontwikkelen en daarna slapen. Niet bij haar gaan zitten. En nergens meer op ingaan. Ze weet dat jullie alles doen. Dus ze maakt het steeds gekker.
Ik ben het eens met mendie en evie. Kinderen hebben grenzen nodig om op te kunnen groeien tot evenwichtige volwassenen.
Ik de maatschappij zijn nu eenmaal regels. Als ze later ergens gaat werken kan ze ook niet zelf bepalen hoe laat ze begint ‘s morgens. En zal ze ook moeten doen wat haar baas zegt.
Jullie kunnen haar nu al leren om zich te houden aan regels. En ja… soms betekend dat dat je nee moet zeggen. Dat zal ze later ook nog vaker horen. Op school leren ze dadelijk ook om zich aan regels te houden. (daarom zou ik er ook NIET voor kiezen om thuisonderwijs te doen) Alles om ze al klaar te maken voor de maatschappij later. Anders functioneren ze later niet in de maatschappij. En dat wil je toch ook niet. Dus……. tanden poetsen, naar toilet, boekje lezen en….. slapen en geen verdere discussies. Veel succes ermee. Want ik denk niet dat ze zich zomaar gewonnen geeft nu ze gewend is dat ze haar zin steeds krijgt.
Sofie, wat zijn jullie toch heerlijk inlevende, verder-denkende ouders 🙂 Ik lees graag mee. Jullie meisje boft! Herkenbare slaapdingetjes ook, hier met periodes (bij drukte, stress-van-ouders, …) Straks weer een dame om boordevol basisvertrouwen de wereld in te sturen, voila. Sterkte met de verbouwings/slaapperikelen, zolang het duurt!
Sterkte daar! Het komt goed, echt waar. Respecteer haar grenzen, maar denk ook aan die van jou he, je hebt daar nog 3 kleintjes die je nodig hebben.
[…] naar het slapengaan. Onlangs had ik een blog waarin de laatste 12 redenen stonden waarom onze dochter niet wou of kon gaan slapen. Wij vinden haar heel creatief daarin […]