Het heerlijk warme lange Hemelvaartweekend waren wij op vakantie! We verbleven op een camping in een caravan van Vacansoleil en deden heel wat leuke dingen op die 3 dagen. Op vrijdag gingen we met ons voltallig gezin een dagje naar het centrum van Parijs.
Toen we besloten om een dagje naar het centrum van Parijs te trekken met onze vijf kinderen vroegen, we ons toch af hoe we dat gingen aanpakken. Eigenlijk loste dat zichzelf wel een beetje op. We hadden zoiezo geen zin om onze bolderkar of buggy mee te nemen op weekend. Eigenlijk staat onze buggy al heel lang stof te vangen. We kozen ervoor om enkel de draagdoek mee te doen voor onze 15 maanden oude baby en de andere vier kinderen zouden alles wandelen.
Vlak voor onze camping was er een treinstation (halte Faremoutiers – Pommeuse) daar konden we heel makkelijk de trein nemen naar Gare de l’Est in het hartje van Parijs. Vanaf daar hebben we gewandeld! Heel veel gewandeld. Er valt veel te zien in Parijs, maar de stad is groot en de beentjes klein. Dus kozen wij op voorhand enkele doelen uit. We zouden eerst langs Centre Pompidou wandelen, dan langs de Seine naar het Louvre waar er aan de straatkant een McDonalds zit en dan over Pont Neuf richting Eiffeltoren. Daar zouden we beslissen of we alles, een deel of niets zouden wandelen op de terugweg naar het station.
We namen de trein in Faremoutiers, dit kostte ons 30 euro voor 2 volwassenen en 3 betalende kinderen, enkele rit . De treinrit duurde ongeveer 50 minuutjes, wat eigenlijk best vlug omging. Wij nemen heel erg zelden de trein in België en we verwonderden ons om het comfort en de look van deze Franse trein. De kinderen waren vol spanning, ze hadden hoge verwachtingen van Parijs vooral omdat ze niet wisten wat ze er zouden zien of doen. Wij probeerden de verwachtingen wat te temmen, want wij wisten dat het vooral heel veel wandelen zou zijn. Dat zeiden we natuurlijk ook aan de kinderen, maar dat drong niet bepaald door.
Mijn man had een grote rugzak bij met daarin:
Omdat het een super warme en zonnige dag was hadden we allemaal onze zonnebril en zonnehoed op. Voor vertrek waren we allemaal ingesmeerd. Ik zou onze baby heel de weg dragen in onze draagzak van Tula.
Toen we aankwamen in het Gare de l’Est was het eventjes zoeken waar we naartoe moesten gaan. Eigenlijk gewoon rechtdoor, een lange straat door waar we onderweg een eerste tussenstop maakten aan een schoenenwinkel. Ik kocht er mij gemakkelijke schoenen, want met hakjes zag ik dat toch niet zitten (ik had geen platte schoenen meer). De tweede tussenstop, nog altijd op die lange weg, was heel toevallig. We passeerden namelijk een park met een speeltuintje. Dus daar mochten de kinderen een kwartiertje spelen en wat drinken, want dorst hebben ze altijd (net als honger trouwens).
Daarna gingen we in een ruk door naar Centre Pompidou. Helaas stond de leuke fontein helemaal droog. Sinds het verlaten van de speeltuin was onze oudste dochter helemaal uit haar humeur. Aan de fontein van Centre Pompidou mochten de kinderen allemaal snoepzakje kiezen. De oudste dochter was te boos om daaraan deel te nemen. Mijn pogingen om haar te laten ontdooien resulteerden erin dat heel centrum Parijs onze aanwezigheid kon horen. Ohja, er schijnt aan het Centre Pompidou een speciaal kinderrestaurant te zijn, wij hebben het niet opgezocht, halvelings om de boze dochter en halvelings omdat het nog wat te vroeg was om te eten.
Onze tocht ging verder, hier en daar konden we al een glimp opvangen van een Eiffeltoren. Dat gaf ons moed om verder te wandelen, al weigerde de oudste dochter ernaar te kijken. We liepen een heel stuk langs de Seine tot onze magen teveel knorden om nog verder te gaan. Vanaf een afstandje zagen we de torens van de Notre Dame, maar onze voeten én magen weigerden om dat stukje om te wandelen. Het plan om te picknicken aan de Eiffeltoren ging niet door omdat deze nog te ver af was. Toen keken we uit naar iets om te eten, tot ik op het idee kwam om even op internet te kijken of er geen McDonalds in de buurt was. Daar weten we tenminste dat de kinderen eten en dat ze er niet storen. We waren ondertussen al een heel stuk aan de overkant van de Seine (vanaf het Louvre gezien) aan het wandelen en er bleek een McDonalds te zitten aan de andere kant van het Louvre. Dus ok, dat stukje zouden we wel omwandelen. We liepen door het park van het Louvre en er doorheen. Nog even zoeken waar het precies was en hup, naar binnen. De McDonalds zat bomvol, gelukkig konden we aanschuiven aan een grote tafel die slechts bezet werd door een mama en zoontje die bijna klaar waren met eten (die uiteindelijk evenveel plaats innamen als wij met ons gezin van 7 en er bleven zitten tot wij bijna klaar waren). Onze magen terug vol en we konden opnieuw op pad gaan.
Mijn voeten deden al wat zeer en het dragen van onze 15 maanden oude dochter begon ik ook al wat te voelen. Ik ben het namelijk helemaal niet meer gewoon om haar (zoveel) te dragen. Eerst nog even toeristisch de glazen piramide van het Louvre bekijken en dan hop naar onze einddoel: de Eiffeltoren. Voor mij was het toen al duidelijk dat we wel een metro/bus/tram zouden nemen terug naar het station. We passeerden aan Pont Neuf, een brug die volhangt met slotjes van geliefden. We wandelden ook een stuk beneden, langs de Seine, heel fijn om te wandelen maar af en toe wel wat eng om te passeren aan de daklozen die wonen onder de bruggen. Er was er namelijk eentje dat ons heel verdacht aankeek en ons een stukje achtervolgde. Na nog wat verder te stappen was mijn pijp en die van onze oudste dochter zo goed als uit. Dus in plaats van het laatste stuk nog te wandelen naar de Eiffeltoren namen we de ondergrondse tram (dat is nog iets anders dan een metro). Oef, even zitten! En opnieuw een beleving voor onze kinderen, een ondergrondse tram is namelijk een heel andere ervaring dan een trein.
De tram stopte op 2 straten van de Eiffeltoren vandaan. Mijn blaas stond op springen dus gingen we even iets drinken bij een soort brasserie zodat we daar naar het toilet konden gaan. Het was een heel duur toilet! Het is te zeggen, het toilet was gratis, maar de frisdrank die we er nuttigden was dat allerminst. Met de laatste krachten wandelden we naar de Eiffeltoren. We lieten ons controleren aan de checkpoint en konden dan eindelijk echt genieten van het uitzicht. De kinderen konden er niet over uit hoe groot en mooi hij wel was! Tripje geslaagd! We namen een leuke gezinsselfie (zonder de oudste dochter, die was opnieuw boos) onderaan de Eiffeltoren, rustten nog wat uit in het park terwijl we bekeken hoe we het vlotst terug konden geraken aan Gare de l’Est zonder onze voeten nog verder uit te putten.
We gingen deze keer geen souvenirtjes kopen voor de kinderen, maar we passeerden langs heel wat mensen die kleine Eiffeltorentjes verkochten. We mochten er 5 uitkiezen voor 1 euro, nouja zeg dat laten we niet liggen! De kinderen super blij en onze portemonnee ook.
De terugtocht zou in enkele stappen verlopen, we hadden een tram en een metro nodig. Het was toch wel wat spannend, er was namelijk veel volk en we konden niet zitten. Dus opnieuw een ervaring voor de kinderen! Ook is er niet zoveel tijd om de Metro uit te stappen voordat de deuren sluiten én dan zorgen dat al onze kinderen mee zijn. Natuurlijk waren er ook werken aan onze laatste rit en moesten we voortijdig uitstappen. Gelukkig was er een meneer zo vriendelijk om ons verder op weg te helpen, we moesten nog 2 extra’s metro’s nemen om op onze bestemming te geraken. Dus dat deden we, maar niet zonder problemen. We zaten volop in de spits en onze 2de kleuter wou NOOIT uit de metro stappen. Dus ja ook het hele metro netwerk heeft gehoord dat wij er waren. Het was letterlijk kind opnemen en eraf sleuren. Liever een krijsend kind dan een kind dat achter gesloten metro deuren blijft staan. Ik heb niet veel last van priemende blikken maar daar prikten ze nogal. Maar we zijn allemaal samen én heelhuids in Gare de l’Est geraakt, waar we broodjes kochten en we de trein terug namen naar onze camping.
De trein heen en weer kostte (de jongste 2 waren gratis) ons 60 euro en de tram en metro 25 euro.
Uiteindelijk hebben we meer dan 10 kilometer gewandeld. Wat niet niets is voor die kleine voetjes in die hitte. Mezelf niet vergeten want die afstand afleggen in de warmte met een baby van 12 kg is ook niet van de poes. De kinderen hebben geen enkele keren geklaagd, gezaagd of wat dan ook! Dus ik ben super trots op mijn flinke kinderen.
Parijs is ideaal om een daguitstap van te maken met kinderen. Er is nog zoveel meer dat je kan bekijken of doen! Zoals een boottochtje op de Seine, werkelijk naar de Nôtre Dame gaan kijken, het Louvre binnengaan (er zijn rondleidingen voor kinderen en zoiezo is de afdeling Egypte altijd een leuk idee) en nog ontzettend veel meer!
Als uitvalsbasis is Camping Iris Parc ideaal omwille van de treinverbinding en de ligging naar andere leuke uitstapjes (zoals Disneyland).
Wij hadden alvast een leuke dag en bergen fijne herinneringen!
3 Comments
Klinkt héérlijk, Sofie!
Ik ben ondertussen drie keer in Parijs geweest, maar wel telkens zonder kinderen (die waren er toen nog niet!)
Vorige zomer gingen we naar Praag en ook dat was best goed te doen.
Ja het is toch heel anders met kinderen erbij hé maar het kan zeker!
Met kinderen was het zelfs goedkoper haha anders gaan wij shoppen 😉
Praag … fijne herinneringen aan als kind zelf. Hebben ze daar nog zo van die grote platte dunne koeken? mmmm