Al enige tijd geleden hadden we oudercontact voor Abel. Altijd een fijn momentje waar we wel naar uitkijken. Ik kom wel elke dag op school en krijg wel de grote lijnen mee, maar toch is zo’n gesprekje nog altijd de moeite waard.
Zo is Abel thuis heel erg hyperactief, vol met energie, luid en aanwezig. Is hij in de klas eerder geconcentreerd kan hij al een half uur echt met iets bezig zijn – met dingen die hem interesseren natuurlijk. Hij kiest vooral om te spelen met wat hem interesseert, daarbij maakt het niet uit wie er daar nog aan het spelen is. Hij weet heel erg goed wat hij graag doet en graag heeft. Hij hecht enorm veel belang aan wat zijn begeleidster van hem denkt en van hem verwacht.
Onlangs dan ook oudercontact voor Emma, daar is ze meer zoals thuis maar dan zonder de momenten dat ze kan blokkeren of verandert in een heuse drama queen. Gelukkig maar voor de klas ;-). Ze speelt graag met bepaalde vriendjes en daar vind ze ook haar houvast. Ze kan al enorm goed rollenspellen spelen met bv enkele poppetjes, echt opvallend blijkbaar. Ook kan ze heel erg goed reageren en omgaan met ongewenste “zaken” van anderen naar haar toe.
En wat een verschil zeg, ik heb het al eens gezegd maar ik blijf me erover verbazen en verwonderen, hoe verschillend kindjes kunnen zijn. Wat een zaligheid om te ontdekken, echt verschillende mensjes. Abel was in de eerste kleuterklas echt op zijn eentje, duurde een volledig schooljaar voor hij wat durfde te zeggen in de ronde, speelde heel erg veel alleen, … Emma daarentegen is nu al een heuse babbelkont, heeft echt vriendjes en zoekt ze ook op.
Links Abel en Rechts Emma