Naar de tandarts met een bang kind

Een gezin van zeven personen gaat best wel vaak naar de tandarts. Wij proberen die bezoekjes zo efficiënt mogelijk af te leggen. Zo ga ik samen met alle kinderen op gewone controle. Dan worden er, indien nodig, verdere afspraken gemaakt om bijvoorbeeld gaatjes op te vullen. Mijn man gaat eens apart en ik ook. Anders duurt het wachten te lang voor de kinderen. En als ze daar de boel willen slopen, alles bijeen roepen of gewoonweg rond stampen is het niet voor niemand meer leuk.

De jongens

De jongens doen dat vrij goed. Echt. Het is natuurlijk niet hun favoriete bezigheid, maar ze doen wat er gevraagd wordt en zijn er dan ook redelijk vlot vanaf. Al heb ik soms best medelijden, zo moest onze oudste zoon dit jaar heel wat gaatjes opgevuld worden (en ja wij poetsen goed) en dus enkele keren langsgaan in twee weken tijd. Niet fijn. Hij deed het bijzonder goed en ik ben super trots op hem.

De meisjes, nouja onze oudste dochter dus

Onze kleinste moet nog niet gecontroleerd worden door de tandarts wegens nog baby. Dit stuk gaat dus over onze oudste dochter, 6 jaar op moment van het tandartsbezoek. Niet simpel. Dat wisten we al. Vorig jaar ging de controle hélemaal niet goed, als in dat ze zelfs niet wou gaan liggen op de onderzoeksstoel. Uiteindelijk kregen we een voorschrift mee voor een soort kalmeringsmiddel voor mensen die een angststoornis hebben (ja, onze dochter heeft zoiets). Dus gingen we terug en toen lukte de controle wel en helaas had ze gaatjes. Ook de afspraak daarna, het opvullen én zelfs een tandje trekken ging goed. Natuurlijk had ze op voorhand een pilletje genomen (wat ook al een grote stap is voor haar) en was ze goed voorbereid. Het lukte en wauw wat was ik trots op haar. Dit jaar moesten we natuurlijk opnieuw.

De controle bij de kindertandarts

Vol goede moed ging ik met mijn kinderen naar de tandarts, zelfs vernoeming kindertandarts. Ze is dan ook heel lief en geduldig met kinderen. Ze legt alles goed uit, ze laat voelen, … kortom ik ga er graag met onze kinderen. De jongens gingen zonder problemen. De dochter ging ook vrij vlot. Ze ging liggen, ze deed haar mond open en liet controleren. Toen de tandarts ook een fotootje van de binnenkant wou nemen sloeg ze dicht. Daar was ze niet op voorbereid en dat was dus een stap te ver. Geen probleem, dan doen we dat niet. De nodige vervolg afspraken werden gemaakt.

Gaatjes opvullen bij de kindertandarts

De dag van de afspraak brak aan en daar ging ik samen met mijn twee oudste kinderen. De afspraak was dat eerst de dochter mocht en dan de zoon. Dit omdat ze dan minder kans had om haar te bedenken tijdens de behandeling van de oudste. We hadden de tablets mee om het wachten op elkaar te overbruggen.

De dochter dus, ze ging in de stoel liggen. Begon goed dus. Het watje erin met verdovend spul erop, ook dat ging. Al is het daar beginnen fout lopen. Of was het al net ervoor toen de tandarts nog even voorstelde om de foto te proberen, euh niet dus. Nouja, het watje dus. Daarop is een gel-achtige substantie aangebracht om het al een beetje te verdoven zodat de spuit iets minder pijnlijk is. Ik zag haar gezicht en ogen veranderen. De smaak van de substantie vond ze maar niets en dat is niet goed. Ik keek bemoedigend naar haar, wat deed ze het al goed.

De tandarts haalde het watje eruit, even spoelen en dan klaar voor de spuit. Of toch niet. Nee, haar mond ging dicht en bleef dicht. Met geen mogelijkheid kregen we haar mond open. Niets werkte, werkelijk niets. Er zat niets anders op dan te stoppen en de zoon aan de beurt te laten. Helaas.

Doorverwijzing tandarts met lachgas

Na haar blokkage en de herinnering aan het gevecht van vorig jaar verwees de tandarts ons door naar iemand anders. Een andere tandarts waar ze alle moeilijke gevallen naartoe sturen. Die tandarts werkt met lachgas, dus eens ze dat gas inademen loopt het voor allemaal veel relaxter. Dat wilden we zeker een kans geven dus ik maakte algauw een afspraak. Eerst gingen we op controle en kregen we uitleg. Ze deed het super goed. Ze ging mooi liggen in de stoel en oefende met het maskertje waar dan de volgende afspraak lachgas zou doorkomen. Ze keek er zowaar naar uit. De tandarts zag het goed zitten. De afspraak werd gemaakt.

De afspraak voor de behandeling met lachgas

De dag naderde en dat merkten we aan de dochter haar slaapgedrag. Ik moest plotseling weer veel meer naar haar toe gaan ’s avonds. Ze vond haar draai niet, geraakte niet in slaap, moest wenen, … allemaal opgebouwde spanning voor het tandarts bezoek. Dit gebeurt wel vaker met nieuwe dingen of aankomende andere periodes. De laatste tijd is er dan vaak een omkeerpunt waar ze begint te zeggen “Ik kan het.” Dit kwam niet. Op de dag van de afspraak ging ze met lood in haar schoenen mee, ik kreeg haar in de auto en in de wachtzaal. Daar stopt het. Ze begon te wenen en te beven. Dit liep niet goed.  Op mijn schoot zittend wachten we op de tandarts, ze hield op met wenen.

Hij kwam ons halen. Ik moest haar dragen. Ik kreeg haar niet in de stoel. Echt niet. Echt, maar dan ook echt niet. Ik hoor sommige ouders nu denken: “Wacht maar, dat zou met mijn kind geen waar zijn.” Nou, het lukt niet. Echt  niet. Uiteindelijk wel, ze lag zowaar in de stoel. Daar was ook alles mee gezegd. Schoppend, brullend en agressief. Onze lieve zachte meid werd agressief. Ja. Als de overredende aanpak niet werkt gingen we over naar de belonende aanpak. Maar ook dat pakt niet. Nee, je mag haar dan een pop bezet met diamantjes en 100 kg lievelingssnoep beloven, ze zit vast en dat dringt niet door. Als laatste strohalm gingen we over naar de dreiging, ik bespaar je de details hoe ik me toen voelde. Ik zette een stap achteruit en ging in de stoel zitten, enkel als ze rustig werd ging ik weer bij haar staan. Ze werd rustig, waar ik niet op gerekend had trouwens, maar eens ik terug bij haar was werd het opnieuw luid, erg en pijnlijk. Nou, ik ging weer weg. Uiteindelijk ben ik naar de wachtzaal geweest. Mijn hart lag daar ergens in duizend stukjes, het wenen stond in mijn ogen maar ik kon me niet laten gaan. Ik hoorde haar brullen en stiller worden. Ik had hoop. Tot wat later de tandarts me kwam halen. Het lukte niet.

Ik stormde zowat naar mijn dochter toe en nam haar in mijn armen. Ik deed haar schoenen aan, die werden in de strijd uitgeschopt en nam haar slap geworden handje vast. We kregen opnieuw een doorverwijzing, narcose deze keer.

Gaatjes opvullen onder narcose

Ik was in mijn binnenste zo boos. Narcose, wat toch nog altijd risico met zich meebrengt, voor enkele stomme kleine gaatjes. Echt, ik kreeg het. Maar, het had geen zin. Ik weet dat het niet gespeeld is door mijn dochter. Ik weet het. Dus we deden het maar. De narcose dag kwam dichterbij en ook dan had ze het lastig. ’s Avonds veel wenen, niet kunnen slapen en het algemeen lastig hebben. De ochtend van de ingreep mocht ze niet meer eten en drinken. We moesten om 8u30 vertrekken. Mijn man nam het wijze besluit om thuis te werken, oma kwam babysitten op de andere kinderen. Ik kreeg mijn dochter niet uit bed, ik kreeg ze niet aangekleed en ik kreeg ze niet in de auto. Gelukkig was mijn man er. Na veel proberen, uitleg en uiteindelijk gewoon doen zat ze in de auto, in haar pyjama met ongekamde haren en ik er naast. Dat was de enige manier dat ze bleef zitten. Mijn man reed ons naar het ziekenhuis. Daar aangekomen was ze heel triest en stil. We moesten op onze beurt wachten op de kinderafdeling, samen met nog 2 andere mama’s en hun kind. Wij waren de laatste. Ze ontdooide en we zochten de speelkamer op. Daar ging ze aan het spelen, na een tijdje wou ze terug wachten op de kamer. Omdat het wachten lang duurde gingen we nog maar eens gaan spelen. Opeens zei ze “Mama, ik kan het wel.”. Yes, eindelijk. Na twee uur wachten was het zover. De lange tijd heeft ons gered, die tijd  had onze dochter nodig om haar erover te zetten. Zo blij dat ik was dat ze zelf tot op dit punt gekomen is.

Ze moest op bed liggen en zo voerden we haar naar de operatiezaal. Ook dit ging goed. Ze was bang, ontzettend bang. Maar ze deed het. Het maskertje ging op haar mond, twee mensen hielden haar handen wat tegen zodat ze het niet zou aftrekken. Maar ze was, naar haar doen rustig en ze was vlug weg. Ik blies mijn adem uit en het bidden begon. Nu was het mijn beurt om bang te zijn, hopen dat alles goed zou verlopen, dat ze goed zou ontwaken en alles in orde zou zijn. Het duurde lang, maar ook weer niet.

Ze was wakker, blij en gezond. Ik weet nog hoe mijn oudste zoon ooit eens wakker werd uit narcose (lees hier) dat was een heel ander verhaal. Dit was fijn, ze was bijna meteen weer de oude. Na nog een lange tijd wachten, pipi doen, water drinken en een ijsje eten werd ze goedgekeurd en mochten we naar huis.

Vervolg aanpak

Het is de bedoeling dat ze de volgende keer gewoon bij de tandarts gaat. Dit gaan we opbouwen, eerst opnieuw een controle afspraak, even kijken in het mondje. Ik hoop dat er dan geen ingrepen meer nodig zijn zodat de tweede keer ook gewoon opnieuw een controle is. Stilletjes aan opbouwen.

De dochter vond het trouwens een heel leuke dag, ik wat minder. Zelf zegt ze dat ze het nu wel kan bij de gewone tandarts. Ik hoop het.

Onze dochter heeft niets met pictogrammen, schema’s of andere hulpmiddelen. Mocht dit voorvallen bij mijn zonen zou ik een schema maken waarop visueel afgebeeld het tandartsbezoek en de tandartsroutine op staan. Vooral voor mijn oudste zoon helpt dit. Onze dochter geraakt daar enkel van gefrustreerd en gooit dergelijke hulpmiddel aan de kant of maakt ze kapot. Wat ik wel doe bij mijn oudste dochter is haar mondeling vertellen wat er zal gebeuren, niet te veel want ook dat wekt frustratie op. Maar ik veronderstel dat ze er wel over nadenkt, het laat zakken en dan hopelijk ooit haar erover zet en denkt “Ik kan het wel.”

<script type=”text/javascript”>var bol_sitebar_v2={“id”:”bol_1650364016809″, “baseUrl”:”partner.bol.com”,”productId”:”9200000097110818″,”familyId”:””,”siteId”:”37420″,”target”:true,”rating”:false,”price”:true,”deliveryDescription”:false,”button”:true,”linkName”:”Weekplanner%20kind%2C%20Rianne%20van%20Essen”,”linkSubId”:””};</script><script type=”text/javascript” src=”https://partner.bol.com/promotion/static/js/partnerProductlinkV2.js” id=”bol_1650364016809″></script><script type=”text/javascript”>var bol_sitebar_v2={“id”:”bol_1650364051508″, “baseUrl”:”partner.bol.com”,”productId”:”9300000015757233″,”familyId”:””,”siteId”:”37420″,”target”:true,”rating”:false,”price”:true,”deliveryDescription”:false,”button”:true,”linkName”:”Planbord%20Kind%20-%20Weekplanner%20Kind%3A%20met%20288%20Unie…”,”linkSubId”:””};</script><script type=”text/javascript” src=”https://partner.bol.com/promotion/static/js/partnerProductlinkV2.js” id=”bol_1650364051508″></script><script type=”text/javascript”>var bol_sitebar_v2={“id”:”bol_1650364072422″, “baseUrl”:”partner.bol.com”,”productId”:”9300000077046675″,”familyId”:””,”siteId”:”37420″,”target”:true,”rating”:false,”price”:true,”deliveryDescription”:false,”button”:true,”linkName”:”Magnetische%20Weekplanner%20Whiteboard%20set%20-%20Plann…”,”linkSubId”:””};</script><script type=”text/javascript” src=”https://partner.bol.com/promotion/static/js/partnerProductlinkV2.js” id=”bol_1650364072422″></script><script type=”text/javascript”>var bol_sitebar_v2={“id”:”bol_1650364088134″, “baseUrl”:”partner.bol.com”,”productId”:”9300000013628271″,”familyId”:””,”siteId”:”37420″,”target”:true,”rating”:false,”price”:true,”deliveryDescription”:false,”button”:true,”linkName”:”Pakket%20planbord%20Sealife%20jongensvariant%20-%20weekp…”,”linkSubId”:””};</script><script type=”text/javascript” src=”https://partner.bol.com/promotion/static/js/partnerProductlinkV2.js” id=”bol_1650364088134″></script><script type=”text/javascript”>var bol_sitebar_v2={“id”:”bol_1650364102884″, “baseUrl”:”partner.bol.com”,”productId”:”9300000015007589″,”familyId”:””,”siteId”:”37420″,”target”:true,”rating”:false,”price”:true,”deliveryDescription”:false,”button”:true,”linkName”:”Pakket%20dagplanbord%20Sealife%20jongensvariant%20-%20we…”,”linkSubId”:””};</script><script type=”text/javascript” src=”https://partner.bol.com/promotion/static/js/partnerProductlinkV2.js” id=”bol_1650364102884″></script>