Bekentenis: Mama van vijf zijn is veel werk

Mama van vijf

Meer werk

Ik vind het geweldig om mama van vijf kinderen te zijn. Ik ben doorgaans positief ingesteld. Ik ga niet vlug gaan zagen en klagen. Velen vinden mij dan ook een super mama. Een power vrouw. Daarom deze bekentenis. Mama van vijf zijn is veel werk. Ja, het is veel werk. Ja, het is meer werk dan mama van vier zijn. Dat is nu eenmaal zo. Ja, het kindje wordt wel vlugger opgenomen “in de bende”. Het kindje gaat mee in de schwung van het gezin Dat is zeker waar. Maar het is nu ook wel een baby natuurlijk. Baby’s laten ook wel eens van zich horen, die hebben behoeftes die geen rekening houden met eender welke schwung. Dusja, je voelt wel dat er een baby is. Die ook aandacht nodig heeft, liefde en tijd in mijn armen. Het is een extra persoontje. Een persoontje dat je heel erg graag ziet en alweer niet meer kan of wilt missen. Het is niet zo’n immense verandering als het eerste, tweede of derde kind. Zeggen dat het geen extra werk is, is onzin. Dus ja, natuurlijk is een extra kindje in het gezin extra werk. Maar, het is ook wel extra fijn.

Extra liefde

Er is ook extra liefde. Niet alleen voor mij als mama. Vooral ook tussen de kinderen zelf. Behalve Adam, is iedereen bijzonder gecharmeerd van onze Anna. Nouja, Adam ook hoor. Zo af en toe. Dan smelt ik natuurlijk extra. Emma is een super lieve grote zus. Abel een stoere grote broer. En Eden, echt, onze Eden. Onze peuter nouja eigenlijk kleuter. Die zo zijn eigen willetje heeft, neigt naar ADHD, zijn oren staan op zijn hoofd voor de sier. Hij weet van geen ophouden, hij springt in het rond als een ongeleid projectiel. Maar als hij Anna ziet, de manier waarop hij naar haar kijkt. De manier waarop hij zegt “Hey An.” De manier waarop hij zijn hoofd schuin houdt en naar haar glimlacht, over haar hoofdje aait. Ja, die vijfde is extra werk. Maar, het zien van hoe die vierde erop reageert is het meer dan waard.