Abel mocht geen yoghurt meer nadat ik alles net opgeruimd had van zijn 3 yoghurtjes 10 min daarvoor. Hij nam toch nog een yoghurt.
“Oei Abel, je neemt nu toch eentje.”
“Ja!”
“Daar wordt mama toch wel een beetje boos om.” (en nog wat uitleg)
“Nee, jij mag niet boos zijn! Ik ben boos op jou!”
“Ik ben toch boos op je.”
“Nee! Jij bent niet boos! Ik ben boos op jou!”
Toch makkelijk dat mama zijn. Je hoeft zelfs niet meer je eigen gevoelens te bepalen. Meer tijd over voor de echt belangrijke dingen in het leven, nagels lakken bijvoorbeeld.