Je hoeft daarvoor niet zo te roepen

“Je hoeft daarvoor niet zo te roepen.”

Zei ik heel kalm tegen Adam terwijl ik de juiste waterfles vulde voor hem. De blauwe, niet de groene want dat was duidelijk de verkeerde.

De crisis afgewend. Ik bedacht me meteen erna. Ik kan wel rustig tegen mijn kind zeggen dat hij daarvoor niet hoeft te roepen. Hij kan dat ook gewoon vragen. Maar, hoeveel keren ben ik niet aan het roepen om iets, vooral op hen. Hoef ik dan wel te roepen? Nee, ik dacht het niet. Ok, ja, soms is dat hier wel eens nodig als ze allemaal nogal luidruchtig bezig zijn en ik niet in de mogelijkheid ben om naar hen toe te gaan. Dat is een andere situatie die hierin niet meespeelt.

Ik roep veel te veel. Dat is niet nodig, helpt niet. Ik durf zelfs te beweren dat het zaken erger maakt. Welk kind heeft het nu graag dat zijn mama tegen hem roept? Dat is vaak, als ik heel eerlijk ben, wel een deel van de reden waarom ik ga roepen. Soms is het makkelijker om iets te doen dat ze niet graag hebben, waarvan ze even schrikken. Is dat het beeld dat ik wil meegeven aan mijn kinderen. Nee! Zeker niet.

Wat leer ik hen dan. Dat ze mogen roepen in bepaalde situaties. In situaties waar je eigenlijk helemaal niet hoort te roepen, waar je iets meer moeite moet gaan doen om het op te lossen. Wil ik hen dat leren? Nee, helemaal niet. Ik wil dat ze leren nadenken hoe ze zaken kunnen oplossen op een goede manier. Dat leer ik ze niet door zelf te gaan roepen.

Ja, ik excuseer mij altijd. Altijd. Want kijk, mama’s zijn mensen. Mensen doen af en toe iets dat eigenlijk anders en beter kon. Dat gebeurt dus ook met mama’s. Dat is niet erg. Je kan erover nadenken, oprechte excuses aanbieden en eventueel zelfs samen met de kindjes kijken waar het foutliep en hoe ik dat de volgende keer kan vermijden. Daar leren we allemaal wel van. Dat maakt het roepen wel niet goed, vind ik voor mezelf.

Vanaf nu ga ik er weer actiever mee bezig zijn. Ga ik mezelf weer meer onder de loep nemen om het roepen tegen te gaan.

5 redenen waarom ik roep

1. Als ik bij mezelf kijk is de reden stip op 1 diegene waar ik vanaf wil: Machteloosheid. Als de kinderen niet luisteren, zich niets aantrekken van wat ik te zeggen heb, zich niets aantrekken van de normale regels of omgangsvormen. Dan verlies ik mijn geduld, vaak veel te vlug en ga ik roepen. Roepen uit frustratie en onmacht.
2. Zoals ik al vermelde, om hen een beetje te laten schrikken. Dit werkt niet altijd, vast omdat roepen niet iets heel zeldzaam is, helaas! Maar ik voel wel aan wanneer het kan werken. Dit doe ik wel niet als eerste middel. Het is een soort onmacht zoals bij nummer 1 aangegeven maar dan wel redelijk bewust. Natuurlijk wil ik ook van deze reden af en ga ik bewust verder nog creatievere oplossingen vinden waar geen geroep aan te pas komt.
3. Als de kindjes aan het roepen zijn. Oh wat is het soms bevrijdend om dan gewoon lekker mee te roepen. Hier ben ik nog niet over uit of deze nu vooral slecht is of gewoon eens lekker.
4. Omdat er iets gebeurt dat ik helemaal niet verwacht had. Eerder een natuurlijke reactie als het ware. Deze vind ik het minst erg, soms is het toch ook niet nodig maar vaak heb ik er ook helemaal geen schuldgevoel over. Veel hangt hierbij ook af hoe ik vlak daarna reageer als ik bekomen ben.
5. Als ik boos ben, echt heel boos. Ja, dat lucht op. Echt wel. Behalve het schuldgevoel dat vroeg of later komt. Ik zeg altijd tegen de kindjes dat ze ook een andere uitlaatklep kunnen bedenken ipv iets dat ze liever niet doen. Ik moet ook iets vinden om het roepen te vervangen.

5 mogelijkheden om het roepen te minderen

1. Zelfevaluatie, nog beter opletten en observeren wanneer en waarom ik aan het roepen was.
2. De momenten leren herkennen. Deze dan ook na verloop van tijd gewoonweg voor te zijn, zodat het makkelijker en makkelijker is om niet te roepen. De nood van het roepen uiteindelijk weg zal vallen.
3. Er een gewoonte van maken om eerst diep adem te halen of tot 3 te tellen of iets anders dat me even uitstel geeft.
4. Mantra blijven herhalen “Roepen heeft geen zin.” of “Ik wil niet dat mijn kinderen roepen.”
5. Heel luid een leuk liedje zingen om stoom af te laten.