Ik keek niet mijn hele leven zo vol zelfvertrouwen in de camera. Nee, helemaal niet! Het grootste deel van mijn leven was ik écht geen fan van op foto staan, en al zeker niet in lingerie.
Ik heb te kleine borsten.
Zo’n blubber buik met streepjes is toch echt niet mooi.
Ik heb een dikke poep.
Ik heb brede bovenbenen.
Als tiener was ik groot en breed. Eigenlijk was ik niet dik, maar ik dacht van wel. Ik voelde me dik. Ik had geen maatje 38 maar wel maat 42. Wat perfect normaal is. Ik kon overal kleding vinden en gewoon leuke dingen doen maar toch vond ik mezelf dik en ook nog eens lelijk.
Het duurde tot mijn 33ste levensjaar om daar verandering in te brengen. Ik begon mijn avontuur om mezelf te gaan accepteren. Nu, bijna drie jaar later sta ik er.
Ik ben niet elke dag zelfzeker, ik hou niet van mijn hele lichaam. Dat hoeft ook niet. Er zijn slechte momenten, slechte dagen of zelfs slechte weken. Dat is ok. Maar nu ben ik wel zelfzeker genoeg om fun te hebben in bikini op het strand met mijn kinderen. Ik weet nu dat mijn eigenwaarde niet afhangt van mijn omvang of uiterlijk.
Nu ben ik wel écht dik. Ik pas helemaal niet meer in dat maatje 42. Jammer dat ik toen niet inzag hoe ik er werkelijk uitzag. Tegelijkertijd besef ik ook dat ik NU ook mag appreciëren hoe ik ben. Het heeft geen zin om naar vroeger te verlangen, nee ik leef nu en ik verdien het om mezelf te aanvaarden. Om mijn leven volop te leven!
Ik heb doorheen mijn weg naar zelfacceptatie ook gemerkt dat je jezelf kan accepteren ook al ben je onderweg naar een andere versie van jezelf. Dat is ok. Onze weg is nooit afgelopen, we blijven veranderen en dat is goed.
Wacht niet om te starten met jezelf te accepteren tot je dit of dat hebt bereikt.
Start nu. De eerste stap is om je in te schrijven voor SELF(IE) LOVE!
Psst: Volg me ook op instagram en tiktok voor een dagelijkse dosis zelfvertrouwen!