Ik ben gelukkig als …

Vandaag was het vrouwontmoetingsdag. Een dag voor alle christenvrouwen om samen te komen, jong en oud, om God (beter) te leren kennen en te aanbidden. Deze dag wordt al tientallen jaren georganiseerd maar nu de eerste keer dat ik aanwezig was. En wat een dag.

Carpe Diem ons allen bekend, werd omgetoverd naar Carpe Deum.
Genieten in het hier en nu want “je leeft maar 1 keer”, geluk kopen, reclame vol boodschappen waardoor we gelukkig zouden worden, … werd gelukkig zijn in God. Het eeuwige geluk.

Heel fijne, bemoedigende en persoonlijke boodschappen. Ik heb meermaals een traantje weggepinkt én ik kon ook werkelijk aanbidden, wat een zegen. Geweldig om zo’n vrouwen in ons midden te hebben om ernaar te kunnen en mogen luisteren.

Samen de dag beleven, bijpraten met vrienden en kennissen van overal. Wat een heerlijkheid, de dag was veel te kort. En, een “voeten op de grond moment” voor mij. Bleef het maar bij “een traantje wegpinken”. Wat was ik emotioneel. En dat lag niet aan de boodschappen, de rode draad was namelijk geluk, gelukkig zijn. Het was een dag, hoe moet ik dat zeggen, een dag waar ik midden al die christenvrouwen God kon voelen. Ik stond open. En als er dan vragen komen hoe het met me gaat. Dan gaat het niet. En eens ik begonnen was kon ik niet meer ophouden. Veel mensen die me echt na aan het hart liggen. Die ik leren kennen, waarderen en lief hebben heb in het begin dat ik christen werd. Die er toen waren voor me, die onze trouw meegemaakt hebben, … en die nooit echt verdwenen zijn. Kinderen krijgen, verhuizen en daardoor veranderen van kerk, je ziet de mensen (veel) minder. Maar ze zijn nooit uit het hart. En als die mensen er dan zijn, dan kan je de tranen niet stoppen. Je kan jezelf zijn, en neen, het gaat niet.

Mijn hoofd zit er nu nog vol van, een zware emotionele dag, voor mij. Een dag die ik nodig had. Uitputtend en opbouwend.

De hamvraag van vandaag was, waar word je gelukkig van?
Chocolade, een rustdag waar je gezellig kunt lezen, een uitstapje met de kindjes, uitwaaien aan zee, een rustige nacht, shoppen, een vriendin die er altijd is voor je, de nabijheid voelen van God, anderen helpen, verdriet kunnen voelen, een romantisch dineetje zonder zorgen zweven op de liefde en elkaars gezelschap, in een tentje liggen luisteren naar de regen, ….

Wat verkies je? Gelukkig voelen of gelukkig weten?

Weer heel wat nieuwe inzichten en zaken om verder mee te nemen, te overdenken, te groeien naar hoe Hij het bedoelt heeft.

Tot volgend jaar! Dan hoop ik dat ik weer aanwezig kan zijn.