28 weken zwanger van ons vijfde kindje
23 november 2015
Playmobil Kristallen Paleis
26 november 2015
Sinterklaas, vroeger
Vroeger leek het allemaal zo eenvoudig rond Sinterklaas. Of zo kreeg ik het toch mee. Alle kindjes in mijn omgeving werden gewoon opgevoed onder het gedacht dat de sint echt bestaat. Dan kregen ze het wel op een bepaald moment zelf door en gingen ze gewoon verder. Natuurlijk stond ik er als kind of erna zelfs nooit bij stil dat er ook andere gezinnen zijn. Gezinnen die er niet specifiek aan meedoen of die hun kindjes nooit écht laten geloven in de sint. Nogal logisch dat ik daar zelf niet bij stilstond.
Nu ik mama ben
Nu, als mama, ligt dat wat anders. Zeker als een gelovige en bewuste mama die over dergelijke zaken wel wat wil nadenken. Rondom mij hoor ik die gedachten ook meer terugkomen. Hoe gaan we daarmee om? Wat willen we onze kinderen meegeven van waarden? “Ik vond het als kind altijd een magische periode, dat wil ik mijn kinderen niet afnemen.” “Ik vond het zelf niet fijn om te weten dat mijn ouders daarover aan het liegen waren.” Dit en nog zoveel andere meningen hoor ik langs alle kanten.
Hoe willen wij er mee omgaan?
Toen onze kinderen nog kleiner waren, ik spreek dan over een hoh 4 jaar terug vond ik dat echt heel erg moeilijk. We hebben eigenlijk altijd al meegedaan aan sinterklaas. Ik bedoel dan dat we speelgoed en snoepgoed gekocht hebben en opeens op magische wijze lag dat in de living. Hemels om hun gezichtjes te zien! Het moeilijke zat hem erin, wat vertel ik aan mijn kind? Ben ik er eerlijk over en zeg ik dat het niet de sint is die dat hier komt leggen? Wat dan als ze bij kindjes zijn die er wel in geloven? Of speel ik het spelletje mee en ga ik als het ware gaan liegen tegen mijn kind. Ik weet ook dat vele ouders het niet zien als liegen maar eerder als een soort beleving. Velen vinden het echt bij de kindertijd horen en willen dat hun kind er volop van kan gaan genieten.
Hoe wij er nu mee omgaan!
Maar wat willen wij? Hoe gaan wij er als gezin mee om? Dat vond ik heel erg moeilijk om dat duidelijk te krijgen voor ons.
Wij hebben er nooit over gelogen (ja, ik gebruik dat woord, is geen aanval voor de ouders die er echt helemaal in meegaan). Wij merkten ook heel goed dat het bij jonge kinderen niet zoveel uitmaakt. Vooral niet als ze naar een gewone school gaan waar er ook over de sint gepraat wordt. Wij vertelden dus ronduit dat sinterklaas niet echt is. Maar dat bleef niet hangen want nee, op school praten ze erover en daar is hij ook op bezoek gekomen, … Wij lieten het er dan gewoon bij. Het heeft toch geen enkele zin om er op door te drammen. Toch bleef het een beetje onduidelijk hoe wij er ons verder over gingen opstellen.
Sinds een paar jaar is die duidelijkheid er. Het komt vast ook omdat Abel en Emma nu al wat groter zijn en meer zaken snappen. Wij hebben beslist om gewoon de waarheid te vertellen, net zoals we al deden eigenlijk. Onze waarheid komt zo ongeveer hier op neer: “Vroeger was er een man die Sint Nicholas heette. Die man was heel erg goed en gaf heel veel aan de arme mensen, aan de mensen die het nodig hadden. Hij deelde geld uit en gaf cadeautjes. Deze man is nu natuurlijk dood maar wij vinden het heel erg leuk om nu aan onze kindjes cadeautjes te geven. Andere mensen vinden het dan weer leuk om zich te verkleden als de sint en net te doen alsof ze nog allemaal echt zijn.” Zo vertellen wij dit aan onze kinderen. Dat snappen ze en vinden ze ook wel heel leuk. Ook vertellen we dat sommige kindjes écht geloven in de sint. Dus op dat gebied gaan we erin mee. Voor ons voelt dit goed en de kinderen vinden het nog altijd geweldig!
Bij ons zijn de cadeautjes al gekocht en we gaan ze in het sinterklaasweekend eens stiekem klaarleggen in de living. Ik ben benieuwd naar hun verraste gezichtjes.
Sinterklaas en autisme
Voor sommige kindjes met autisme kan sinterklaas heel erg veel stress meebrengen. Wij, als ouders, hebben het dan soms moeilijk daarmee. Ik bedoel dat wij het vaak leuker schijnen te vinden dan het werkelijk is voor onze kindjes. Wij moeten echt in ons hoofd houden dat het een soort traditie is die juist bedoelt is om de kinderen een fijne tijd te bezorgen. Wij denken dat het heel erg fijn is als het een verrassing is, maar dat is niet voor elk kindje zo. Als je kind teveel stress heeft rondom het geheimzinnige en verrassende aspect kan je dat bespreekbaar maken. Maak een duidelijke kalender zodat hij weet wanneer hij iets krijgt. Zorg ervoor dat hij goed weet wat hij zal krijgen. Koop bijvoorbeeld de cadeautjes samen, zodat het kind precies weet wat hij zal krijgen. Als er minder stress is zal het kind er ook meer van genieten. Want dat is het allerbelangrijkste,toch?
Sinterklaas en straffen
Ik hoop dat het nu al wat minder is maar ik herinner mij toch vaak dingen als: “Pas maar op, straks komt de sint niet!. “Oei, dat heeft de sint niet graag.” “Wees maar flink dan komt de Sint” … Daar doen wij al helemaal niet aan mee. Wij doen zoiets al niet in het “gewone” leven laat staan dat we de sint periode gaan misbruiken om onze kinderen iets te laten doen of “flinker” te laten zijn. Nee, dank je hartelijk.
Hoe vieren jullie sinterklaas?
24 Comments
Wij hebben nog even, want onze dochter krijgt er nu nog niets van mee, maar ik denk dat wij het ook op zo’n manier aanpakken. Er gaat in ieder geval hier niet gelogen worden over Sinterklaas! En al helemaal niet gestraft of gedreigd met Sinterklaas. 🙂
Ja, ’t is dat en het ook gewoon niet groter maken dan het is voor jezelf dan.
Hey
Wij liegen er ook niet over. Vorig jaar werd Lize inderdaad boos, want de sint is echt! Maar wat is “echt” eigenlijk? Volgens mij beseffen ze op die leeftijd nog niet dat iets niet”echt” kan zijn. Aaron snapt bijvoorbeeld al heel goed dat mega mindy ook andere rollen speelt. Bij Lize ligt het nog iets moeilijker. Was dat de echte plop mama? Als het zo’n pop is, is het wel duielijk, maar de echte plop is eigenlijk ook niet echt, ..moeilijk!
Nuja, om terug te komen op de sint.. Lize weet het nu ook,duidelijk, maar dat maakt er het enthousiasme over een ‘hulp’sint niet minder over! Het blijft spannend, zelfs al weet je dat het mama en papa zijn. Zeg nu zelf, wie wil er nu (zeker de laatste Weken) dat een vreemde oude man en zijn knecht midden in de nacht met een speciale sleutel binnenkomen? Dan toch maar liever mama en papa! Het is al zo erg dat Lize me smorgens zegt: morgen wel meer koekjes in de schoen he mama! Ja, hier wordt er vanaf 20november al elke avond de schoen gezet voor wat lekkers. En sinds vorig jaar doe ik die periode ook alsof het speelgoed leeft snachts, wat natuurlijk wel leuker zou zijn als ze het geloofden 😉 maar het blijft toch spannend, wat heeft mama vannacht bedacht?
Amai zeg zoveel lekkers! Hihi dat doen wij eigenlijk niet. Tof idee van dat speelgoed, al een paar keer zien passeren met speelgoeddino’s ..
Hier gaat het een beetje zoals ook bij jou. Wij beleven het verhaal van Sinterklaas. Zoals wij ook Sint-Maarten vieren, Sint-Michael en Sint-Jan. Ook wij hebben wat kinderen voor wie het fijn is als de geheimzinnigheid weggehouden wordt. Er zijn hier in huis dus duidelijke “spelregels”. Sint komt op vaste dagen de schoenen vullen, niet door de schoorsteen maar door de voordeur, die ik openmaak. Zo halen we al wat eng-factoren weg. Verder volgen we sint niet op tv. Fijn feest!
Dank je wel! Voor jullie ook.
Hier bestaat die redelijk echt voor men zoons. Maar de oudste merkt dat er verschillende sinten soms zijn en verschillende pieten en paarden dus dan is het gewwon zeggen dat er hulpsinten zijn in deze periode die samen met de echte sint al die bezoekjes brengen zodat ieder kindje wel eens een sint kan zien. En natuurlijk moet je om hulpsint te worden naar de sintenschool zoals de pieten naar de pietenschool gaan. En de paarden die zijn nu eenmaal met zoveel omdat een paard nooit alles alleen kan doen, net als de sint en pieten zijn er veel van nodig om iedereen een bezoekje te brengen
Hier precies hetzelfde hoor… wilde niet liegen en toch gezellig hebben. De jongens weten ondertussen goed dat het helemaal nep is, maar het feest is er des te gezelliger door,omdat je die spanning niet hebt… want het is gewoon gezellig!
Knap dat jullie ook hiervoor gekozen hebben!
Liefs Ilse
Ja hé, super om te merken dat het toch nog heel gezellig is! Veel plezier xxx
Ha wat fijn om jullie ervaring te lezen. Een paar dagen terug had ik het hier ook over op mijn blog.
Ik vind het ontzettend leuk om te lezen hoe jullie dit hebben aangepakt en hoe de kids er op gereageerd hebben, dat geeft mij veel moed!
En niet alleen autistische kids kunnen hier heftig op reageren, hooggevoelige kinderen ook ontzettend zwaar.
Ja, ook voor “gewone” kindjes kan dat moeilijk zijn hé 🙂 zal eens gaan lezen!
Wij zijn zo opgevoed zoals jij het beschrijft en zo gaan we het ook doen 🙂 niet “liegen” maar wel cadeautjes geven!
Super!
Ik hoop dat Vince er van kan genieten (nu is hij nog iets te klein om het te beseffen) Vanaf dat hij de vraag stelt zal ik het wel eerlijk zeggen. Ik hoop dat hij er gewoon de jaren voorheen van kan genieten. 🙂
Komt goed. Ook zelf niet teveel over stressen uiteindelijk loopt het vanzelf wel een beetje los.
Wat een welkome post. Ik zit daar dus nog hard aan te twijfelen. Zelf wel grootgebracht met de echte Sint maar als ik zoiets wil overbrengen naar mijn dochter is er iets in mij dat echt tegenwerkt. Pff, moeilijk. Denk dat ik voor de ‘eerlijke’ weg kies, eerst nog heel veel overleggen met manlief 🙂 Wel vrees ik veel onbegrip uit de directe familie: herkenbaar? En hoe gaan jullie daarmee om?
Hoh we vieren sint niet echt samen met de familie. De zoon van mijn zus (die wat ouder is) geloofde wel echt in de sint (ik denk dat hij het nu ook weet, zou ik eens moeten navragen!) maar dat is nooit echt een probleem geweest. De enige moment dat we rond de sint samen zaten was bij mijn papa en stiefmama, daar kwam de sint ook. Maar toen speelde het nog niet zo bij mijn kindjes omdat ze nog wat kleiner waren.
Verder bij mijn mama of schoonouders of zo doen we er niet aan mee. Ik vind het goed zo, het is zoiezo al een periode met veel kadootjes wegens verjaardagen.
Bij ons zit mijn schoonbroer ook aan te dringen dat onze kinderen het niet aan zijn dochtertje mogen vertellen… Ik zeg het hen dus, dat andere mama’s en papa’s liever doen alsof de sint wel nog steeds dezelfde als 800 jaar geleden is. Dus dat we dat niet steeds moeten zeggen. Probleem is dan alleen dat ze er natuurlijk nog meer aan denken dan, en het juist wel zouden zeggen. Nuja, mijn nichtje is nog maar 2, en volgens mij snapt ze nog niet dat het ‘niet echt’ kan zijn, dus zo’n drama maak ik er niet van. In de klas is het natuurlijk wat moeilijker, maar aangezien ze de sint en de pieten spannend vinden, ook al weten ze dat het niet echt is, denk ik niet dat ze daarover zullen beginnen op school. Trouwens, kinderen die het nog willen geloven, negeren meestal de ‘waarheid’.. 🙂
[…] Hier blogde ik al eens over hoe wij omgaan met sinterklaas. Natuurlijk, als het net even goed loopt en je alles denkt op een rijtje te hebben dan gebeurt er iets. En zo kwam het dat 3 dagen na die blog, de vrijdagavond dus het een beetje anders verliep. Abel wou zijn schoentje zetten. Ik dacht, ok, maakt mij niet uit ik leg er wel wat koekjes en snoepjes bij. Leuk! […]
Ik vind het maar lastig allemaal. Ik vertel niet dat hij niet bestaat, maar antwoord op vragen vaak met: ‘ja dat zou ik ook niet precies weten.’ Of ‘geen idee wat is het toch een mysterieuze vent’ Ook liegen natuurlijk, maar ja.. wat ik ook lastig vind is het verschil in cadeaus tussen kindjes. Als die van mij pepernoten in haar schoentje krijgt en het buurmeisje een ipad, tja dan hoop ik niet dat mijn dochter dan denkt dat ze minder lief is geweest ofzo. Net zoals ik heel erg vóór de pietenmakeover ben, zou het sinterklaasfeest wat mij betreft helemaal wel in de makeover mogen
Daar had ik zelfs nog niet bij stilgestaan dat ze dat kunnen denken doordat anderen grotere cadeaus krijgen. Zo is het wel heel ingewikkeld allemaal.
[…] Hoe wij omgaan met sinterklaas […]
Je hebt me geïnspireerd tot een eigen blogpostje hierover!
Hier nooit over gelogen. Dochter lief was vijf en ging in januari vragen stellen. Vaak antwoorde ik dan met “wat denk je zelf” en dan kwam er vaak een heel logisch antwoord…
Ze heeft al die jaren een houten wortel (uit haar speelkeukentje) in de schoen gedaan voor het paard…
Dit jaar dus voor het eerst ‘ongelovig’, maar het is er niet minder gezellig om geweest (gister al pakjesavond gehad)
En zo chattig hoe ze mij dan heel enthousiast komt vertellen dat ze een leesboek in haar schoen had!!! (Euhm… ja, ik wist ervan…)