Vandaag was dan eindelijk de dag van de waarheid.
Klinkt stoer hé. Nee, vandaag hadden we het advies gesprek over Emma en haar ass-testen. Zoals al eerder vernoemd hadden we geen enkel idee wat daaruit zou komen. Wel dat er iets is waar ze last van heeft. Vooral goed nieuws vandaag. Duidelijk geen autisme. Haar dysharmonisch iq profiel is ook weg. De reden waarom ze het vaak zo lastig heeft is vooral te wijten aan angst. Dus nu is het een kwestie om te kijken vanwaar die angst komt en of we dat nu vinden of niet gewoon verder doen zoals we bezig zijn, haar volop volgen en af en toe een zetje geven. Maar dan natuurlijk een subtiel zetje. Zo’n zetje waar ze zelf net tijd genoeg heeft om haarzelf te overtuigen dat ze het zelf kan én geen tijd genoeg om er teveel over door te stressen. Als het niet beter gaat over x aantal tijd of als het net slechter gaat en ze nog meer haarzelf in de weg zit hebben we ook een hulplijn gekregen. Waar ze dan speltherapie kan volgen om er zo aan te werken. We houden dit dus nog even achter de hand en we zien wel of we het ooit nodig hebben of niet. Ze kan het wel, die dochter van ons! We geloven in haar.
Het gesprek was ook terug nog even een “voetjes op de grond” gevoel over Abel. Want alles wat ze aangaf wat Emma niet was, was echt Abel ten voeten uit. We vergeten nooit dat Abel ass heeft want we worden daar vaak in kleine dingtjes continu mee geconfronteerd. Maar omdat hij geen therapie volgt, omdat je dat niet écht uiterlijk ziet, omdat hij geen problemen heeft op school en meestal ook niet thuis, … is Abel écht gewoon Abel. En dat is hij.
Na 2 adviesgesprekken waar ass uit voortkwam was dit toch even anders maar niet raarder of beter of erger. Onze kindjes zijn wie ze zijn. Ass of niet. Het gaat er ons om onze kindjes nog beter te begrijpen, er nog beter voor te kunnen zorgen. Wees gerust, vertrouw op je moedergevoel, niet elk kind heeft het nodig om door zo’n testen te gaan om het optimaal te kunnen begeleiden. Zonder zouden onze kinderen dat ook goed doen, ben ik van overtuigd. Maar wij kozen er wel voor om te testen én dat heeft ons ook al heel veel geholpen. Ik weet ook niet hoe we over Emma zouden denken mochten Abel en Adam geen ass hebben. Zouden we dan die richting uit gedacht hebben? Geen idee. Het is wel een feit dat dat meespeelt in onze gedachten én we zijn nu wel blij dat we het voor Emma toch anders kunnen gaan bekijken. We zijn ouders, geen robotten, we kunnen niet dergelijke gedachten en invloeden afzetten. Nu weten we weer iets meer over onze prachtige dochter en hopelijk kunnen we er nu samen aan werken. Zodat ze stap voor stap kan opgroeien naar de vrouw die ze gaat worden. Laten we beginnen met een grote wens van haar: ballerina worden. Want ook dat mislukte vorige september door haar angst.
Je voelt het wel als mama of verder kijken naar je kindje nodig is of niet. En als je dat gevoel hebt, ga er dan ook voor. Gebruik het ten goede, voor je kindje. Er zijn ook ouders die dat gevoel niet hebben, die geen nood hebben om hun kindje te laten testen maar daartoe wel aangespoord worden door de school. Terwijl die ouders aangeven dat het door minimale aanpassingen wél vlotjes kan verlopen op school of dat de school of de juffen té hoge eisen en verwachtingen hebben … Dat is jammer, luister naar de ouders, werk samen. Laat kindjes kind zijn. Laat ze spelen en plezier maken. Stilzitten komt later wel. Niet elk kind is hetzelfde.
2 Comments
[…] Even jullie geheugen opfrissen. Abel, Emma en Adam zijn alledrie getest geweest op autisme daar. Abel kreeg daar een diagnose bij Emma en Adam was er nog twijfel. Adam starte enkele maanden later met therapie in het revalidatiecentrum en kreeg via die weg zonder twijfel ook de diagnose. Wij wisten niet zo goed wat we moesten aanvangen met Emma. Soms leek het ook “duidelijk” autisme, soms helemaal niet. Tot we in oktober een oudergesprek over haar hadden dat ons de stap deed zetten om haar opnieuw te laten testen. […]
[…] je wat geschiedenis wil rondom de onderzoeken bij Emma kan ik je dit blogje en dat blogje aanraden. Ik eindigde daar met een: “Ze willen haar eind dit jaar nog eens wat […]