De val van het (on)bekende

Het gebeurt zomaar en opeens maar toch niet te langzaam. Je sukkelt ergens in en dat word je wereld. Je vergeet algauw hoe het was voor het gebeurde. Voor de bal aan het rollen ging.

Ik heb het meegemaakt met christen worden. Met borstvoeding ja of nee, voordelen en nadelen. Met samen slapen, verwennen, dragen, vaste voeding op 4 maand of op 6 maand.

Je hebt periodes waar je de moed hebt om te delen wat je weet, hoe je het weet en vooral wat de voordelen zijn. Daarna heb je periodes waar het je allemaal teveel wordt, waar je denkt dat iedereen het wel al weet. Waar je geen energie meer hebt om de strijd aan te gaan. Waar je denkt, wat heeft het voor zin, ik weet het, laat de anderen maar. Meestal zijn het ook heel gevoelige onderwerpen die je moet overbrengen met verschillende bochten in om niemand op de tenen te trappen. Wat meestal ook mislukt. De tenen liggen veel te verspreid, zijn veel te groot en te gevoelig. Dat werkt ook al niet aanstekelijk om er altijd de goede energie voor te vinden.

Dat brengt me op wat ik nu wil vertellen. Ik voel weer zo’n keerpunt aankomen in mijn leven. Vorige week woensdag kregen we te horen dat onze oudste zoon (Abel) ass heeft. ass staat voor autisme spectrum stoornis. 1,5 jaar geleden werden wij er redelijk stilletjes in ondergedompeld. Sinds vorige week voor echt. En ik merk nu al, die val. Die val van goed bedoelde opmerkingen krijgen van mensen die de onderdompeling niet gehad hebben. Die opmerkingen die verkeerd kunnen aankomen, maar dat eigenlijk niet zouden zijn. We kunnen niet verwachten dat mensen weten wat het is. Ikzelf heb het nog niet gehad, die opmerkingen. Of wel, maar ik sta nog altijd teveel aan de ene kant en niet aan de kant waar ik naartoe ga, zonder ik het kan tegenhouden. Want zo gaan die dingen. En daarom, schrijf ik deze blog.

En om nog een reden. Als je voor die onderdompeling staat, klaar om ondergedompeld te worden. Aarzelend, niet goed wetend wat waar. Waar te beginnen. Dan zoek je in deze tijd vooral op internet. Ik toch. En dan is het heel fijn om echte mensen te horen, te lezen, te ontdekken. En daarom, schrijf ik deze blog.

Lees meer: Vermoeden van autisme, wat doe je dan?

Ik ben er niet klaar voor en heb absoluut niet de behoefte om hier nu alles van haartje tot draadje te vertellen. Maar nu is de kogel door de kerk. En wat komt, dat komt. En al is het maar 1 iemand die ooit iets gaat lezen en ermee geholpen is, dan is het al de moeite waard.

Zoals het liedje van Stef Bos & Bob Savenberg – Breek de Stilte.
Breek de onbekendheid rond autisme, en help er mensen mee op weg. Help de “andere mensen” het beter te begrijpen, zodat hun goed bedoelde opmerkingen ook echt goed aankomen.