Terugkijk op de vakantie
31 augustus 2015
Naar school vanaf 2,5 – wat wij merken
3 september 2015
Dag 2 van schooljaar 2015-2016, woensdagnamiddag, en ik kan niet zeggen dat ik uiterst enthousiast ben. De verrekte spier tussen mijn nek en rechterschouder herinnert mij continu aan de gigantische crisis die de oudste daarnet had. Verder doet mijn hoofd pijn en ligt de slaapkamer van de kindjes en onze keuken er nog als een rommelboel bij. Daarnet heb ik me even kunnen overhalen om de living wat op te ruimen want deze was ook super erg.
Zou er zoiets bestaan als een terug naar school roze wolk voor mama’s?
Zoals ik vaak prentjes zag passeren van hyperblije mama’s omdat de school terug begon. Nou dan is ze alleszins dit adres vergeten. Ik klink wel heel negatief, niet?
De eerste schooldagen zijn hier dan ook nog niet echt een succes geweest.
- Gisterenmiddag moest ik een baby wakker maken die nog vast lag te slapen.
- Gisteren bij het naar huis fietsen was de dochter heel erg boos omdat ik niet de goede koekjes meehad om te eten.
- Gisterenavond kon de dochter niet in slaap vallen wegens een te vol hoofdje.
- Vanmorgen wou de dochter niet uit haar bed komen want ze wou niet naar school.
- Vanmorgen heeft de tweede zoon eventjes geweend toen ik hem in zijn klasje achterliet.
- Vanmiddag heeft de dochter heel de weg naar huis geweend in de bakfiets omdat
- Ik niet de goede koekjes meehad.
- Haar boterhammen een verkeerd beleg hadden.
- Het raampje van de bakfiets open moest maar dat niet mocht van de andere drie bakfietszitters.
- Mijn tweede zoon was opvallend minder enthousiast bij het afhalen en wil niet persé terug gaan spelen in tegenstelling tot gisteren bij het afhaalmoment.
- De oudsten had een gigantische crisis, compleet met schoppen en slaan.
Omdat mijn hoofdpijn enkel maar erger aanvoelt bij al deze negatieve gedachten zet ik ook maar even de positieve zaken erover op een rijtje:
- Mijn tweede zoon die gisteren heel erg enthousiast was.
- Deo udsten die gisteren enthousiast uit zijn klasje kwam.
- De dochter die over-hyper-enthousiast uit haar klasje kwam.
- De baby die een vreugdevol kreetje liet horen toen hij zijn grote broer terug zag.
- Mijn tweede zoon die gelukkig niet zo lang geweend heeft vanmorgen en aan het spelen ging.
Ik ben werkelijk benieuwd waarheen het ons allemaal brengt. De eerste schooldagen, het is echt terug aanpassen voor ons als ouders maar dan zeker het meeste voor de kinderen. Zoveel nieuwe indrukken en nieuwe verwachtingen. Zoals het gaat met kindjes laten ze zichzelf zien bij de mensen waar ze het meeste van houden. Dus wij, ouders, krijgen thuis de uitwerking te zien. Het is niet altijd makkelijk om dat goed te kaderen, niet persoonlijk te nemen en er op een goede manier mee om te gaan. Zeker niet als het betreft een bijna 6 jarig kind dat heel erg sterk is. Het is de kunst om echt in het achterhoofd te houden dat het voor de kinderen erger aanvoelt dan voor ons (ik bedoel hiermee NIET dat ik mij laat schoppen etc). Er zit zoveel in het hoofdje waar ze geen weg mee weten. Zoveel indrukken en prikkels.
Toen mijn oudste zoon er uiteindelijk alles uitgegooid had en gekalmeerd was wou ik praten over het feit dat hij mij pijn gedaan had. Hij zei dat hij in zijn hoofdje sorry zei maar dat hij het niet meende. Hij voelde zich geen sorry. Hij voelde de pijn niet. Na nog wat weergeven hoe dat voor mij voelt was zijn eindconclusie dat hij het een beetje erg vind, maar niet heel erg want hij voelde er niets van. Daar moest ik het mee doen, terwijl hij vrolijk begon te spelen met zijn zus bleef ik zitten met de zorgen errond en de pijn.
Op facebook lees ik vooralsnog positieve ervaringen over de eerste dagen school.
Hoe is jullie ervaring op deze tweede dag?
10 Comments
Ik kan gelukkig zeggen dat de tweede schooldag meeviel. Wel weer wat tranen bij het weggaan uit het klasje, maar dat hoort er misschien nog bij?
En slapen eh. Ma slapen !? 🙂
Hangt ervan af welke traantjes hihi 🙂 hopelijk vandaag ook een goede dag!! Hier ging het terug iets moeilijker bij Adam.
Mijn jongste zoon is 11. En de eerste schoolweek is erg meegevallen al was hij in het begin niet enthousiast. Een andere meester is spannend! En zou deze meester wel vrolijk zijn? Hij klaagt wat meer over buikpijn. Ik moet hem ‘s-morgens weer wakker maken.
Wees een beetje lief voor jezelf hoor. Het kost meestal heel wat daagjes om te wennen aan een nieuw ritme!
( ik lees je blog voor het eerst – en in omgekeerde volgorde …)
Ja het is weer wennen voor iedereen!! Veel succes voor jou en je zoontje xxx
Hela,
Hier was dag 2 ook met meer traantjes dan dag1
Niet bij het afzetten, dat was geen probleem deze keer, maar ze zijn toch duidelijk vermoeider en rapper op hun tenen getrapt.
Het feit dat de oudste niet meer heel de tijd op straat mag fietsen, want ik kom wat trager achter met dochterlief, viel moeilijk te verteren. Lize was dan weer aan het wenen omdat Aaron in de weg reed, waardoor ze moest stoppen en niet verder kon (want starten alleen gaat nog niet)
Het laatste rechte stuk was Aaron boos omdat ik te kortaf was (jazeg, die auto’s wachten niet altijd, dus je kan niet midden op straat blijven staan) en Lize om nog een reden die ik vergeten ben. Maar ze ging NOOIT meer… (fietsen denk ik) [gelukkig is haar geheugen even goed als het mijne en reed ze vanmorgen alweer flink naar school!]
Heb ze maar wat proberen troosten en vlug een boterham voor hun neus gezet. Dat hielp gelukkig. Ze konden erna al wat beter relativeren.
Bij het huiswerk van Aaron (hij kent 1 woordje en dat moet hij oefenen met lezen..) werd hij boos omdat ik het in krulletters schreef.. zucht. en ik die dacht dat hij dat juist zo moest leren. Met het grootste geduld dan maar ik blokletters geschreven. Maar daarna was het weer niet goed, en vond hij het eerste leerjaar niet meer leuk. Veel te moeilijk.. tranen met tuiten en verstoppen in de gordijnen.
Die eerste week laat ik ze wat vaker voor de tv zitten en vinden ze zo toch wat rust.
Achja, als de eerste week voorbij is en ze weer wat in het ritme zitten lijken de muggen weer muggen ipv olifanten..(voor alle partijen!)
succes
Oh Aaron heeft het precies ook lastig met de omschakeling en de nieuwe zaken. Hopelijk geraakt hij er aan gewend. xxx
Hier verliepen de eerste schooldagen ongelofelijk vlot. Voor de kinderen dan toch. Voor het eerst gingen ze alle vier naar school en dat verloopt vlekkeloos. Voor de kinderen dan toch.
Moeder valt een beetje in een zwart gat, telt de minuten af voor de bel gaat en weet nog geen blijf met de pas verworven “vrije tijd”.
Het eerste weekend daarentegen was echt ellendig. We hadden bewust niets gepland en gelukkig maar. De jongste twee waren doodop, maar weigerden te gaan dutten, met alle gevolgen van dien.
Ik zal stiekem erg blij zijn als we een paar weken verder zijn en het schoolritme niet meer zo (in)spannend is als die eerste dagen!
[…] Na het twijfelachtige begin, enkele (erge) crisissen van Abel verder gaat het nu redelijk goed. Hij zegt letterlijk dat hij het leuk vindt om thuis te zijn maar hij vindt het ook leuk op school. Hij vindt het alletwee leuk. Hij vindt het niet leuk dat hij niet zoveel meer kan spelen als in de kleuterklas en dat er meer moetjes zijn. Algemeen vindt hij school leuk en wil hij blijven gaan. […]
[…] die echt heel graag naar school gaan. Ja, af en toe zijn er mindere momenten maar gelukkig merken we voldoende dat ze echt graag gaan. Nouja, indien niet heb ik wel een […]
[…] Na het twijfelachtige begin, enkele (erge) crisissen van Abel verder gaat het nu redelijk goed. Hij zegt letterlijk dat hij het leuk vindt om thuis te zijn maar hij vindt het ook leuk op school. Hij vindt het alletwee leuk. Hij vindt het niet leuk dat hij niet zoveel meer kan spelen als in de kleuterklas en dat er meer moetjes zijn. Algemeen vindt hij school leuk en wil hij blijven gaan. […]