Borstvoeding #2 – Belangrijke keuze’s

Als je zwanger bent ga je doorgaans bevallen van een baby (dat wens ik toch iedereen toe!). Zo’n baby moet eten krijgen. Tegenwoordig kan je kiezen of je borstvoeding geeft of gaat voor flesvoeding. In deze reeks neem ik je mee doorheen mijn keuze hierin. Hoe ik erin groeide en wat ik bijleerde.

Lees de volledige reeks.

Borstvoeding – Belangrijke keuze’s

Ergens in mijn hoofd kwam er een rare kronkel. Ik weet niet meer exact hoe of waarom het zo kwam. Wij vonden dat Abel super veel last had van krampjes. Nu kan ik daar allerlei theorieën over ophangen die er dichtbij gaan zitten. Door mijn afkeer voor het geven van borstvoeding. Mijn angst om het gewoon, zomaar, te stoppen. Abel die ondertussen veel meer wou drinken bij mij (weet ik nu!). Dat alles draagde ertoe bij dat wij toen dachten, Abel heeft erge krampen. Wat doe je dan? Op onderzoek uitgaan, informatie opzoeken.

Ik kwam op een speciale drinkfles uit die de krampjes verminderde. Een drinkfles dat geen extra lucht in de baby bracht tijdens het drinken. Dat moesten wij hebben! In eerste instantie was het plan om af te kolven en zo te geven. We kochten dus vanalles, flesjes, een (handmatige)kolf, sterilisator, … Dat afkolven was een ramp. Ik kreeg er werkelijk geen druppel uit. Nu weet ik dat dat niet zomaar gaat. Toen had ik er geen geduld en eigenlijk ook geen zin voor. Algauw kochten we kunstvoeding.

Abel werd rustiger, ik werd blijer en gaf mijn baby met plezier te eten. Hoera. Abel was een grote eter. Hij zat algauw aan veel te grote flessen. Dus kochten we kunstvoeding om extra te verzadigen. Dat hielp wel een beetje.

Ik ben heel abrupt gestopt met voeden. Ik heb geen afbouwschema gevolgd. Bijna van de ene op de andere dag zijn we overgeschakeld op kunstvoeding. De eerste weken had ik er last van, toen ging het afkolven -met de hand!- wel goed. Dat deed ik af en toe om de hoogste druk te verlichten. Ik mag heel erg blij zijn dat ik er geen onstekingen heb aan overgehouden.

Ik was zo immens blij met kunstvoeding. Wat een bevrijding! Daar kwam ook nog bij dat ik hyper nerveus was om in “het openbaar” te voeden. Plots kon ik mijn kind overal gewoon de fles geven. Wauw! Ik was super enthousiast geworden over kunstvoeding. Ik verkondigde overal dat ik nooit nog borstvoeding zou geven.

Niet veel later werd ik zwanger. Naarmate de zwangerschap vorderde begon ik me af te vragen wat ik zou doen. Het leek me nu toch maar niets om direct kunstvoeding te geven. Iets aan dat idee maakte me ongemakkelijk. Direct in zo’n klein pasgeboren frummeltje een fles stoppen met kunstvoeding erin. Nee, dat voelde niet goed. Mijn hele borstvoedingsafkeer was nog heel erg vers. Ik was uitgerekend 3 weken na de eerste verjaardag van Abel. Het was echt nog maar enkele weken/maanden geleden.

Dan zat ik daar wel met een probleem. Borstvoeding zag ik niet zitten. Kunstvoeding zag ik niet zitten. Het kind zal toch eten moeten krijgen. Wat ik dan deed was een aanzet tot een hele verandering: ik ging nogmaals op zoek. Ik ging op zoek naar informatie. Ik ging de confrontatie aan met mensen die heel erg pro borstvoeding waren.

Ik verliet het forum waar ik op zat en ik zocht forums op met heel andere mensen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik had er verhitte discussies. Die mensen snapten er niets van. Die mensen snapten niet dat baby’s wel grote flessen nodig hebben. Abel was toch een grote eter geweest. Dat moest wel. Anders was hij niet voldaan. De discussies die ik daar had waren intens en heel erg gevoelig. Ik was volhoudend. Ik bleef er terugkomen, vragen stellen en vooral heel veel lezen.