Contents
Mijn blog is sinds een jaar echt mijn werk geworden. Ik neem mijn blog heel serieus en dat uit zich op verschillende gebieden.
Wel, dat is wel een dingetje dat ik hem moeten leren en soms mezelf nog in moet verbeteren. Een blog serieus nemen gaat erom hoe je jezelf en je blog voorstelt. Je kan je blog voorstellen als “maar een blog” of “ik ben maar een blogger” of dergelijke neerhalende zinnetjes. Nee ik zeg nu kordaat: “Ik ben Sofie Lambrecht en ik blog.” punt. Ik ben er veel zekerder over, en ik breng dat ook op die manier naar voor. Ook heb ik speciaal visitekaartjes laten maken en ik plan ook nog iets van een flyer te drukken. Voor mijn webshop gebruik ik dezelfde visitekaartjes en heb ik al speciale flyers. Visitekaartjes en flyers kan je heel makkelijk online bestellen. Deze deel ik dan ook daadwerkelijk uit, aan mede-bloggers aan mensen die interesse tonen om mijn blog te lezen en ook aan bedrijven waarmee ik wil samenwerken, een speelgoedmerk bijvoorbeeld.
Deze blog is gestart puur uit hobby. Reeds tien jaar terug kon je deze blog vinden onder bramensofie.be na verloop van tijd veranderde ons leven en werden we lid van facebook. Facebook nam voor een groot deel de functie van onze blog toen over. Wij gebruikten de blog namelijk om onze familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven. Al die tijd was onze blog puur hobby. Een plaats waar we dingen konden delen en waar we onze verhalen konden neerschrijven. Dit evolueerde heel zachtjes aan. Vroeger schreef mijn man de meeste artikelen, die verhouding evolueerde ook. Nu ben ik diegene die zowat alle artikelen schrijft. Op een bepaald moment kreeg ik soms mails van bedrijven “Zou je het leuk vinden om een speelset van Duplo te ontvangen en daar jou bevindingen over neer te pennen op je blog?” Ja natuurlijk, ik sprong een gat in de lucht en ik kon het niet geloven dat wij dat zomaar gratis kregen. Het desbetreffende artikel kan je hier vinden. Nu, bijna 3 jaar verder is er heel veel anders. Echt, ik kan het vaak nog niet geloven dat ik zoveel gegroeid ben en dat spullen krijgen er nu gewoon zowaar ongeveer bij hoort. Het klinkt nog altijd raar om te zeggen. Maar bij dat ene Duplo pakket is het niet gebleven. Eens je samenwerkt met bedrijven doordat je betaald wordt en/of producten krijgt gaat de balans toch overwegen naar werk ipv puur hobby. Ja, ik doe het nog enorm graag en het voelt wel nog meestal als hobby maar daar ben ik ook eerlijk in: Vaak is het ook gewoon werk. Ik heb nu namelijk te maken met deadlines en met “moetjes”. Die moetjes houden niet in dat ik moet liegen of gedicteerd krijg wat ik moet vertellen. Nee, zeker niet. Bij bloggers draait het net om de persoonlijkheid en authenticiteit. Ik ben enorm dankbaar dat mijn hobby mijn werk is.
Lees ook: Hoe geld verdienen met bloggen
Nou, op dat gebied is werk dan wel met een korreltje zou te nemen. Ik zou er niet van kunnen leven. Ik heb “de luxe” dat het niet hoeft, ik ben nog altijd in eerste plaats thuisblijfmama en we zijn dus nog altijd vooral een huishouden dat draait op één inkomen. Mede door mijn webshop waardoor ik best nog wel wat extra investeringen heb die ook betaald moeten worden. Ik kan wel zeggen dat ik nu wel op een punt begin te komen, als ik niet meer extra investeer, dat het zou beginnen opbrengen. Waar ik dus enorm blij en dankbaar voor ben. Het werken zie ik eerder als in de uren en de moeite dat ik erin stop. Ik ben er heel erg serieus mee bezig, probeer er professioneel mee om te gaan en ik werk er echt voltijds aan. Nu vier van de vijf kinderen naar school gaan probeer ik ook overdag redelijk wat werk te verzetten. Natuurlijk heb ik ook nog de zorg voor onze dreumes. Ja, ik ben blij met wat ik verdien voor mijn blog maar neen ik zou er zelf mijn gezin niet van kunnen onderhouden. Ik hoop wel dat dit ooit kan, of met andere woorden ik wil wel groeien en blijven mezelf verbeteren.
Daar kan ik best kort in zijn: altijd en overal. Een blog dat ben je, dat leef je. Ik blog over mijn leven en bijna alles wat ik doe. Ik kies natuurlijk wat ik privé wil houden, ik zwier niet alles zomaar op het internet maar ik denk wel een hele dag door aan mijn blog. Ik werk ook echt bijna heel de dag eraan. Er zijn momenten waarop ik bewust dat niet probeer te doen en dat zijn de uren na school tot mijn kinderen in bed liggen. Maar ook dan ben ik ermee bezig, dan neem ik foto’s of doen we samen een unboxing of iets anders. Als we op uitstap gaan is dat ook deels werken voor de blog, dan ben ik er volledig voor mijn gezin maar dan neem ik wel vaak onbewust notities wat ik erover zal vertellen op mijn blog.
Om het af te bakenen werk ik voor mijn blog op een schooldag:
9u-12u – blog/vlog + zorgen voor de dreumes
12u30-13u30 – eten en pakjes maken voor mijn webshop + zorgen voor de dreumes
13u30-15u00 – blog/vlog + zorgen voor de dreumes
15u00-20u30 – kindjes ophalen van school, huishouden, koken, bedtijd kindjes, …
20u30-00u30 – blog/vlog
Nouja, dat is een gemiddelde hé. Om de twee weken op maandag moet ik onze oudste zoon en enkele klasgenootjes ’s middags aan het zwembad ophalen en naar school voeren. Geregeld heb ik ook een event overdag of doe ik een boodschap of nog iets anders. Maar dat is het zowat. Ook probeer ik één of twee keer ’s avonds vanaf 22u00 tv te kijken en écht te ontspannen. Sinds kort probeer ik ook in het weekend helemaal niet te bloggen, ook ’s avonds niet.
Veel liefs,
Sofie
4 Comments
Zo cool hè.
Zo blij voor jullie ook.
Dat duplo setje wist ik nog.
Leuk, zo’n blik achter de schermen :).
Hier begin ik het ook steeds serieuzer te nemen, al is het moeilijk met de fulltime job ernaast. Ik streef er alvast naar 2 artikels per week online te krijgen, haha.
Ik kan wel enkel bevestiging: een blog daar werk je continu aan. Zoals je zelf zegt: dat leef je. Inspiratie opdoen, foto’s trekken, interactie met lezers, netwerken, … . Je hoeft daarom nog niet persé een artikel te schrijven.. er komt zoveel meer bij kijken als je een blog wilt onderhouden.
Leuk artikel. hier voelt bloggen ook steeds meer als mijn werk. Natuurlijk ben ik thuisblijfmoeder, maar overdag heb ik alle tijd om te bloggen en ik leef er echt voor. Maar om drie uur gaat de laptop uit en is de tijd voor de jongens. Mijn kinderen zeggen ook tegenwoordig ‘Mijn mama, die is blogger’.
Heel tof dat je ons een blik achter de schermen gunt. Zo ziet iedereen eens bloggen meer is dan 10 minuutjes s avonds schrijven. Heel mooi en eerlijk geschreven trouwens…!