Ik beken: twee van mijn kinderen krijgen elke dag boterhammen met choco mee naar school. Altijd. De twee andere schoolgaande kinderen niet altijd.
Kan dit nog tegenwoordig, of moet ik mij verwachten aan een aanklacht voor het verwaarlozen van mijn kinderen. Het is dan ook nog gewone choco. Choco met suiker in en vast ook wel enige E nummers. Ik weet het niet, ik zou het etiket moeten lezen. Ja, dat doe ik ook al niet. Wat een mama ben ik toch, hoe kunnen mijn kinderen ooit opgroeien tot zelfstandige evenwichtige volwassenen als ik nooit etiketten lees. Nee, correctie, ik lees soms wel etiketten. Yup. Ik kan best bewust leven, alleen kies er heel bewust voor om dat niet altijd te doen.
De reden waarom ik mijn kinderen nog altijd boterhammen met choco meegeef naar school, en dit in het jaar 2017, is heel simpel. Ze vinden het lekker. Yup, soms moet het niet moeilijk zijn toch. Wat zeg je? Dat ik niet veel om mijn kinderen geef en het gemak voorneem? Ja, je hebt gelijk. Ik neem gemak voor, ik ben een zogenaamde luie ouder. Maar, luie ouders hebben gelijk, weet je wel. Als ik een luie ouder ben, dan ben ik vrolijker en heb ik meer energie over voor de zaken die er ook toe doen. Ze daadwerkelijk op school krijgen bijvoorbeeld. Met boterhammen met choco in de brooddoos in hun boekentas, dat ook.
Er is zelfs nog een andere reden. Het is niet enkel uit luiheid, nee, ik deed voorheen wel eens enkele pogingen om gezonde Instagram waardige brooddozen te vullen. Ik stak er fruit en groenten bij. Ik sneed boterhammen in gekke vormpjes. Heel leuk vonden ze dat. Om naar te kijken, niet om op te eten. ’s Avonds bij het opendoen van de brooddozen moest ik zoeken naar wat ze opgegeten zouden hebben. Niets, denk ik. Ik had mooie gevulde gezonde verantwoordelijke suikervrije en E-nummer vrije brooddozen, maar lege kindjes. Erger nog. Ik had verdrietige kindjes.
Niet allemaal, mijn dochter kan daar echt van genieten en eet het meestal ook op. Mijn oudste zoon niet. Erger nog, we hebben daar dagenlang crisis rond gehad. Want weet je, als er een begeleider op school gewoon op een neutrale toon even informeert naar zijn nog altijd volle brooddoos, klapt hij dicht. Wat hij dan wegstopt maar er terug uitlaat thuis, bij mij, in een veilige gekende omgeving. Zonde toch. Ik weet wel wat ik verkies dan. Lang leve boterhammen met choco.
Libelle heeft en grote lunchbox enquête gehouden, ze kregen maar antwoord van 800 ouders en 200 leerkrachten.
Met de inhoud van de brooddozen is het vrij goed gesteld, het is vooral de omkadering – dus het lunchmoment zelf – die een heel pak beter kan.
De lunchpauze hoort een moment te zijn van ontspanning. Helaas is dat in de meeste gevallen niet het geval. Integendeel zelfs: de lunchpauze levert stress op.
Dé aangehaalde oplossing van een deskundige:
Laat de kinderen rustig in hun klas eten. Dat hoeft niet lang te duren! Dan heb je meteen nog het voordeel dat je meteen ziet wie er goed eet en wie niet.
Dit is voor mij (en er ligt ook nadruk op) het meest opvallende én het meeste jammere aan de enquête. Er is werk aan de winkel voor de scholen en de leerkrachten. Er zijn oplossingen mogelijk, zoals hierboven al aangehaald! Bij ons op school (op zich een kleine school) eten ze in twee groepen, wat perfect lukt! En ze eten ook zoveel mogelijk buiten en niet in de refter.
Hebben jullie de enquête gezien in de Libelle? Lees hier nog wat resultaten na!
Wat krijg(t)(en) jou kind(eren) mee naar school?
1 Comment
Bij ons ook boterhammen met choco of confituur. Hesp valt bijvoorbeeld thuis wel in de smaak, maar na enkele uren in de boekentas zou ik het zelf ook niet meer met smaak opeten (vooral niet in de zomer).