En zachtjes begint het te dagen, hoe we die dochter van ons moeten aanpakken. Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinwinkel, en zeker als het over Emma gaat. Al ben ik nog veel te vaak een olifant. Het is ook niet altijd simpel op hechtische momenten, er zijn nog 3 andere kindjes (elk met eigen handleiding en behoeften), en ja, ik heb ook mijn behoeften. Soms ben ik aan het koken en wil ik gewoon doordoen. Of ik wil even vlug opruimen om dan in de zetel te zitten met de kindjes. En dan is het me soms allemaal teveel.
Vaak niet logisch. Als je wil doordoen onder mom van: Dan heb ik straks meer tijd met de kindjes. Terwijl je op dat moment een kindje afwijst. Daar klopt iets niet.
Maar, Emma dus. Emma blokkeert heel erg vaak. Ik denk, ik hoop en ik geloof dat ik al een klein stukje van haar sluier kan oplichten. Ik ben er dan best trots op dat het mij gelukt is, haar dingen te vragen zonder dat ze zich gaat afsluiten. Want als dat gebeurt, dan is het te laat.
Ik heb zelfs een klein voorbeeldje opgeschreven om te onthouden, hopelijk het begin van iets dat zal groeien in het beter omgaan en snappen van onze geliefde dochter.
Eden weent, ik weet dat Emma hem pijn heeft gedaan. Ik vraag onderzoekend en nieuwsgierig aan Emma: “Oei, Eden weent, hoe zou dat toch komen?” Waarop Emma rustig zei: “Ik heb hem pijn gedaan.” Zo vlot ging dat. Wauw. Ok ja, dit ligt niet alleen aan Emma, dit werkt vast bij de meeste kindjes, dus ga je gang en test het uit!
Nog een ander soort voorbeeldje, dit gaat niet echt om blokkeren en vaak geeft Emma wel gewoon het tutje aan Eden als ik erom vraag. De lieverd.
Ik stond te koken en Eden was aan het wenen. Ik wist op dat moment dat hij behoefte had om even gezellig te tutteren. Ik wist op dat moment dat Emma hoogstwaarschijnlijk het tutje niet zou willen geven aan Eden. En dus vroeg ik heel spannend “Vinden wij ergens het tutje van eden?” waarop Emma heel enthousiast zei: “Ja, hier!” en ik vervolgde: “Aha, hij zal blij zijn als je het geeft.” En toen werkte het. Ik ben me er wel van bewust dat dit niet altijd zal werken, soms kan het haar gewoonweg niets schelen of Eden blij is of niet. En ja, Eden is mijn verantwoordelijkheid, niet de hare. Ik wou het toch even delen.
Op naar nog meer doorbreek momenten bij Emma.