Eden is nu even oud als dat hij in mijn buik heeft gezeten.
Ah neen wacht. Hij besloot om er niet uit te willen en dat komt dus pas over 5 dagen. De koppigaard. Dat heeft hij nog altijd. Koppig zijn. Hij kan zich ook al goed boos maken, als we hem iets geven om te eten en hij wil het niet gaat hij erop kloppen en daarna op de grond smijten. Net zoals Adam doet. Ook zegt hij al enkele woordjes: “Op” en “Kak”. Net zoals Adam heel erg veel zegt op een dag, kak staat trouwens in Adam-taal voor kapot. Hij kan uit 3 kinderen kiezen om na te doen en dan beslist hij dat? Tsss wat moet daarvan komen 😉 . Grapje. Hij snapt de woordjes natuurlijk nog niet echt, soms twijfelen we wel omdat hij beginnen is met “op” te zeggen aan tafel telkens als zijn bloemkooltje op was (of verdween onder tafel). Hij kan ook heel erg blij zijn, gieren van het lachen, rondkruipen en spelen, staan wippen op de zetel aan de leuning. Geweldig vrolijk zo’n baby in huis. En onmisbaar, dat ook.