37 weken 2 dagen zwanger van ons vijfde kindje

Oftewel nog een 19 dagen op de teller. Maar wie telt er nu?!

Hoe het gaat met de baby

Afgelopen zaterdag mochten we nog eens op baby date! Voor de eerste keer zonder kindjes mee, die bleven bij oma. Ah neen, Eden was mee, oma probeerde hem nog te overhalen met koekjes dat ze meegebracht had. Maar daar zijn mijn kindjes niet zo gevoelig aan hihi. En zeg nu zelf, als je gewoon bent om met 4 kinderen bij de gynaecoloog te zitten en dan plots maar 1’tje meehebt voelt dat echt als geen!

Bon, de baby dus! Ze doet het goed, ligt nog altijd mooi met hoofdje naar beneden en rugje links. Ideaal. Gewichtje was rond een 3,1kg dus perfect op schema. Hij denkt dat ze iets minder zwaar zal zijn als onze vorige. Ik dacht direct: “”hah! een reden te meer om mij langer overtijd te laten gaan indien nodig. Jiha.” Al zal deze baby braaf zijn en zoiezo vanzelf komen, jaja (hint aan de baby in de buik!). Verder nog geen vorderingen wat we ook niet verwacht hadden. Dus we tellen verder af.

Hoe het gaat met de mama, mezelf dus

Ietskes minder! Na weken hoesten, kortademig en zo te zijn had ik vorige week al een niet zo’n fijn gevoel aan mijn linkerribbenkast. Vrijdagochtend tijdens een hoestbui werd dat nog zoveel keer erger dat ik bijna niet meer recht kon staan. Ai ai ai. Gelukkig was manlief nog thuis want ik kon onmogelijk de kindjes naar school doen met de bakfiets. Heel fijn dat hij nog vlug verlof kon nemen, de kindjes naar school kon voeren en dan naar de dokter. Helaas kan de dokter daar, zoals verwacht, niet zoveel aan doen. Ik heb een ontsteking op die spieren en er is hoogstwaarschijnlijk een rib gebarsten, dit door combi hoesten en zwanger zijn. Een heel erg pijnlijke zaak!! Rusten is de boodschap.

En oh wat heb ik het moeilijk met dingen uit handen te geven. Met de huishoudelijke taakjes valt dat nog mee, al moet het hier al weken eens grondig gedweild worden … en begint me dat écht ferm te irriteren. Maar wat ik het allerergste vind is dat ik nu zelf de kindjes niet meer naar school breng ’s morgens. Manlief zet ze af en dan blijft oma bij hen tot ze in de klas zijn. Vanmorgen vonden de kindjes het super leuk, hopelijk blijft dat nog zo de komende weken waarin het nodig zal zijn. Afhalen doe ik wel nog, het fietsen lukt wel maar daar is ook alles mee gezegd 😉 .

Maar dat neemt het genieten van het zwanger zijn niet weg. Ik vind het nog altijd zalig dat groeiend leven in mij. Nieuwsgierig hoe ze zal zijn, …, nu nog eventjes alleen van mij!

Wat moet er nog gebeuren

Ondertussen hebben we toch al eens een proefdruk laten maken en goedgekeurd voor het geboortekaartje. De doopsuikerdingetjes zijn al begonnen maar ahum nog redelijk wat werk, dat stond eigenlijk op de planning voor vorige week maar daar is niets van in huis gekomen.

Naast mijn kant van het bed staat nu een eenpersoonsbedje, ideaal! Zal volgens mij veel handiger zijn dan de co-sleeper omdat dit de volledige lengte van ons bed inneemt en zo goed als doorloopt dus. Lekker veel ruimte! Mag ook wel met Eden dat ook nog elke nacht bij ons ligt.

Het begin van mijn koffertje dat mee moet naar het ziekenhuis is er ook al.

Het park gingen we ook al eens opzetten, maar nu blijkt “de plank” waar de matras op komt vermist. Daar gaan we nog iets moeten op verzinnen.

De kleine luiertjes zijn gewassen en liggen klaar in de commode. Evenals de kleertjes.

We zijn hoe dan ook klaar voor de komst van onze 5de spruit. Veel meer dan veel liefde, warmte en mijn borsten heeft dat kind toch niet nodig hé!

Waag een gokje! – AFGELOPEN

Je kan nog atijd een gokje wagen over onze kleine meid, wanneer zal ze geboren worden, hoeveel zal ze wegen, … Laat je maar gaan! Ik ben benieuwd!