Met die tragische gebeurtenissen een paar dagen terug in Parijs. De gedachte dat dit niet alleen in Parijs gebeurt en niet alleen een paar dagen terug. Maar dat dit op vele plaatsen gebeurt en heel frequent. De harde reacties die ik vaak te lezen krijg die me nog meer doen afvragen waar zijn we mee bezig. De angst om wat komen gaat, treuren om wat was. Bidden en geloven. Er zijn voor elkaar en liefhebben. Lichtpunt in deze wereld.
Daarom deze blog. Daarom besloot ik nogmaals mijn zegeningen op te schrijven. Want dat zijn er veel. Heel erg veel. 20 hiervan, sommige wat groter dan andere maar allemaal even belangrijk.
- Mijn geweldige man, kinderen, familie, vrienden, kennissen en zelfs mensen die ik
bijna niet ken
- Dat alles nog super goed gaat met ons baby-meisje, haar hartje klopte afgelopen zaterdag heel goed in mijn buik, de talloze vrolijke bewegingen die ik dagelijks mag voelen
- Een fijn oudergesprekje over Abel
- Emma die heel erg vrolijk het huis verder inpalmt met haar poppen en accessoires
- Eten om mee te koken
- Een lekker warm vuurtje om de kilte uit de living te verjagen
- De vloerverwarming die eindelijk aangesloten is
- Adam en Eden die gezellig dicht naast elkaar in de zetel zitten
- Plannen maken om de berging in te richten
- Fijne herinneringen aan mijn papa
- Dat ik kan fietsen en bewegen zonder pijn
- Gezonde en gelukkige kinderen
- Netjes gedweilde vloer
- Vers gebakken cake uit de oven
- Een heerlijk zacht en geborgen bed
- Een babbel op school met een medemama
- Gehoord worden
- Onbezorgd opwekkingsliedjes zingen
- Haken tijdens het tv kijken
- De mogelijkheid hebben om te bloggen
3 Comments
Dat zijn een mooi aantal zegeningen…
Prachtig!
Mooi!