Gisteren werd Anna alweer 1 maandje oud. Om het met een cliché te zeggen: nu al?!
Dat is er natuurlijk eentje van elkaar leren kennen. Wat ze graag heeft. Wanneer ze wil eten, bij mij zijn of gewoon eventjes slapen en met rust gelaten worden. Anna is in vergelijking met onze oudere kindjes een redelijk makkelijk kindje. Niet de makkelijkste maar zeker ook niet de moeilijkste. Tot nu toe natuurlijk 😉 .
Ze drinkt geregeld, er zit zeker nog geen regelmaat in wat ik ook helemaal niet verwacht die eerste maand (erna ook niet hoor). Wat ze wel bijna elke dag doet is 1 flinke lange dut waar ze toch wel een 2 a 3 uurtjes gewoon ligt te slapen. Daarnaast doet ze kleine dutjes waar ze geregeld mama wil voelen en eens wat lekker gezellig drinken. Gewoon om gerust gesteld te worden dat mama er is. Samen soezen, gezellig. De draagdoek biedt in die momenten ook wel uitkomst, gelukkig maar soms!
‘s Nachts is het afwisselend. Soms kan ze grotere tijdstukken zonder mij te voelen, andere nachten wil ze bijna continu tegen mij geplakt zijn. Daarin volg ik haar, want dat betekend dat ik op die manier de meeste slaap kan halen. Eden speelt daarin ook een factor … maar hoe het tandem voeden ‘s nachts verloopt is voer genoeg voor een blogje op zich.
Ook dit is weer eventjes elkaar aftasten. Wennen aan het nieuwe mensje in ons huis. Alles moet eventjes herverdeeld worden. De kindjes zijn allemaal heel blij met Anna. Emma wil haar dagelijks uitgebreid knuffelen en zo lang mogelijk op haar schoot houden. Ook Abel houdt daar wel van, maar dat hoeft niet zo lang en zoveel als bij Emma. Adam heeft haar ook al wat meer aanvaard als de baby. Maar hij trekt er zich niet zoveel van aan, ze is er gewoon voor hem, punt. Dat is Adam natuurlijk, dat zal wel anders zijn als ze wat meer echt aanwezig is en dingen kan doen veronderstel ik. Eden is er super lief voor. Gaat knuffelen, wil ze voor heel eventjes op de schoot en geeft dan een lief kusje en een aaitje. Super schattig om hem dan te zien zitten met zo’n baby op zijn kleine schoot. Genieten die momentjes!
Overdag als de kindjes naar school zijn valt dat allemaal mee natuurlijk. Dan is er enkel Anna en Eden. Aandacht verdelen en dergelijke lukt dan wel zoals het “moet”, ze kunnen ook samen drinken bij mij bijvoorbeeld. Als ze er alle vijf zijn gaat dat doorgaans ook vanzelf. Eigenlijk merk je niet zo heel veel verschil tussen 4 of 5 kindjes. Behalve dan dat er eentje een baby is en best wel veel vastgehouden wil worden. Ik zie dat enkel maar beteren als ook Anna groter zal zijn en wat meer zelfstandig zijn of gewoon wat meer zal begrijpen. Nu kan je wel zeggen aan de baby: “Mama komt zo!” maar zoveel zin heeft dat niet 😉 al doe ik het wel. Als iedereen tevreden is of gewoon bezig is dan valt dat allemaal heel goed mee. Van zodra er eentje, of nee eigenlijk meer dan eentje, een crisis moment of accute aandacht nodig heeft is het terug wat zoeken. Maar eerlijk is eerlijk, met 4 kinderen is dat ook zoeken. Dat is nu eenmaal zo, een mens kan zich niet in 5 of in 4 splitsen. Ook daarin vinden we wel terug meer en meer onze weg.
De momenten waarin de meeste aanpassingen zijn is het ochtendmoment als ze naar school moeten. Nu moet ik bijvoorbeeld ook zorgen dat Anna een verse luier aanheeft en dat er tijd is om haar te voeden voor ik de kindjes naar school breng. Om dat op te lossen drinkt ze gewoon bij mij wanneer ik ontbijt, twee vliegen in één klap! En ook ‘s avonds tijdens het avondritueel, vaak is ze dan niet tevreden dus dan is het wat goochelen tussen Anna troosten en het avondritueel van de kindjes volgen en goed ten einde brengen. Ook dit zal beteren eens Anna wat groter is en er ook aan zal deelnemen. Wat nu nogal passief is natuurlijk 😉 .
4 of 5 kindjes hebben heeft zoveel voordelen. Ik vind het echt heerlijk om te zien hoeveel ze aan elkaar hebben. Ook al zijn ze niet altijd vriendjes. Dat hoeft ook helemaal niet.