wat haal ik nu weer in mijn hoofd

Voor Adam haakte ik een babydeken. En nu heb ik het in mijn hoofd gehaald om een babydeken te breien. Ja, breien. Echt meer dan 10 jaar niet meer gedaan. Als dat maar goed komt. Nou euh, tot nu toe is dat een twijfelgeval. Deze middag eraan begonnen, bestuderen in een boekje hoe ik moet opzetten en recht breien. We gaan niet te moeilijk doen natuurlijk. Maar ahum in mijn 2de rij liep het al mis, echt mijn stomme schuld. Dus opnieuw. Dan leek het goed te gaan. Een beetje bobbelig, maar ah dat heeft misschien ook wel zijn charmes. Tijdens het naarstige breien dacht ik terug aan mijn meme. Die kon er wat van, en ze hielp me dan ook met plezier mijn breiwerkjes maken voor de lagere school. Wat mis ik haar.
Maar dan kwam mijn mama om eventjes te babysitten op Adam terwijl ik de kindjes van school zou halen. En tja ze kon het toch niet aanzien en hup daar ging mijn breiwerk weer eraan. Jamaar zeg!! Toen ik terug kwam had ik een dubbel zo lang perfect breiwerkje. Dank je mama. En nu durf ik niet verder doen uit schrik om het terug te verknoeien 😉 we gaan maar nog eens een poging wagen …

Ik ga er deze keer maar niet op hopen dat het dekentje zal klaar zijn voor geboorte …