Over was en borsten

Was, overal lag er was. Op het aanrecht, de keukenvloer, tussen de kruimels onder de eettafel, vlak naast een half gevulde wasmand. Het was een kleurrijk geheel, met roze stippels en blauwe strepen, hier en daar iets donkerblauw of zwart. In de zetel, naast een omgevallen Duplo toren , een paarse beha en een geel jurkje, lag Evy te slapen. Op haar zij, met één borst ontbloot. Een millimeter van haar tepel verwijderd, lag haar baby. Vinn, was verzot op bananen, zijn zus en zijn mama. Op dat moment lag hij met open mond heerlijk weg te dromen, er hing nog een druppel melk in zijn mondhoek en heel wat kwijl.

Ook Evy lag zoet te dromen, eindelijk, want afgelopen nacht was Vinn wakker. Ze heeft wel vijftien keer met hem rond tafel gestapt. Ook al slapen ze allemaal samen in één groot familiebed, Vinn was niet akkoord. Liggen wou hij  niet en nu hij kan kruipen bleef hij maar uit bed komen. Evy nam hem dan maar mee naar beneden en hoopte wat rust te kunnen vinden in de zetel. Nee, ook dat wou Vinn niet, hij zette zijn keel open alsof er een heel gevaarlijk monster dichtbij stond te grommen. Evy wou ook haar keel openzetten, toch deed ze dat maar niet. Het enigste dat goed was, was stappen, stappen en stappen. Evy heeft nu wel heel veel stapjes op haar stappenteller maar euh niet echt veel gemeten slaap. 3 uur 16 min om precies te zijn. Gelukkig doet Vinn af en toe wel nog een middagdutje. Zoals vandaag.

De bel rinkelde. Evy schoot wakker, oef Vinn sliep rustig door. Verward maar voorzichtig opkrabbelend, haar haren aan de kant duwend, kwijl afvegend aan haar mouw, ging ze naar de deur. ‘Hallo.’ De postbode werd meteen knalrood en stamelde ‘Euh, ja, ik heb een pakketje voor Evy Vanraes mee. Hier tekenen aub.’
‘Ok, dank je.’ geeuwde Evy. Ze draaide zich om, zette het pakketje op de grond, zei gedag tegen de postbode die alweer op zijn fiets zat en sloot de deur. Toen ze terug naar de living stommelde zag ze haar weerspiegeling in de glazen deur. Haar rechterborst keek haar aan, bloot. Shit. Oh ja, ik ga terug slapen. Evy gaat terug naar de zetel en schuift naast Vinn in de zetel, oef gelukt. Ze sluit haar ogen.

‘Mama, maaaamaaa, maaamaaa.’ Brabbelt Vinn, zo schattig hij kan al zijn eerste woordjes zeggen. Evy vond het op dat moment wat minder schattig. Haar ogen waren welgeteld drie minuten dicht. Nou, aan de slag dan maar. ‘Kom schatje, we gaan een lekker banaantje eten.’ Ze neemt Vinn op, doet haar trui goed en loopt naar de keuken. Die was moet ik ook nog verzamelen, de vaatwas legen en misschien ook al aardappelen schillen voor deze avond. Eerst maar eens die was aanpakken, Evy zette Vinn op de grond.
‘Naan?’
Ah, juist ja, we gingen een banaan eten. ‘Kom maar Vinn, ja goed zo, wat kruip jij al goed!’ Evy gaf Vinn een halve banaan en zette hem op zijn stoel.