Wij lezen hier al 6,5 jaar kindjes voor. Zolang als ik mama ben dus. Sommige beginnen er al mee tijdens de zwangerschap, dat deed ik niet. Abel las ik wel voor als baby, zelfs als heel kleine baby. Ik vond het gezellig en gaf me ook wat te doen. Ja, je kan wel uren kijken naar zo’n kleine lieve baby, maar het is fijn om af en toe eens iets om handen te hebben. In die tijd had ik nog meer tijd, ik zat lang met hem in onze poang en toen las ik voor. Ik bleef dit doen zelfs toen Emma er kwam. Dan gaf ik Emma de borst en zat Abel bij op schoot en las ik hem voor. “Nog nog nog” was toen niet vreemd. Of het specifiek het woordje nog was betwijfel ik, het zal eerder een teken geweest zijn, dat zit al te ver. Maar hij had graag dat ik hetzelfde boekje en hetzelfde stukje voorlas. Altijd maar weer opnieuw.
Ik hoor het ook rondom mij. Kindjes, vooral de jonge exemplaren willen vaak hetzelfde boekje of zelfs hetzelfde stukje uit datzelfde boekje voorgelezen krijgen. Bij Abel (6j) is dat nu al wat over, al zou hij zo opnieuw eens het boekje uit is opnieuw erin beginnen. Emma (5j) heeft dat minder, ze wisselt heel graag af. Adam (3j) is daar nu volop mee bezig, ik moet al weken uit zijn cars boek voorlezen ’s avonds. Dagenlang was dat hetzelfde stukje, 1 bladzijde, de laatste. Toen, zomaar of juist om een reden dat ik niet weet, was dat een ander stukje. Soms wil hij ook zelf eentje kiezen en dan kiest hij en kiest hij, kiest nog wat en lijkt het maar niet te vinden. Dan lezen we uiteindelijk gewoon het stukje dat ik de avond ervoor ook moest lezen. Nog op andere momenten zegt hij “mama kiezen” nouja dan kies ik eentje maar dat is nooit goed. Dan moet ik een andere kiezen. Deze is ook nooit goed. Op voorhand aanhalen “als mama moet kiezen lezen we het ook” helpt niet. Tenzij je wil lezen onder luid gekrijs, als je die kans al krijgt want meestal saboteert hij dan het boekje. Uinteindelijk kiest hij dan iets, en ja meestal is dat hetzelfde als altijd. Ook heeft hij soms genoeg met de helft van dat stukje, dan is hij tevreden. Boek dicht en naar de volgende stap op zijn stappenplan: kusjes geven.
Kinderen houden van rituelen. Doorgaans toch, natuurlijk zijn er van soorten. Bij ons avondritueel zit voorlezen zoiezo ingebakken. Vaak is dit nog niet genoeg. Door dan telkens hetzelfde voor te lezen weten ze wat er komt. Ze kennen het verhaal, de tekst en de stemmen. Dat geeft hen rust.
Doordat het verhaal niet nieuw is zijn ze rustiger. Het is vaak minder spannend, al leven ze telkens wel opnieuw mee. Toch geeft het rust, ze weten wat er komen gaat en ze weten hoe het afloopt.
Ook leren ze erdoor. Wat telkens wordt herhaald blijft beter hangen. Zo leren ze de woorden die telkens voorgelezen worden, de eventuele afbeeldingen die ze bekijken, alles blijft beter hangen bij herhaling. Ook zijn ze doorgaans heel oplettend. Ze weten het wanneer je eens een woordje anders uitspreekt of laat wegvallen.
Moet jij ook altijd voorlezen uit hetzelfde boekje?
1 Comment
Ik heb dat ook wel gedaan. Het handige was dat ik ondertussen ook wat anders kon doen omdat ik het boek uit mijn hoofd kende.