Visite, visite, een huis vol visite

Een Abel die persé in pyjama wil blijven, bij het voorstel alleen al dat ik hem kleren ging aantrekken “Ik ga je slaan!”. Nee dat ga je niet. Toen ik voorovergebogen stond deed hij het toch, op mijn rug. Mijn reactie was erg duidelijk, dat hij uit zichzelf naar buiten vloog, een teil met vies aardewater uitgoot vlak voor de achterdeur, die teil kapot smeet en in een crisis de garage indook. En toen ging de bel. De mensen waren er. Gelukkig zijn het mensen die zelf ook van die wonderlijke kindjes hebben en zijn ze uiterst begripvol. Na even ging ik naar Abel toe en wonder boven wonder, ondertussen had hij daar de spullen gevonden om naar de kringloop te brengen. Waaronder een beker met dobbelstenen en was hij er gefascineerd mee aan het spelen. Zonder mopperen kwam hij mee naar binnen. Gezellig druk. Met in totaal 5 volwassenen en een 15 tal kinderen groot en klein.

Van onze opruimactie gisteren niet zo veel meer te zien, al viel het wel nog mee. Mijn 4 pateekes krijgen het op hun alleen nog erger vol. Toen we nog maar overbleven met 2 volwassenen en 7 kindjes was de zon al helemaal van de partij en besloten we de tuinslang “open” te zetten. Rust. Of toch bijna. Tot opeens Adam binnenstond met een gieter vol water en een zandvormpje en lustig het zandvormpje vol water begon te gieten, evenals de vloer. Of merken dat Adam een badje aan het nemen is buiten, zijn haar en alles aan het wassen, met lekker een absorberende wasbare pamper aan. En toen ik nog in mijn uppie overbleef met 4 kindjes, eerst zwaaien aan de deur. Adam het huis doorgerend komt, met een giga lekkende pamper.

Ondertussen is de helft van het speelgoed terug opgeruimd, hebben de kindjes al geschilderd, Adam zijn vies schilderswater half opgedronken en de andere helft uitgegoten over de tafel en de grond. Zelf even ontvluchten en deze blog schrijven en dan de andere helft van het speelgoed aanpakken. Gezellig genieten van de kindjes, dan komt “papa” thuis met lekkere frietjes, njammie. Dat is het plan. Strak.