Ik hou niet van mijn kinderen bezighouden. Ik ga ervan uit en vertrouw er op dat ze zich zelf kunnen bezighouden. Dat werkt hier, goed zelfs. Natuurlijk speel ik wel eens mee, lees ik boekjes voor, zet ik mij erbij aan tafel om samen gezellig te kleuren, … Maar in se ben ik zeker geen bezighoud-moeder of meespeel-moeder.
Tot Eden er was. Haha, nee ik ben geen andere mama geworden – toch niet op dat gebied – maar Eden is weeral een speciaal mannetje. Zoals elke 2 jarige heeft hij zijn drama momentjes, een sterk willetje, oefent hij regelmatig zijn krijsen, houdt hij ervan om op de grond te liggen, …, dit in combinatie en allemaal samen.
Afwegen wie hier het ergste was in de zogenaamde peuterpubertijd kan ik niet. Omdat je dat vergeet, elk kind is zoiezo anders maar voornamelijk omdat de andere gezinsleden anders zijn. Mocht Adam er niet zijn of mocht Adam anders ineen zitten dan zou Eden zijn peuterpubertijd draaglijker zijn. Denk ik. Want ja, misschien zou het dan gewoon even erg zijn op een andere manier. Het is nu voornamelijk de combinatie van Eden en Adam dat hier heel erg moeilijk loopt.
Op een gegeven ogenblik bedacht ik mij dat het Eden misschien goed zou doen mocht ik hem wat meer uitdaging geven. Even afstappen van mijn idee dat hij zal zoeken wat hij nodig heeft, en dat ook vinden. Veel materialen en uitdagingen zijn aanwezig en binnen kinderbereik. Hij ging al af en toe eens naar de puzzels en vond het heel leuk om te doen. Dus ik greep het puzzelen aan. Ik nam af en toe zelf het initiatief om hem te laten puzzelen. In de hoop dat hij daardoor misschien een bepaalde behoefte extra kon vervullen en dan misschien redelijker was. Mijn redelijker is veelal van een andere dimensie dan andere ouders heb ik al gemerkt. Ik heb tot nu wel niet echt de indruk dat het veel beter is daardoor, maar hij geniet van het puzzelen en het zelf aanbrengen doe ik nu al eigenlijk niet meer. Zeker niet nu het vakantie is en de andere kindjes ook allemaal thuis zijn. Genoeg te doen hier in huis!
Aan welke uitdaging had jou peuterpuber het meeste nood?
2 Comments
De koppigheid en eigenwijsheid vond ik het lastigst.
Oh gelukkig, ik voel me vaak schuldig dat ik mijn kinderen zo niet bezig houd maar der zijn er nog zo 🙂 😉 Het liefst zit ik er gewoon bij aan tafel als ze verven of met playdoh spelen, maar als ik zo een uur lang dinos en honden en weet ik veel wat moet maken van playdoh…*groan*