school versus thuisonderwijs – even nood aan een lijstje

Al van voor onze kinderen officieel naar school gaan spookt thuisonderwijs al rond in mijn gedachten. Vooral toen we nog geen zekerheid hadden dat ze in de levensboom terecht konden.

Thuisonderwijs is nooit echt lang uit mijn gedachte. Toen we telefoon kregen dat onze oudste naar dé school mocht gaan, toen wel. Want wat waren we blij. Enorm blij. Dat was ook terecht, de school waar hij ondertussen al aan zijn 4de jaar bezig is, is geweldig. Ook de andere kinderen gaan er nu naartoe.

Onze school

Al van onze eerste info avond daar waren we verkocht. Hun visie en team zijn gewoon schitterend. Dat is ook echt zo. Ze staan allemaal achter de visie en zijn heel erg enthousiast.

Natuurlijk hebben we al momenten gehad waar het niet helemaal klikte. De kinderen hebben periodes gehad waar ze het moeilijk hadden ‘s morgens om naar school te willen. De oudste had dit rond kerst dit jaar, door de verandering naar het eerste leerjaar. Onze dochter had dit vorig schooljaar tot ze opeens van de ene dag op de andere gedraaid was. Toen hebben we ook eens onenigheid gehad op een oudercontact. Maar dit terzijde zijn we super tevreden van de school. De kinderen gaan heel erg graag. Ja, onze oudste heeft moeite met de stille werktijd. Al zei hij een paar dagen terug wel eens uit zichzelf dat hij de stille werktijd wel weet de appreciëren omdat hij dingen leert. Ze gaan helemaal op in de projecten. Ze leren super veel bij en gaan heel erg graag.

Uit de rapporten blijkt dat ze onze kinderen goed kennen. Deze rapporten zijn geen lijstjes met punten. Nee, het zijn uitgeschreven bevindingen van hoe ze zich ontwikkelen en gedragen in de klas op de verschillende gebieden. Geweldig om te lezen, herkenbaar en vooral heel erg motiverend. Op 1 discussie puntje na bij onze dochter, maar dat is typisch. Een categorie apart. Letterlijk en officieel.

Ze hebben veel beweging, veel inbreng en toch een structuur zodat ze weten wat komt. Ze worden goed begeleid en opgevangen. Ze hoeven niet urenlang stil te zitten op hun stoel, ze leren rekenen al lopend.

Dus, ja we zijn wel tevreden van de school.

Thuisonderwijs

Toch blijft thuisonderwijs door mijn hoofd spoken. Met momenten meer dan op andere. Dik 1,5 jaar terug zou ik van de ene dag op de andere overgestapt zijn. Ware het niet dat Bram toen niet helemaal overtuigd was. Tenslotte was hij uiteindelijk wel op het punt gekomen om zijn zegen te geven, toen heb ik besloten om het even van mij af te zetten. Als proef hoe dat zou zijn. Een beetje later kwam ook het punt dat onze dochter haar draai maakte en er een heel goede periode aankwam. Het lukte bijzonder goed om het van mij af te zetten. Af en toe kwam het wel eens piepen maar niet in die mate dat ik meteen zou overschakelen. Zo ging het wel wat op en af. Momenteel zit ik in een periode waar thuisonderwijs weer fel naar voor komt. Niet omdat het slecht gaat op school of andere redenen. Gewoon omdat ik er zo achter sta, het principe.

School versus Thuisonderwijs

De vrijheid

Oh wat lijkt het me heerlijk. De vrijheid, niet op de klok hoeven op te staan, geen kinderen dwingen om hun aan te kleden omdat we op tijd moeten vertrekken. Niet alleen ‘s morgens maar ook ‘s avonds. Geen stress als ze zo fijn aan het spelen zijn in de tuin. Meer tijd om werkelijk te spelen. Geen heen en weer gerij. Op vakantie gaan wanneer je het wilt. Flexibeller omspringen met tijd.

Onderwijs op maat

Onze school is heel goed in differentiëren. Echt. Maar het is en blijft toch een verschil bij 20 of zelfs 10 kinderen (ja in het eerste leerjaar zitten ze voor lezen/schrijven per 10) als bij, stel nu, 5 kinderen. Thuisonderwijs is volgens mij het beste op het kind gericht. Dit hangt natuurlijk ook af van de thuisonderwijzer, de verwachtingen en de aanpak. Dat spreekt voor zich. Maar in mijn ogen is dat dus op maat van het kind.

Meer tijd zonder school

Oh wat hou ik van vakanties en extra vrije dagen. Ik heb heel graag mijn kindjes bij mij. Ook merk ik dat ik dan vaak veel meer tijd heb. Ik hoef ze niet naar school te brengen of te halen. Natuurlijk geef ik geen thuisonderwijs op die dagen dus natuurlijk heb ik geen idee hoe het zou zijn met thuisonderwijs. Zo voelt het nu wel: op dagen zonder school lijk ik meer tijd te hebben. Als ik op een schooldag om 9u thuiskom moet ik nog beginnen aan de ontbijttafel af te ruimen, de vaatwas en dergelijke zaken. Als ik ze niet naar school breng is dat doorgaans al in orde voor 9u. Tenzij we eens langer slapen natuurlijk.

De maatschappij en het negatieve beeld van kinderen

Ja, het is door de maatschappij dat zelfs ik bang word van het idee om altijd mijn kinderen bij mij te hebben. Mocht ik thuisonderwijs geven zou ik ze altijd bij mij hebben. Nu heb ik ook continu kinderen bij mij aangezien de jongste twee nog niet naar school gaan. Ik ben het gewoon. Maar ondertussen ben ik ook gewoon dat de oudste drie wel naar school gaan. Wat als die vanaf nu altijd thuis zijn? De grote vakantie vind ik geweldig. Zou dat zo blijven? Natuurlijk niet, maar is dat niet normaal? Samenleven gaat op en af. Lijkt me logisch. Toch ben ik er bang voor en dat past niet bij mij. Dat komt door de maatschappij. De maatschappij waar ik op veel vlakken tegen bestand ben. Ik heb mijn eigen ideeën en overtuigingen. Deze volg ik zonder problemen. Maar toch kruipt dat in je, of je het nu wilt of niet.

Egoïstiche mama

Daarbij komt nog eens dat ik best wel weet wat te doen. Stel dat wij ooit op een punt zijn waar alle kindjes naar school gaan. Ik weet altijd wel wat te doen, ook vervelen hoort daar natuurlijk bij, af en toe. Oh wat zou ik toch met die kindvrije uren kunnen doen? Meer bloggen? Lezen, bijbelstudie, rusten, het huishouden misschien zelf eens beter onder controle krijgen en houden (ahum nope dat lukt toch nooit), …. ohja misschien wel gaan sporten overdag! Dan zou ik ervoor kiezen om voor de komende jaren altijd mijn kinderen allemaal bij mij te hebben?

De zekerheid van school

Het is toch ergens fijn om te weten dat ze op school alles leren. Dat wij daar niet alleen voor verantwoordelijk zijn. We moeten ons geen zorgen maken dat ze alles van het leerplan zien. Ons niet teveel bezighouden met examens of andere “moetjes” in het oog houden. Wij moeten ze niet aan het werk krijgen of zaken uitgelegd. School is makkelijk op dat gebied. Zeker als je een school hebt waar je heel tevreden over bent, waar het grotendeels in de lijn ligt met dat je wel wilt voor je kind. Waarom dan moeilijk doen om het allemaal op je eigen nek te nemen. Alles zelf uit te vogelen. Of is die grotendeels niet goed genoeg.

Ik ben verantwoordelijk voor mijn kind

Ik heb wel kinderen waar ik het allerbeste voor wil. Moet ik dan op zeker spelen? Ja, maar wat is dan zekerheid? Is dat vertrouwen op een school of is dat zelf er helemaal voor gaan. Ik ben tenslotte diegene (samen met mijn man uiteraard) dat kinderen gekregen heeft. Wat is het beste voor onze kinderen? Is dat school of is dat de thuisonderwijs weg? Wij zijn ook groot geworden op school, maar hoe en kon het beter?

Geen problemen op school

De meeste, bijna allemaal zelfs, thuisonderwijzer dat ik ken en  volg geven thuisonderwijs door problemen. Hun kinderen voelden zich absoluut niet goed op school of in de klas. Het ging niet meer. Door pesterijen of gewoon omdat het kinderen zijn die een school absoluut niet aankunnen. Bij ons is dat voor nu het geval niet. Dat maakt het moeilijker. Zeker omdat wij wel een goede school hebben waar ze voor nu heel graag naartoe gaan. Waar ze zich zelfs op hun gemak voelen. Al typ ik dat laatste met een klein hartje. Want dat weet je nooit. Al durf ik het bijna wel helemaal te geloven. Ze zijn blij en kunnen het goed verwerken, die indruk krijgen wij toch. Maar dat onze school zo’n goede school is maakt het er niet altijd makkelijker op. Zouden we de stap naar thuisonderwijs wel zetten mochten ze op een andere school zitten? Natuurlijk zijn we blij met onze school. Al vraag ik me wel af in welke mate dat beïnvloed is doordat we weten hoe het er op andere scholen aan toegaat.

De school heeft een wachtlijst

Nog zo’n obstakel. Stel dat we onze kinderen van school halen om thuisonderwijs een kans te geven. Dan zijn we ons plaatsje kwijt. Dan geraken we waarschijnlijk niet meer op die school. Daar komt het punt waarop het een nadeel lijkt om zo’n goede school te hebben. Eens je dat gewoon bent wil je absoluut geen andere meer. Dus durven we dat risico wel te nemen?

Wat hebben de kinderen nodig

Hier gaat het om de kinderen. Niet alleen om wat ik ervan denk of vind. Hebben de kinderen last van die vrijheid of juist geen vrijheid. Van de maatschappelijke druk, de leerplannen, … Ze gaan graag naar school. Maar ze blijven ook graag thuis. Waar zouden de kinderen beter gedijen, beter ontwikkelen en ontplooien? Uit mijn overtuiging en visie weet ik het wel … maar toch … blijkbaar niet goed genoeg om te durven. Kan ik hen alles wel aanbieden?

Twijfel aan mezelf

Weet je, ik heb een ideaal beeld als huisvrouw. Dat beeld haal ik niet. Het zit niet in me, daar ben ik sinds kort achter. Ik weet het al langer maar ik durfde het aan mezelf niet toe te geven. Natuurlijk heb ik schrik en weet ik ook dat ik niet zal voldoen aan mijn eisen van een thuisonderwijzer. Zal ik daarmee om kunnen gaan? Zal ik dat allemaal kunnen, die druk, alles zelf doen, alles voorbereiden en opzoeken, …

Thuisonderwijs geef je met het gezin

Mijn man heeft er natuurlijk ook een mening over. Momenteel hebben we het er niet meer over. Er zijn geen problemen op school, de kinderen gaan doorgaans graag, er zijn geen grote of vele uitbarstingen om zaken te verwerken, … dus we voelen geen nood om daar over te praten. Ik stiekem wel, anders was er nu geen artikel.

Besluit School vs Thuisonderwijs

Bent u nog mee in mijn school vs thuisonderwijs gedachtengang? Ik weet het niet meer. Wat ik wel zie is dat het om durf gaat. Durven de maatschappelijke zekerheid af te leggen en de sprong te wagen. In het diepe springen. Zonder terug te kunnen. Ergens denk ik wel dat ik direct zou springen mocht mijn man tegen mij zeggen dat we ervoor gaan. Dat is nu niet het geval. Moeten er dan eerst problemen zijn? Moet ik nu opnieuw het thuisonderwijs vakje in mijn hoofd verder wegstoppen tot het weer komt piepen over een x aantal maanden? Wat voor een besluit is dat nu als ik terug eindig met vragen …

Het lijkt wel een never ending story …