- SOFIE LAMBRECHT - WOMEN LIFESTYLE
- hallo@sofielambrecht.be
Aan de jonge gast van de cocktailbar
4 maanden later update #strijdtegendekilos
2 augustus 2016
Vlinder knutselen met een wc rolletje
4 augustus 2016
Jij stond daar op het avondmarktje van Oostende. Wij kwamen langs met onze 5 kinderen.
5 kinderen. Jawel, op een marktje. 1tje in een draagdoek, 4 kinderen die aan het rondlopen waren. 8 lopende voetjes. Wij passeerden je cocktailbar om daarachter op het stadsbankje te zitten. We konden daar kijken over de zee.
We liepen je domein even in, het bankje stond daar namelijk net achter. Ik had geen tijd om te vragen of het goed was. Ik had het bankje in het vizier en wou zo vlug mogelijk mijn kroost daarnaartoe loodsen. Ik wou dat ze op het bankje zaten zodat ik mijn handen terug vrij had. Ik had een pannenkoek vast en 2 cola blikjes. Onze oudste zoon een zakje oliebollen en dan kwam mijn man er ook nog aan met 2 zakken frieten. Allemaal onze handen vol.
We zigzagden doorheen je keurige tweepersoonstafeltjes. Daar durfden wij niet op plaats te nemen. Ze waren te klein maar ook nogal chique en dan moesten we drankjes bestellen bij je. Niet dat wij het je niet gunden, het waren enkel nogal dure drankjes. We liepen erdoorheen, recht naar het bankje.
Ik zei mijn kroost plaats te nemen en het leek te lukken. Ze gingen zitten. Ik installeerde mijn pannenkoek op de leuning en nam vlug een slokje van de cola. Ik kon het wel gebruiken. Weet je, onze oudste zoon was namelijk nogal boos op mij. Hij wou een paar kraampjes terug iets uitkiezen en hij mocht niet. Daarna wou hij oliebollen, dat kon eerst niet omdat hij er nooit zoveel zou opeten. De mensen daar hebben speciaal een halve portie verkocht aan ons. Waren wij heel dankbaar voor trouwens.
Mijn oudste zoon was nogal boos op mij. En toen nam ik een slokje van de cola. Ik had hem namelijk even terug beloofd dat hij een blikje alleen mocht uitdrinken. Ja, ik vind dat veel te veel cola voor mijn zoon. Het was dat of het was een crisis. Toen ook mijn man zich bij ons voegde en hetzelfde dacht als mezelf. Hij deed het andere blikje open en nam een slok.
Daar kwam de crisis. De cola was voor onze oudste zoon alleen. Nu waren de 2 blikjes al open en waren er uit alle 2 een slok cola verdwenen. De crisis kwam. Hij was luid en wild en voor geen enkele rede vatbaar. Ik weet niet wie er allemaal naar ons zat te kijken. Ik had het druk. Onze oudste zoon was in crisis, niets drong tot hem door. Ik beloofde hem meteen een vers cola blikje te gaan kopen. Dat drong niet door. Hij wou vechten, mijn man greep in. Mijn man probeerde hem eerst zijn oliebollen uit handen te nemen, om te voorkomen dat ze zouden vallen. Wat vast nog meer crisis zou veroorzaken. Dat was een foute inschatting. Hij werd er nog onberekender door.
Ik greep in, met de baby nog altijd in de draagdoek op mijn buik. Ik weet niet wie er allemaal stond te kijken rond ons. Ik weet niet wat iedereen dacht. Je kan het niet van hem aflezen dat hij autisme heeft. Zo’n crisis, een jongentje dat aan het schoppen en het tieren is. Een jongentje dat niet luistert. Een gezin met 5 kinderen. De mama met baby op de buik moet de oudste jongen in bedwang houden. Hoe moet dat eruit gezien hebben. We zullen vast wel wat bekijks gehad hebben. Ik weet het niet, ik heb het niet gezien.
Dit alles in jou stukje markt. Achter je cocktailbar. Naast je klanten. Toen kwam het. Jij kwam naast mij staan en zei heel beleefd, gemeend en zonder veroordeling “Als het nodig is, als ik ergens mee kan helpen, dan vraag je het maar.”
Wauw.
Als het nodig is, als ik ergens mee kan helpen, dan vraag je het maar.
Je lieve vrouwelijk collega deelde zelfs met vreugde van die glinsterstokjes uit aan onze kinderen. Zelfs toen ze hebberig waren en er elk 2 wilden hebben was dat geen probleem. Zo van die glinsterpalmboompjes voor in cocktails. De kinderen vonden ze prachtig. Ook onze oudste zoon kreeg er, 2 stuks. Ook hij was er super blij mee.
Bedankt om ons niet te vooroordelen of ons weg te kijken. Bedankt.
Als we ooit nog eens bij je cocktailbar op de avondmarkt in Oostende verzeild raken. Dan bestel ik mij een cocktail, met een glinsterpalmboompje erin.
58 Comments
Fantastisch! Misschien de naam van de cocktailbar posten, dat we hem kunnen sponsoren? 😉
Ik ken het gevoel van een kind in crisis en daar in het openbaar mee omgaan. Je wordt vaak aangekeken alsof je de duivel zelf bent…
Ik heb er geen idee van! Het was zo’n standje op de markt. Geen idee of ze ook een échte bar bezitten.
Hey,
Het zijn deze mensen: https://www.facebook.com/njoymobilecocktailbar/?fref=ts
Prachtig!
Wauw geweldig!!!
Proficiat .Zo moesten er meer zijn .Oordeel niet ? En helpt? Het kan je in de familie ook overkomen.
Superleuk verhaal. Herkenbaar – al hadden wij geen vriendelijke coctailman in de buurt
Mooi! Gelukkig dat er ook nog zo’n mensen rondlopen op de wereld. 🙂
Superverhaal!
Oooh! En ik die dacht dat het een onbeleefde ober ging zijn seg.
Fantastich gewoon! Zo zouden er meer moeten zijn.
Ach wat een lieve man. Fijn, zoveel begrip en hulp!
zo van die cocktailbaartjes zijn er op iedere avondmarkt. Misschien weet je nog de kleur groen, wit , geel.
Kan voor die vriendelijke man in augustus een goede tip zijn en wij kunnen sponseren.
Ze doen de ganse kust veel geluk vriendelijke man, en veel moed voor mama en papa met hun gezin
Hey, Het zijn deze mensen : https://www.facebook.com/njoymobilecocktailbar/?fref=ts
super! Echt een mooi gebaar!
er zijn nog fantastische mensen op deze wereld !
Oef!
Haha ik dacht dat er een heel ander eind aan zat te komen! Wat fijn dat er mensen zijn die niet gelijk je hele opvoeding staan af te keuren als er een kind in de stress schiet. Super!
Oh wat een mooi verhaal, sofie.
Prachtig!! Ontroerend mooi verhaal!! Bedankt aan de cocktailman !!
Super verhaal, dit doet de mens goed om te lezen!
In deze roekeloze tijden verwacht je automatisch een ander eind aan dit verhaal. Gelukkig dat er nog mensen zijn met een groot hart en veel begrip. Fantastisch toch!
Prachtig, hartverwarmend. Doet eens deugd 🙂
wow ik herken het , een zoon in crisis om voor een ander “niets” wat een heerlijk cocktail man , geweldig !!!
Hulde aan de 2 kanjers die je geholpen hebben.Ik heb ook een zoontje met autisme dus ik weet wat je mee kan maken.Zeker ook hulde aan jou en je man.Waarom?Gewoon omdat ik zeker weet dat jullie fantastische ouders zijn voor jullie kinderen.
Oké, ik had echt even verwacht dat het een heel ander verhaal werd (met nog negatievere wending), maar WAUW!!!
Hulde voor de beste man, absoluut.
Maar wat heftig voor jullie ook, 5 kids en dan zo’n crisis oei oei oei… ook heel veel respect voor jou en je man!
Prachtig verhaal !
Er zijn effectief nog vriendelijke en behulpzame personen in deze wereld…. Maar je moet ze vinden hé 🙂
Gisteren waren wij in de Efteling. De vriendelijkheid van het personeel was gewoon uitmuntend. De kleinste (2,5 jr) wou niet ontbijten maar wou bij Roodkapje in de lobby blijven. Roodkapje nam hem bij de hand en ging mee aan tafel zitten en hielp hem. Ook in het park zelf was het personeel SUPER.
Het verhaal van die ober deed mij daar onmiddellijk aan denken.
Ja…. er zijn nog goeie mensen ! En dat doet deugd !!
Oh wauw heel mooi!
Ik ben een van die stille lezers van je, al jaren. Ik ben een van de buitenstaanders waarvan jij het bestaan niet afweet, dat schaamteloos binnen gluurt in jouw leven, je kindjes bij naam kent en van achter mijn pc een mening vormt over je nieuwe keuken (mooi btw!).
Vandaag opende ik tijdens mijn lunchpauze de site van het Nieuwsblad. Ik zag dat een van je laatste blogposts gepubliceerd werd. Ik voelde zowaar een gevoel van trots, trots op die Sofie dat ik niet ken. Dringend tijd om eens tegen jou zelf uit te spreken: Fijne blog, doe zeker verder, ik lees met veel plezier.
Hier ben ik toch even stil van. Dank je wel xxx
Super om te weten dat er toch nog menselijkheid zonder vooroordelen bestaat !! Er zijn zoveel mensen die veroordelen zonder verder na te denken ! Heb zelf een zoon met autisme , als hij klein was had hij ook “” buien”” en de woorden die je dan van de mensen achter je rug hoort zijn enorm pijnlijk. ooit van een man te horen gekregen” dat ze dat soort beter een spuitje konden geven zoals bij de beesten “” . Ben nog nooit in heel mijn leven zo sprakeloos geweest.
Huh 😮 die durven nogal zeg
Zo zouden er meer moeten zijn hé. Er wordt veel te vaak veroordeeld. Je weet vaak het verhaal niet. Hopelijk leest hij dit en maakt dit helemaal zijn dag. Waarschijnlijk heeft hij geeneens een idee van hoeveel dat betekende voor je (jullie).
X
Ik word dagelijks gepest door kollega’s op het werk en dit verhaal doet zoveel deugd dat ik er tranen van in de ogen heb gekregen. Het kan dus echt nog, het bestaat nog. Merci om dit te delen, dit verhaal fleurt ook mijn dag op 😀 En inderdaad, ieder mens heeft een verhaal, je kan nooit op basis van één ogenblik oordelen. Respect voor jullie, en niets minder dan het aller-allerbeste wens ik jullie toe.
Dank je wel, ik wens jou evenveel en meer xxx
Mooi verhaal, en super mooi gebaar,
alleen spijtig dat dit niet ‘gewoon’ uit ‘gewoonte’ gebeurd,
spijtig dat dit niet ‘alledaags’ is,
dat je dit in de media moet plaatsen omdat NIET iedereen
hier zo op reageert !!
Dat is waar, maar niet iedereen komt in de media hé, er gebeuren gelukkig nog meer goede dingen ook!
Ik kan mij perfect inbeelden hoe het er aan toe moet gegaan zijn. Onze oudste heeft ook ASS en ook aan hem kan je het helemaal niet zien. Niet iedereen kan begrip opbrengen voor zo’n kinderen, zelfs niet in de familie ( nu gelukkig wel, maar in het begin niet). Chapeau voor het personeel van die cocktailbar.
zeer mooi verhaal,zeker met een kind die anders is als gewone straat lopende jongens,niemandwil dit beleven !sahels ,ze zijn er, en maken deel in ons samen leven
Zo zie je maar in wat voor een wrede wereld wij toch leven, dat jij de behoefte voelt de ober te danken voor iets wat normaal gezien elke beschaafde mens zou horen te doen in zo’n situatie.
De ober gedraagt zich gewoon zoals het eigenlijk zou moeten, en dit is hier zó uitzonderlijk geworden dat je hem ervoor bedankt.
Tegenwoordig staan de meeste mensen in zo’n situatie jou liever dood te schieten met de pure haat en nijd in hun ogen en jou achter je rug te verwijten voor alles wat slecht is.
De lat voor beschaafdheid wordt altijd maar lager en lager en lager gelegd. Hoe zal de wereld er over 10 of 20 jaar uit zien? Zullen we dan een bedankje schrijven aan de ober dat we een maaltijd hebben kunnen eten waar niet in gespuugd of vergif in gedaan werd? Of dat we een colaatje hebben kunnen drinken zonder dat ze ons met het glas twee tanden hebben uitgeslagen?
P.S. Dit is zeer zeker geen aanval op Sofie; het bedankje is zeer mooi van jou! Ik wil enkel maar aankaarten dat mensen met een goed hart zo’n zeldzaamheid worden in die mate dat mensen wreedheid, kwade en miserie doodnormaal beginnen te vinden en vriendelijkheid, beschaafdheid en respect een ongelooflijk wonder beginnen te vinden.
Heel hartelijk bedankt voor deze post! Echt heel mooi geschreven.
Door het stuk in het Nieuwsblad kwam ik op uw blog terecht. Ik heb direct een stuk of wat artikels over autisme gelezen. Heel interessant! Doordat mijn man autisme heeft (of toch zeer waarschijnlijk, maar nooit laten testen), is de kans vrij groot dat wij ook ooit een kind krijgen met ass. Door uw (openhartige) blogs zal ik daar mogelijk beter mee om kunnen gaan.:) Dus een dikke merci!
Bedankt voor deze fijne reactie!
Mooi verhaal met het hart op de juiste plaats…
Elke keer als ik dit lees, heb ik tranen in mijn ogen. Die mensen hebben hun hart op de juiste plaats en dat zie je tegenwoordig te weinig… (heb het artikel al een paar keer gelezen…) Mooi dat je ze hier ook een plaatsje heeft op je blog…
Dank je
Super hoe de ober er mee omging, het staat niet op het gezicht van je kind te lezen dat het ass heeft, meestal denken de mensen dan, wat een slecht opgevoed rotbedorven kind is dat! Niets is minder waar!!! Dit zijn mensen , met een❤️ Voor anderen!
Lieve mama van 5 kids
Wat super dat deze twee mensen daar dan zijn , niet veroordelend maar gewoon met hun aanbod van hulp en afleiding van dat stress momentje ! Top en voor jou en ook mij ( als mama van ook een autistisch mannetje ) bakens , niet mensen die kijkend en vaak hoofdschuddend hun mening hebben en geven ! En voor ons een teken dat er zeker goede mensen die ons willen ondersteunen en helpen ….
Ik zou ze als teken een mooie tekening van de kinderen sturen met een lieve kaart ….
Vanuit Nederland …. Het is niet altijd makkelijk maar volg je hart en heb schijt aan die met hun veroordelende mening ! Hoe moeilijk ook … En je bent niet alleen
[…] dus om daarnaar toe te gaan. We hadden uiteindelijk een leuke dag! Daar was het ook dat Abel die crisis kreeg waarover ik eerder […]
Super! & heel erg tof geschreven!
Groetjes
Wauw wat super fijn, ik hoop dat je de jongen ooit nog tegenkomt en een heerlijke cocktail bij hem kan bestellen!
Wat fijn dat er nog zulke mensen zijn op de wereld! Ontroerend!
Heerlijk dat er zulke mensen bestaan! Dat geeft je een goed gevoel en het doorbreekt de moeilijke situatie. Ik kan me goed voorstellen hoe machteloos jij je hebt gevoeld. Ik vind het soms al moeilijk met 1 kind dat zo’n bui krijgt(en niet eens autistisch is, maar misschien wel iets anders en misschien ook wel heel normaal, dat weten we nog niet) en dan zou ik wensen dat ik ook zo iemand tegenkwam. Goed dat je niet hebt gelet op de blikken, want dat zorgt alleen maar voor meer stress…..
Wat een kanjers! Iedereen in dit artikel trouwens
[…] Aan de jonge gast van de cocktailbar […]
Ik vraag mij nu nog steeds af, heb je er antwoord op gekregen van de jonge gast? 😀
Ja hoor, er zijn in 2 kranten ook artikels verschenen met hem aan het woord!
Zo jong bleek die gast niet te zijn 😉
Oh echt? Ik heb die gemist 😮
Uiteraard was het deze, hè Sofie, je best gelezen! 😉
haha heb het zelfs niet moeten opzoeken! 😉