Me-time momentjes leren inbouwen

Als mama, en zeker als thuisblijfmama is het vaak een kunst om echt me-time in te bouwen. De dagen vliegen voorbij, slaaptekort, een baby die continu aan de borst wil hangen of in de draagdoek wil wonen. Peuters die om de haverklap iets mispeuteren. Kleuters dat graag experimenten met jouw make-up, rozijnen en/of bakbloem.

Als de kindjes nog heel klein zijn is het vaak ook heel moeilijk om ze alleen achter te laten bij de papa. Dat is normaal ook, ze hebben de nabijheid van hun mama nodig. Beetje bij beetje leren ze wel genoegen te nemen bij de papa, alles op zen tijd. Tijd, speelt hierin natuurlijk een heel belangrijke factor. We kunnen daarin niets overhaasten. Maar als je heel erg opgeslokt wordt door al die liefelijke kindertjes kan je wel eventjes genieten van een me-time momentje. Een groot struikelblok daarin is vaak de tijd, er is altijd wel iets te doen, het lijkt niet vaak de goede tijd te zijn. Hoe kan je daar mee omgaan?

Me-time is meer dan zonder kinderen weggaan

Ja, me-time is meer dan alleen zijn, van huis weg zijn. Ik heb geleerd om heel vrij om te springe met me-time. Verloren momentjes inpikken en daar me-time van maken. Voor iedere mama en gezin is de situatie anders. Ik vertel even over 3 me-time momentjes dat ik zowat stiekem in mijn dag laat glippen.

• Bij het middageten geef ik vaak de kindjes eerst eten en daarna gaan ze aan het spelen of tv kijken. Dan pas eet ik, lekker op het gemakje met een heerlijk boek erbij. (Tijdens de kinderen hun eten ben ik meestal toch continu bezig met smeren en zo.)
• ‘s Morgens als enkel Eden bij me is en hij valt in slaap. Ideaal moment om echt iets voor mezelf te doen. Voel je daarbij NIET schuldig dat je iets in het huishouden zou moeten doen. Mij lukt dat zonder problemen.
• 1 keer in de week ga ik tijdens het avondeten in bad. Dat was een afweging want het avondeten vind ik ook een heel belangrijk familie moment (de kindjes nog niet zo). 1 avond in de week vind ik echt wel kunnen. Meestal doe ik dat op woensdag zo was ik al een hele namiddag bij hen. Voordeel is ook dat ze het dan alleen met papa moeten doen en dat versterkt toch ook hun band. Ik ga in bad even nadat manlief thuis is van zijn werk en kom er pas uit als de kindertjes hun pyjama aanhebben en bezig zijn aan hun melkje. Nog lekker knuffelen en dan gezellig samen het avondritueel helemaal afronden.

Er zijn nog tal van kleine me-time momentjes in te bouwen in je dag, week of maand. Het is iets dat groeit en dat mee-groeit met je gezin. De kern is, genieten en je niet schuldig voelen. Fixeer je er ook niet teveel op want dan kan het enkel maar tegenvallen. Er stormen vaak genoeg kindjes mijn badkamer binnen of ik moet 10 keer opstaan tijdens mijn “en nu gaat mama eten, laat me eventjes rusten”. Vaak gaat het goed en de oudsten weten ook al dat ik er soms wel eens deugd van heb.

Ik kan er echt zo van genieten. Terwijl ik voorheen liep rond te roepen “ik heb dat niet nodig”. Ik kan best zonder die momentjes maar dat neemt niet weg dat ze écht heerlijk kunnen zijn.

Hoe gaan jullie om met me-time momentjes?