Luie ouders hebben gelijk – Opvoedingsboek

Ik heb een nieuw boek, Luie ouders hebben gelijk van Tom Hodgkinson en begon er vol verwachting in te lezen, en te lezen en te lezen. Ondertussen al halfweg en ik wil verder lezen.In het begin was ik niet heel de tijd mee met hem. Ik vond en vind dat hij het nogal veel over alcohol drinken heeft, ik heb daar niet zoveel mee en ben daar niet zo voor. En ook dat hij het had over als kindjes niet doorslapen dat je als ouder eens de stap moet zetten om ze te laten uit logeren of zelfs een nachtje of meer moet weg gaan. Ze bij anderen laten slapen, of bij de papa (als mama zijnde).

Later werd het dan duidelijk dat hij het niet had over hulpeloze jonge kindjes, want hij spreekt ook voluit over hun samen slapen. Kindjes zoveel mogelijk vastnemen. Attachment Parenting dus. Daarin was ik dan weer wel helemaal mee. Dat is zo goed voor kindjes en ik ben altijd heel blij als ik lees dat anderen dat ook beseffen. Dat deed me voorbij gaande opmerkingen ook in een ander daglicht zien. En bekeek ik dingen ook even anders. En dat is goed. Nadenken over opvoeding, nadenken over het waarom van een bepaal gedrag van een kind.Verder heeft hij het ook veel over geld, maar dan vooral over dat je niet teveel moet werken en al helemaal niet ver van huis.

Luie ouders hebben gelijk – het draait vaak allemaal om tijd hebben en maken

Over tijd, over tijd dat je anders kan benutten. En daarom heeft hij het ook over vakanties en daguitstapjes. Hij is daarvoor te lui, te gierig hij wil daar niet aan mee doen. Dan kan hij geen middagdutje doen. Ja, ook over dat heeft hij het veel. Over slapen, uitslapen terwijl de kindjes alleen opstaan. En middagdutjes, overdag dutjes. Aanlokkelijk want ik ben ook moe en mijn man is moe. Uitslapen met de kindjes die wakker zijn proberen we soms. Maar dat gaat nog niet zo goed. Eindigt vooral in veel frustratie dat ze vanalles uitgespookt hebben en wij alles moeten opruimen. Of boos zijn. Ze zijn vast nog wat te klein of ze moeten nog wennen.

Dan sta ik liever op zonder al die frustratie. Later zal dat vast beter lukken, blijven liggen terwijl de kindjes zelf opstaan en ontbijten. Of we moeten de microgolf lager zetten zodat ze zelf hun ochtend melkje kunnen opwarmen. Dat zou ook al schelen. Misschien eens proberen, zo moeilijk is het niet dingen op warmen in de microgolf.

Ook interessant: Natuurlijk Ouderschap – Attachment Parenting

Vakantie anders bekeken

In Luie ouders hebben gelijk gaat het ook over vakanties, ik ga graag op vakantie. Echt. Hij is er niet voor, hij kan niet genoeg slapen en het kost geld. En om dat te kunnen bekostigen moet je meer werken en dat wil hij niet. Ik moet wel zeggen dat wij, sinds we kindjes hebben, nooit enkel met ons eigen gezin op vakantie zijn gegaan. Altijd samen met anderen, met de schoonouders, met bomma en zelfs nog tante’s en meer. Gezellig, kosten delen en zorgen voor de kindjes worden automatisch ook wat gedeeld. En daguitstapjes, dat deden we wel al alleen. Maar meestal ook met anderen, leuk, gezellig en makkelijker. En waarom niet hé.

Los van het financiële en het lastige gaat het er volgens mij ook omdat het niet nodig hoeft te zijn. Het moet niet nodig zijn om op vakantie te gaan om een leuke tijd te beleven, dat kan in eigen tuin ook. Of in andermans tuin. Zijn tip om te kamperen in eigen tuin of in tuinen van vrienden wil ik zeker onthouden. Het lijkt me wel fijn.

Minder werken

Dat minder werken, daar ben ik ook wel voorstander van. Meer tijd voor elkaar het gehele jaar door dan elke dag overuren doen om 2 weken vakantie te hebben, de schade en alle andere dingen te moeten inhalen. Zorg er gewoon voor dat alles al in evenwicht is, niets in te halen maar genieten van het nu. Klinkt zalig. Echt. Is zeker iets om over na te denken, hoe of wat. Want zo simpel is dat allemaal niet. Er moeten rekeningen betaald worden. Ook daar valt nog verder over na te denken. Wat moeten we betalen, wat kunnen we daaraan doen. Is dat nodig. Kan het anders. Kan het met minder.

Over speelgoed en meer

Ook is hij tegen speelgoed. Van dat plastiek, met batterijen. Dat kwam als een licht in de duisternis. Ik was mij al enkele weken echt aan het ergeren aan die dingen en het plan al in mijn hoofd om eens goed op te ruimen. En nu wil ik dat ook daadwerkelijk doen. Weg met die rommel, ik wil naar echt speelgoed gaan. Houten blokken, houten treinen en verder wat de natuur te bieden heeft. Rommelen in zand en aarde. Met takjes spelen, blaadjes verzamelen. Het echte werk. Ontdekken van de wereld.

Ik wil mij niet meer ergeren aan al die kleine plastiek prullen over de livingvloer en in alle onmenselijke hoekjes en vooral onder mijn voeten. Op naar het echte, een keukentje is wel leuk. Poppenbedjes en houten dingen, meestal zijn die ook niet al te klein en fijn en prullerig. En duurzaam, het moet tegen een stootje kunnen met 4 van onze kindjes. (Hopelijk toch, 4.). En het liefste van al zonder battterijen, we hebben er al enigste versleten. En zonder lawaai. Dat moeten ze maar zelf maken.

Doe wat leuk is

Ook daar heeft hij het over, over zingen en dansen. En hoe bevrijdend dat is en hoe normaal dat vroeger was en hoe bekrompen we daar nu in zijn. We moeten doen wat leuk is, hoe vals of hoe weinig we het kunnen. Onszelf zijn in muziek en in dans. En niet denken aan hoe we eruit zien, gewoon gaan met die banaan. En lachen en blij zijn. Kinderlijk. En lol maken samen.

Bemoei je niet teveel met kinderen

Maar vooral is zijn punt, laat de kinderen. Bemoei je niet teveel. Leef niet op hun lip. Laat ze vrij, laat ze spelen, laat ze zichzelf zijn. Laat ze spelen hoe ze willen spelen. Leef je eigen leven en laat ze het hunne leven. Ze leven nu en ze moeten nu leven. Daar ben ik het volledig mee eens. En dan kan je genieten. Vanop een lekkere luie stoel, genieten van hun spel.

Dat kan ook vanachter de naaimachine terwijl de kindjes buiten spelen. Daar ben ik al goed in, dat doe ik al heel lang. Soms wat minder, zoals alles zijn mindere momenten heeft. Zo leren ze creatief te zijn, zelfreddend. Super leuk om te lezen wat je al doet, waar je al in gelooft dat het steek houd. Dat het dat is wat je al dacht dat goed is. Luie ouders hebben gelijk lezen laat je zeker hier nog verder over nadenken.

Doe samen nuttige dingen

En samen brood bakken, samen tuinieren. Nuttige dingen. Dat doen we ook. Hoezo, luie ouders.En het verschil tussen de kindjes zichzelf laten zijn, kind laten zijn en verwaarlozen. Hoe dat niet samen gaat. Helaas niet altijd duidelijk naar anderen toe maar dat is met meer van “andere opvoed inzichten”.En over school, hij had het tot nu toe ook al veel over school. Weg met school. Leer de kinderen lezen en rekenen en laat ze gerust. Zalig. Daarom zijn we ook zo blij dat ze kunnen starten in De Levensboom. Ze laten de kinderen hun interesses volgen. Zo blij ermee. En o zo spannend, het is bijna zover. Even niet meer aan denken.

En hoe zalig kinderen zijn eens je kan genieten. Je niet druk maken om de kleine dingen. Over de vele fases die werkelijk fases zijn. Die voorbij gaan.

En ik ben pas halfweg in het boek en ik vergeet nu al zoveel en ik vertel er nu al zoveel over. Ik vind het een leuk boek, denk ik. Niet alles tot de letter nemen dat helpt ook.Ik heb hier verder nog vele opvoedboeken liggen, al langer waar ik nog moet in beginnen. Dat komt nog, ooit. Dit is een makkie. Zalig.

Zeg ja tegen je kind

Ondertussen heb ik al een paar dagen het boekje uit. Ik leerde nog dat “ja” zeggen heel belangrijk is. Vooral in de eerste levensjaren van het kind. Dat het dan echt belangrijk is om tijd te hebben voor het kind dan om geld in overschot te hebben. Later tijd genoeg om te werken. Daar kunnen wij ons helemaal in vinden. Het is niet direct ons plan dat ik terug ga werken als ze allemaal op school zitten, dat zien we dan nog wel. Maar er zit toch waarheid in, natuurlijk. En daarmee wil ik niet zeggen dat iedereen ervoor moet kiezen om thuis te blijven voor de kindjes. Je hebt dat in andere vormen en formaten ook. Van geen of veel minder overuren doen tot halftijds tot 4/5de tot …

De eerste jaren zijn zo belangrijk voor je kind en daarin gebeurt er zoveel, zoveel veranderingen. Veel vastpakken, veel ja zeggen in de zin van “ja ik laat even mijn kookpotten staan om lekker ongestoord te knuffelen” “ja ik laat even facebook voor wat het is om verhaaltjes te lezen” ” ja ik laat even mijn moestuin met rust om lekker samen te niksen”. Durf ja te zeggen tegen je kind. Hoe meer je nu ja zegt (in dergelijke dingen, ik heb het niet over materiele dingen) hoe meer je kind ervan overtuigd is dat jij er altijd voor hem/haar bent, hoe minder ze die bevestiging later nog moeten gaan uittesten. En passief zijn, het initiatief laten komen van de kindjes. En natuurlijk het ja zeggen op hun vragen om te knuffelen. Laat ze spelen, laat ze doen, maar als ze zelf naar je komen, wees er voor hen.

En niet al te uitbundig vreugdelijke dingen uitroepen als ze iets “goed” deden. Precies of je verwacht het niet. Precies of je had nooit gedacht dat jouw kind dat zou kunnen.

Luie ouders hebben gelijk, mijn conclusie

Er staat nog zoveel meer in Luie ouders hebben gelijk, bepaalde dingen doen we zoiezo, andere dingen zijn heel interessant en ga ik zeker rekening mee houden, nog andere dingen spreken mij weer minder aan.

Een echte aanrader vinden wij het, dus lezen maar!

Koop het boek hier.