Iedereen heeft altijd een mening klaar. Dat is zo klaar als een klontje. Velen hebben ook ideeën over het ideale gezin. Een jongen en een meisje, een koningskoppel wordt nog vaak als ideaal gezien. Dan heb je van elk eentje, niet teveel, ze passen allemaal in een normale auto. Je hebt handen en tijd genoeg. Een gezin met drie kinderen, is al iets anders, velen beschouwen dat al als een groter gezin. Niet elke auto kan makkelijk drie volwaardige autostoelen op de achterbank plaatsen, dus dan beginnen vaak de hindernissen. Hotelkamers die voorzien zijn op twee ouders en twee kindjes. En wat heb je dan nodig om ideaal te zijn? Een jongen (ja, de oudste moet natuurlijk een jongen zijn), meisje en euh een unisex (tegenwoordig is dat ook een must – no-offense, ik oordeel niet, iedereen is bij mij welkom en graag gezien). Met vier kan het weer eerlijk verdeeld zijn en dan moet je zoiezo en grotere auto, dat maakte de stap naar vijf ook wat minder moeilijk. Wij hadden de auto, met vijf volwaarde zitplaatsen achteraan. Bedden hadden we ook genoeg. Mijn enigste bezwaar was “Jamaar, ik wil een ‘even’ aantal kindjes.” Dus, komt er nog een nummer zes?
Iedereen heeft altijd een mening klaar. Heb je één kindje vinden ze dat er een tweede moet komen. Het is toch zo zielig voor dat ene kindje. Ook ik heb daar een mening over, het is niet voor niets dat ik meerdere kinderen heb. Toch probeer ik er op te letten en er niet op een beschuldigende manier naar te informeren. Iedereen kiest zelf, dat is normaal voor mij. Elke situatie heeft zijn voor- en nadelen. Zolang de ouders blij zijn met hun gezins-situatie is het voor mij al lang goed. Al ben ik wel heel nieuwsgierig en informeer ik (indien ik aanvoel dat het kan) wel eens naar de denkwijze daarover. Maar, dat doe ik ook bij andere gezinnen! Anderen mensen doen het ook bij mij. Waren ze allemaal gepland? Ja. Heb je genoeg liefde? Ja. Lukt dat allemaal wel om rond te krijgen? Ja. Nouja, niet altijd perfect, maar dat is ook niet het geval met één, twee, drie of vier kinderen. Komt er nog een nummer zes?
Iedereen heeft altijd een mening klaar. Meer dan twee kinderen is niet goed voor het milieu. Kijk maar eens hoeveel extra water en eten er nodig is. Hoeveel meer kleding er moet geproduceerd worden en de afvalberg wordt er ook niet blijer van. Je kan zo bewust mogelijk leven, de kinderen goed opvoeden en zelf natuurlijk het goede voorbeeld geven. Toch, is het niet goed voor het milieu. Maar stel nu eens, beeld je in, wie weet is onze nummer vier of nummer vijf wel diegene dat een oplossing zal vinden voor onze problemen. Nee, serieus nu, eerlijk waar, daar denk ik niet aan. Ik ben daarin egoïstisch. Ik volg daarin mijn hart, verstand en bovenal bid ik ervoor. Ook over dat laatste bestaan er heel veel verschillende meningen ook onder de christenen zelf. Dat trek ik mij allemaal niet aan. Maar, komt er een nummer zes?
Of er een nummer zes komt, vraag je? Nee. Er komt nu geen nummer zes. Ik zeg niet dat er nooit eentje komt, ik kan namelijk niet in de toekomst kijken. Onlangs was er nog een baby geboren ondanks een spiraaltje, want ja dat heb ik ook. Natuurlijk is dat kindje dan meer dan welkom. Maar ik kan wel met zekerheid zeggen dat er de eerste jaren geen geplande baby zal bijkomen in dit gezin. Het is genoeg. Ik zie mijn vijf kinderen meer dan graag en zou ze voor geen geld ter wereld willen missen. Maar, het is genoeg. Ik ben verzadigd. Ik ben klaar voor de volgende fase in ons leven. Ik ben klaar om een pamperloos leven te omarmen, om alleen met mijn man in bed te liggen, om terug kleding te kunnen kopen zonder dat ik er op moet letten dat de baby of peuter makkelijk kan drinken. Ja, we leven nu nog met pampers en ja ik geef nog borstvoeding, en neen, ik ga daar nu niet meteen mee stoppen. Maar, ik ben er klaar voor. Welkom, hopelijk, betere nachten. Welkom, uitgerustere mama. En ja, ik besef ook dat de zorgen niet gaan verdwijnen, ik besef ook dat ik ga wakker liggen van andere zaken, dat ook grotere kindjes nachtmerrie’s kunnen hebben, en mijn nabijheid nodig hebben. Dat besef ik en dat ga ik ze ook met heel mijn hart geven. Ik ga wel eens grommen, moe zijn en in huilen uitbarsten. Maar dat is ok. Dus, nee, er komt geen nummer zes.
12 Comments
Ik had er niet van verschrokken als het wel was…
Ik herken het verzadigd gevoel. Ik had dat bij drie.
Hahaha ja snap ik
Geniet vooral van je gezin en al die liefde
Doe ik zeker, dank je wel!
Zes… ik word nu al gek met twee hahahahaha 😉
Toen ik er twee had ook hoor 😉
Ik kan me volledig vinden in je verhaal.. ik heb ook 5kids maar tot tegenstelling van jou word mijn 6de eind oktober verwacht.. al die oordelen over hoeveel en te veel en niet goed en meen je dat nu echt zoveel ik ken ze allemaal.. maar mijn hart wou altijd een even getal en bij deze heb ik dat.. en voor dat de vraag komt.. neen er komt geen nummer 7 🙂
Alvast proficiat. Mag ik weten hoe oud je andere kinderen zijn?
En ja dat even getal, ken ik haha!
Een groot gezin is mooi, maar ik merk ook dat ik met 5 aan mijn tax zit ; )
Mooi stuk! En een mooi gezin! Als jouw gevoel goed zit, is het goed … en daar is alles mee gezegd 🙂
Ik had altijd gezegd dat ik graag vier kinderen wou … manlief dacht aan 2 … we hebben er drie en nu zijn we allemaal content.
Hoewel … als ik morgen de lotto win, ik toch nog zou twijfelen denk ik 😉
Ik vind dit een heel mooie post 🙂
You rock, girlfriend!!