Contents
Zes jaar geleden begon mijn oudste kind aan zijn eerste schooldag. Hij begon meteen in de eerste kleuterklas, de peuterklas hebben we overgeslaan omdat hij 1) maar mocht starten na de paasvakantie 2) we nog geen zekerheid hadden van school 3) omdat ik moest bevallen van een broertje en ik dat teveel verandering zou vinden ineens.
Zes jaar geleden hadden wij de aller eerste schooldag voor ons gezin. In de school waar we op hoopten, toen werkten ze hier nog met wachtlijsten. Enorm blij dat we toen waren! Op onze school is het de normaalste zaak van de wereld dat je je peuter, kleuter of lager schoolkind afzet op de speelplaats, aan de klas of in de klas.
De eerste schooldag is bij ons extra speciaal omdat we er 45 min voor de normale schooltijd een ontbijt krijgen. Samen gezellig genieten van koffiekoeken, broodjes, warme choco of koffie. Een heerlijke start van de eerste schooldag. Na een korte intro van de coördinator (directeur zo je wil) kunnen de kinderen naar de klas, ofwel alleen ofwel met de ouders bij. Daarin hebben we vrij de keuze.
Ondertussen heb ik heel wat jaren en kinderen ervaring met het afzetten van kinderen op school. De eerste schooldag is wat specialer maar ook alle andere schooldagen is het op onze school heel normaal om de kinderen tot op de speelplaats of aan de deur van de klas of in de klas af te zetten. Onze school gaat van peuterklas tot en met zesde leerjaar, elke klas heeft zo’n 19 of 20 leerlingen.
Na al mijn jaren ervaring met mijn eigen kinderen en wat ik zie rondom mij in de school snap ik helemaal niet dat er scholen zijn die dit niet willen. Ik snap het wel, als de school en de leerkrachten dit niet gewoon zijn is dit een heuse stap. Ik bedoel met mijn uitspraak dat ik in de praktijk merk dat het werkt en dat het goed werkt.
Afzetten in de klas is geen garantie op een vlotte opstart, het is geen wondermiddel. Ik ben er wel van overtuigd dat een kind afzetten in de klas of aan de klas enorme voordelen heeft voor de ontwikkeling van het kind, de ouder en ook de band met de juf of meester. Dit dus op verschillende gebieden.
Het allereerste begin van de schoolcarrière is ontzetten belangrijk voor de vele jaren die nog volgen. Een kind op een zachte, minder stressvolle manier afzetten in de klas draagt daar aan bij. Neem zoveel mogelijk je tijd en leer je kind kennen.
Voor het kind is het aangenaam dat mama, papa, oma, opa of nog iemand anders even meegaat in de klas. Misschien kort even samen spelen of op zijn minst een dikke knuffel of kus. Duidelijk afscheid nemen en zwaaien. Binnengaan in de klas is ook positief voor de relatie tussen ouders en de juf of meester. Het is namelijk heel positief om elkaar te kennen en te zien, even kort te spreken en vooral niet bang te zijn van elkaars aanwezigheid. De ouders en de juf/meester hebben namelijk hetzelfde doel: Zo goed mogelijk voor het kind zorgen en ondersteunen om te kunnen groeien.
Ik merk met mijn eigen kinderen dat elk kind een andere aanpak nodig heeft. Voor het ene kind werkte het heel goed dat ik 10-15 min bij haar in de klas bleef, bij het andere kind is de klas binnengaan, een dikke knuffel en kus en weer weg ideaal. Dit is echt afhankelijk van kind tot kind. Dat leer je gaandeweg zien en herkennen.
Afscheid nemen is een verandering voor een kind. Een jong kind kan nog niet overzien dat over een x aantal uren mama of papa hem/haar terug komt ophalen. Dat is moeilijk en voor sommige kinderen blijft dat ook moeilijk. Voor sommige kinderen blijft het afscheid een moeilijk moment, hoe lang je ook in de klas blijft. Voor sommige kinderen gaat het afscheid nemen beter eens ze wat gewend zijn in de klas en zwaaien ze met plezier mama of papa uit. Dat is kind afhankelijk, maar voor alle kinderen is het enorm fijn om in de klas of als het kind er klaar voor is aan de deur van de klas afgezet te worden. En wie weet neemt het kind ook genoegen met afgezet te worden op de speelplaats. Dat is allemaal ok, maar niet als het MOET. Laat staan als je niet voorbij een streep of een poort mag komen als ouder.
Omdat afscheid nemen vaak heel moeilijk is voor een kind gaat het kind vaak huilen. Dat is normaal en dat is ok. Een kind mag verdrietig zijn en wenen. Een kind mag dat uiten, wenen is namelijk een enorm goede en zinvolle manier om verdriet te uiten. Als ouder of als juf en meester is dat vaak onwennig maar dat ligt aan onze beleving. De verwachting dat een kind stopt met huilen is ontzettend fout. De kinderen stoppen vaak met huilen als de juf of meester dat vraagt maar het verdriet is niet weg. Het kind zit nog met het verdriet én de last erbij om het niet te mogen uiten.
Bevestig het kind dat het niet fijn is om afscheid te nemen. Minimaliseer het verdriet niet. Maak duidelijk dat je het kind begrijpt en hoort. Daarna is het mogelijk om het kind af te leiden en op te beuren, maar doe dat niet meteen. De bevestiging dat het gevoel ok is en er mag zijn is essentieel.
Net die “bemoeienis” van ouders schrikt nog veel basisscholen af om hetzelfde te doen. “Als ik de ouders in mijn klas toelaat, betekent het ook dat ik ze op een bepaald moment weer moet buitenzetten, en dat is vervelend”, zegt Sophie Opdebeeck, kleuterjuf in basisschool Maatjes Nieuwmoer in Kalmthout. “Bij ons is de afspraak dat de ouders hun kinderen aan de poort afzetten. Vanaf daar mogen alleen de leerlingen door.” Voor de nieuwe ouders en hun kinderen is er op het einde van de zomervakantie wel al een kennismaking. “Een week voor het schooljaar begint, kunnen ze de klas al komen verkennen”, zegt Opdebeeck. “Op de eerste schooldag mogen ze ook nog eventjes tot in de klas meekomen, maar het liefst zo kort mogelijk. De korte pijn is beter voor de kinderen. Ik stel de ouders ook altijd gerust: vijf minuten later zijn hun kinderen al aan het lachen en spelen.” – Bron GVA.BE
Dit stukje kopieerde ik even om aan te tonen dat juffen of meesters die het niet kennen om ouders toe te laten in de school of in de klas er bang van zijn. Volgens mij is dat puur bang zijn door het onbekende. In de praktijk, wat ik zie bij onze school, is er geen enkel probleem om ouders “buiten” de klas te zetten. Dit heeft verschillende redenen. Als eerste zijn er al heel veel ouderparen die op tijd op hun werk moeten zijn, dus ze moeten wel vertrekken, soms moet hun kind ook al in de voorschoolse opvang blijven dus deze zie je zoiezo al niet in de klas zelf. De andere ouders die wel tijd hebben en het geluk hebben om hun kind rustig in of aan de klas af te zetten weten ook wel dat ze er niet eeuwig kunnen blijven. Als de ouders het duidelijk moeilijk hebben om te vertrekken, niet uit belang van hun kind maar voor zichzelf kan daar ook op een volwassen manier over gepraat worden. Dan kan er met die ouders gekeken worden naar een bepaalde regel en routine.
Ik ben heel blij met het genoemde artikel en het inzicht dat er beetje bij beetje komt dat afzetten in de klas een goed idee is. Voor mijn part niet alleen voor peuters of kleuters. Kinderen en ouders kunnen zelf goed bepalen wanneer ze klaar zijn om dat wat losser te doen.
Lees meer: Over school en alles wat daarbij komt kijken
Disclaimer – Ik weet dat velen dit niet kunnen ivm werk. Ik weet dat er altijd uitzonderingen zijn. Ik weet dat juffen en meesters het moeilijk hebben met de vaak véél te grote klassen en dat ligt niet aan hen. Ik weet dat juffen en meesters het beste voorhebben met de kinderen. Ik weet dat juffen en meesters vaak te luisteren hebben naar het beleid van de directeur.